นักรีวิวร้านอาหาร

ฉันกับเพื่อนต้องไปทำธุระแถวพระรามเก้า แล้วต่อไปที่สุขุมวิท 62 ออกจากพระรามเก้าบ่ายแก่ๆ หิวจัดกันทั้งสองคน ต้องหาอะไรกินระหว่างทาง แต่ละคนต่างไม่มีไอเดียแบบหิวจนหูอื้อตาพร่า ขับผ่านซอยทองหล่อ 4 เห็นเป็นลานจอดรถกว้างของ สยามฟิวเจอร์ทาวน์เซ็นเตอร์ สังเกตุง่ายค่ะ ด้านหน้ามี โลโก้ Tops Supermarket ใหญ่เบ้อเริ่มเลย มองไปมีร้านอาหารให้เลือกหลายร้าน เลยตกลงใจจอดรถไปหาอะไรกินที่นี่แล้วกัน

ลงจากรถไปก็เจอธงญี่ปุ่นอันนี้ตั้งอยู่หน้าร้านเบอร์เกอร์คิง สะดุดปั๊กกับชื่อร้าน ดุ๋ง เด้ง ได้ ก๋วยเตี๋ยวเรือ ชื่อร้านอะไรน่ารักจัง ต้องอร่อยแน่ๆ กำลังหิวแล้วอยากกินอะไรง่ายๆ ก็เลยจูงมือกันดิ่งไปที่ร้านนี้เลยค่ะแต่งร้านสวยมากค่ะ มีบาร์เครื่องดืมด้วย อย่างเก๋ค่ะ ร้านก๋วยเตี๋ยวมีบาร์เครื่องดื่มเข้าไปถึงได้รู้ว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือไฮโซ ก๋วยเตี๋ยวเรือแบบเนื้อเลอเลิศนำเข้าจากออสเตรเลีย เนื้อวากิว เนื้อออสเตรเลีย เนื้อหมูดำคูโรบูตะ ดูเมนูกันไปเพลินๆ ตาเหลือกค้าง หายหิวกันเลยทีเดียว แม่เจ้า วะ ฮ่า ฮ่า (พินิจเมนูแล้วมีอาการอยากจะบ้า) ต้องเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือยอร์ชหรือเรือสำราญท่องทะเลแถวหมู่เกาะแคริบเบียนแน่ๆ ต้องไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต หรือ เรือพายเรือแจวของชาวบ้านแถวอยุธยา ราคาแบบนี้ มีตั้งแต่ชามละ 60-250 บาท เหลือบมองชามก๋วยเตี๋ยวของโต๊ะข้างๆ เหอเหอ เท่ากับก๋วยเตี๋ยวเรือที่เราๆ ท่านๆ กินกันอยู่เป็นประจำ ชามเล็กๆ นั่นล่ะค่า โห ดูเมนูแล้วไฮโซอย่างเราสองคนเลือกไม่ถูกกันเลยทีเดียว ก็เลยสั่งชามที่ถูกที่สุดในร้าน เอิ้กๆ มาแล้วค่ะ น้ำเปล่า สไตล์ดุ๋ง น่ารักดีค่ะ เครื่องเคียงวางอยู่บนโต๊ะพร้อมกรรไกรฉันสั่งวุ้นเส้นน้ำตก ก็อร่อยดีค่ะ แต่ราคามัน Amazing เกินไป ให้บรรยากาศไม่เหมือนนั่งกินอยู่ที่เมืองไทย ดังนั้นเราสองคนจึงเดินออกจากร้านมาด้วยความอร่อยแต่ไม่อิ่ม เป็นอันจบรีวิวแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

ขอต่ออีกนิ๊สนึง กลับมาบ้านมาเปิดเนทดูถึงรู้ว่าร้านนี้เจ้าของคือ พาที สารสิน CEO นกแอร์ ที่มีชื่อเล่นว่า “ดุ๋ง” ถึงเข้าใจที่มาของชื่อร้าน เพราะอย่างนี้นี่เอง อ่านรายละเอียดได้ที่นี่นะคะ
http://www.npa-account.com/news/view.php?id=3858

วันนี้ว่างไม่มีอะไรทำ ก็เลยไปรื้อๆ คุ้ยๆ หยิบซีรีส์เกาหลี เรื่อง My Girlfriend is a Nine-Tailed Fox ที่ซื้อไว้นานแล้วออกมาเปิดดู สนุกดีค่ะ เป็นหนังกึ่งๆ แฟนตาซี นางจิ้งจอกเก้าหาง (นางเอก) แปลงตัวลงมาโลกมนุษย์เพื่อหาแฟน เนื่องจากเธอเป็นสุนัขจิ้งจอก เธอจึงชอบกินเนื้อเป็นชีวิตจิตใจ วันๆ ร่ำร้องแต่จะกินเนื้อๆๆๆๆๆ แล้วท่าทางเธอกินเนื้อได้อร่อยจริงๆ แบบอร่อยมากๆ ฉันดูไปกลืนน้ำลายเอื้อกๆ อยากกินเนื้อมั่งแล้วสิ แต่จะไปกินร้านไหนดีน๊า

ฉันกับเพื่อนก็เลยเปิด openrice ดู แล้วร้านที่ชื่อเหมือนเครื่องปรุงเกาหลีร้านนี้ก็เข้าวินค่ะ เพราะเป็นบุฟเฟ่ต์เนื้อย่างเกาหลี 299++ราคาเหมาะสม แล้วก็กำลังอยากกินเนื้อย่างเหมือนนางเอก (เกาหลี) ในเรื่องทั้งสองคนด้วยสิ

ฉันคุ้นๆ คำว่าโคชูจัง (koch'ujang) ที่เอามาตั้งเป็นชื่อร้าน ว่าเป็นน้ำจิ้มหรือเครื่องปรุงที่ใช้ในอาหารเกาหลี กลับบ้านมาเปิดดูในเนทถึงได้ความว่า คือน้ำพริกเกาหลี นิยมใช้กันมากใส่อาหารหลากหลายจาน ใช้ปรุงรสเผ็ด เช่นปลาหมึกผัดเอ็ด ต้มปลารสเผ็ดหรือแม้แต่อาหารทั่วไป จนถือเป็นเครื่องปรุงหลักอันดับหนึ่งของครัวเกาหลี เพราะช่วยเติมรสชาติให้อาหารอร่อยยิ่งขึ้น ทั้งรสเค็มจากเต้าเจี้ยว และรสเผ็ดหวานเข้มข้น ลักษณะเป็นเนื้อละเอียดข้นเหนียว สีแดงสวย ทำมาจากเต้าเจี้ยวเกาหลี (ถั่วหมัก) แป้งข้าวเหนียว แป้งข้าวมอลต์และพริกป่นเกาหลี หมักเป็นแรมเดือน http://www.horapa.com/content.php?Category=News&No=703มาถึงร้านเที่ยงครึ่ง บรรยากาศในร้านเงียบสงบสบาย ท่าทางร้านนี้จะคึกคักมื้อเย็นที่ร้านมีไม่มีเมนู a la carte นะคะ มีแต่บุฟเฟ่ต์ให้เลือกสองราคา คือ 299++ และ 399++มีรายการอาหารที่เพิ่มมาก็จะเป็นเนื้อที่เกรดดีกว่า กุ้ง ซุปกิมจิ ข้าวยำ ฯลฯ ฉันสนใจเนื้ออังซังซาล ลิ้นวัว และคิมบับ ในเมนู 299++ จึงตกลงใจเลือกทานราคานี้ เนื้ออร่อยมาก ลิ้นวัวหนียวไปหน่อยแต่ให้ผ่านค่ะ คิมบับรสชาติธรรมดาทั่วๆ ไป
โคชูจังที่นี่อร่อยจริงๆ สมกับที่เอามาตั้งเป็นชื่อร้าน ปกติฉันเป็นคนกินน้ำจิ้มทุกชนิดน้อยมาก วันนี้ฉันเติมน้ำจิ้มใส่ถ้วยตัวเองสามครั้ง เหอเหอ ผักสลัด ห่อเนื้อย่าง พริกชี้ฟ้า เหยาะโคชูจัง โอ้ยยย เคี้ยวกลืนเสร็จอร่อยจนอยากบอกว่าอร่อยเป็นภาษาเกาหลี
กิมจิมีแค่สองชนิด ถั่วงอกกับกิมจิดั้งเดิม ฉันแทบจะไม่ได้แตะแต่เลยจานนี้ เพราะหน้าตาที่ดูจืดชืด ชิมเข้าไปคำหนึ่ง อืม ขอตั้งชื่อว่ากิมจิจริงใจแล้วกัน หน้าตากะรสชาติไปกันด้วยดี
น้ำ 45 บาทต่อแก้ว free refill และเปลี่ยนชนิดน้ำได้ ชาเขียวตะกอนเยอะไปหน่อย ชามะนาวใส่มะนาวที่วางไว้บนโต๊ะเพิ่มเข้าไปรสชาติดีทีเดียว แนะนำๆ เป็นเครื่องดื่มที่เหมาะกับการกินกับเนื้อย่างมาก

เตาย่างที่นี่มีสองแบบ ฉันขอพนักงานลองทั้งสองแบบเลย แบบถาดแบนบางร้อนเร็ว แบบกลมหนามากร้อนช้า น่าสนใจตรงที่ตัวกระทะลาดเอียงลงไปตรงกลางเพื่อให้มันที่เกิดจากการปิ้งย่างไหลออกจากกระทะ ไปที่ถ้วยที่รองรับ (ดูรูปประกอบนะคะ)

ที่จอดรถของที่ร้านเป็นชั้นใต้ดินของคอนโดที่อยู่ด้านหลังร้าน จอดได้สองชั่วโมงเท่ากับเวลาที่ให้ในการกินบุฟเฟต์เพราะฉะนั้นปิ้งย่างกันได้อย่างสบายใจเลยค่ะ สองชั่วโมงเหลือเฟือ อิ่มก่อนสองชั่วโมงอีกค่ะ หนังท้องไม่ไหวจะขยายอีกต่อไป อิ่มอร่อย พนักงานยินดีให้บริการมาก มีโอกาสต้องไปอีกแน่นอนค่ะ

ราคาอาหาร 299 + น้ำ 45 = 344 แล้วก็นำไป ++ กลายเป็นคนละ 405 บาท NET ค่ะ

ฉัน น้อง และเพื่อนตัวผอมที่มีคลอเลสเตอรอลในเส้นเลือดอยู่ในระดับสูงปริ๊ดดดดดดด ชักชวนกันไปกินเค้กแบบไม่รักตัวกลัวเสียหุ่น เราเดินมาหยุดที่หน้าร้าน After you สาขาวิลล่า ตอนใกล้จะสองทุ่มแล้ว โอว้ พระเจ้า ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยจริงๆ ผู้คนล้นหลามยืนรอคิวกินขนม เพื่อนตัวผอมไม่มีหวั่นไหวอาสาเป็นหัวหมู่หน่วยทะลวงฟันบุกเข้าไปประชิดตัวน้องหนูน่ารักที่ยืนจัดคิวอยู่

หัวหมู่ : พี่มาสามคนต้องรออีกกี่คิวคะ
น้องหนู : อีก 15 คิวค่ะ
หัวหมู่. : (ทำตาเหลือกๆ เหมือนโดนผีหลอก) แล้วพี่ต้องรออีกนานแค่ไหน
น้องหนู : ไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมงนะคะ เพราะบางคนเค้าก็รอไม่ไหว พูดจบน้องหนูก็โปรยยิ้มหวานเหมือนปลอบให้กำลังใจหัวหมู่ของเรา

เพือนหันกลับมาบอกเราสองคนที่ยืนน่ารักเอ๋อเหรอรออยู่ห่างๆ แบบปลอบประโลมว่า แป๊บเดียวไม่นานหรอก รอกันนะ แล้วก็ไม่นานจริงๆ ค่ะ ไม่ถึง 20 นาทีก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเรา เพื่อนอาสาไปสั่งของอีกแล้ว (ฉันว่าวันนี้เพื่อนฉันร่าเริงแข็งขันเป็นพิเศษ ชักสงสัยว่าต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ) ตกลงกันไว้ว่าสั่งมาสองอย่างก็พอคือ สตรอเบอรี่ เครปเค้ก กับช็อคโกแลตลาวา เพราะค่อนข้างจะดึกไปสำหรับขนมหวาน เดี๋ยวจะอ้วนเป็นพะโล้กันหุ่นที่รัก (ษา) มาตลอดชีวิตอาจจะไม่คืนรูปเดิม

ก่อนที่เธอจะเดินไปสั่ง ยังหันมาถามอีกว่าจะกินน้ำอะไร เลยบอกว่า กินน้ำที่ร้านเค้ามีให้กดแล้วกัน ถ้าสั่งเครื่องดื่มอีกคงจะไม่ไหว แล้วฉันก็เดินไปกดน้ำใส่แก้วกระดาษใบเล็กๆ สามใบมานั่งรอที่โต๊ะ สักพักใหญ่ๆ พนักงานเอาช้อน ส้อม และมีด มาเสริฟ พร้อมกับน้ำผึ้ง ไอ้เราก็งงๆ ว่าเค้าเอาน้ำ
ผึ้งมาเสริฟทำไมว้า เราไม่ได้สั่ง ฮันนี่โทสต์ ซะหน่อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจสงสัยอะไร คิดว่าเค้าคงเอามาเสริฟแบบลืมตัวผิดโต๊ะ นั่งรอไม่นานเครปเค้กชิ้นแรกก็มาเสริฟ ตักเข้าปากคำแรก อืมมมมมม อร่อยจัง นุ่มแล้วก็ไม่หวานจนเกินไป มีความเปรี้ยวของสตรอเบอรี่ปนมาด้วย ยัมมี่ๆ ชอบๆ กินกันได้คนละสองคำแล้วเจ้าจานนี้ก็มา เหอ เหอ ฮันนี่โทสต์ก้อนเบ้อเริ่มก็ตามมา ไอ้เราก็เฮ้ยไม่ได้สั่งนี่นา ไว้ใจคนผิดให้ไปสั่งของซะแล้ว ว่าแล้ว ชั้นว่าแล้ว วันนี้แกแปลกๆ ขยันเป็นพิเศษ อย่างนี้นี่เอง เพื่อนตัวดียิ้มกว้างโชว์ฟันรับแบบแมนๆ ชั้นสั่งเอง ขนมปังก้อนโตชุ่มฉ่ำไปด้วยเนย แถมมากับไอศครีมวนิลา 2 ก้อน วิปครีมก้อนใหญ่อีก โอ้แม่เจ้า ตายๆ ตายแน่ช้าน เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เลยตามเลยแล้วกันวันนี้ เอาน้ำผึ้งมาราดเพิ่มความชุ่มฉ่ำอีกหน่อย ตักขนมปังชุ่มเนยน้ำผึ้งกินพร้อมไอศครีม

โอ้ยยยย ซู้ดซี้ดซ้าด ฉันจะยอมอ้วนตายวันนี้ การมีชีวิตแล้วได้มากินของอร่อยมันดี มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง อร่อยมากกก สุโก่ยระดับสูงสุด ตอนแรกก็คิดว่า ขนมปังชิ้นมันใหญ่เกินไปสำหรับสาวร่างเล็กบางอย่างเรา 3 คน แต่เราก็สามารถจัดการเรียบร้อยในเวลาอันรวดเร็ว แต่เรายังจะหยุดแค่นี้ไม่ได้ เรายังเหลือ ช็อคโกแลตลาวา ที่ต้องช่วยกันจัดการอีก เค้กช็อกโกแลตชิ้นกลมๆ สอดไส้ช็อกโกแลตร้อนๆ พอตัดออกมาช็อกโกแลตไหลเยิ้มนองอาบชุ่มเนื้อเค้ก เสริฟมาพร้อมกับไอศครีมวนิลา 1 ลูก แถมด้วยสตรอเบอรี่หั่นเป็นชิ้นเล็ก ว้าวๆ รสชาติเข้ากันไปซะทุกสิ่งความกลัวอ้วนหายไปจนหมด กินกันอย่างมีความสุข อร่อยทุกจาน ค่าทำให้กระเพาะและเรือนร่างเสียหาย 420 บาท

ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เมื่อคืนกลางดึกจนถึงเช้า อากาศเย็นสบายจนฉันเกียจคร้านที่จะลุกจากที่นอน ทำไมเช้านี้เตียงนอนคล้ายจะเรียบนุ่มลื่นกว่าเคยนะ โอ้ยยยยย ไม่อยากจะเปิดเปลือกตาเลยจริงๆ ถ้าวันนี้ไม่มีนัดรับของส่งของกับเพื่อนที่เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ จะนอนให้ถึงบ่ายกันเลยทีเดียว

11 โมงตรง ฉันขับรถไปถึงหน้าเซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ อ่ะ ว้าวๆ มี ชั้น Lady Parking ชั้น 1 1/2 ด้วย เอาใจหญิงนักช้อปดีจริงๆ ที่นี่ สะดวกดีค่ะที่จอดรถที่นี่ จอดตรงไหนก็เดินไม่ไกลมีสะพานเชื่อมจากที่จอดรถเดินเข้าห้างได้เลยค่ะ
ร้านอาหารของที่นี่อยู่ที่ชั้น 5 และ 6 ฉันนัดเจอกันที่ชั้นห้า เพื่อไปหาอะไรทานพร้อมกับรับของส่งของกัน เนื่องจากตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง เราสองคนสาวเท้าเดินหาร้านอาหารที่ปิ๊งอย่างรวดเร็วสายตาสอดส่าย ร้านโคขุนปิ้งย่าง แบบเนื้อมาตามสายพาน ก็น่าสน ร้านซานตาเฟ่ ก็กำลังมีโปรโมชั่นเร้าใจ แล้วเราก็มาป๊ะร้านที่หัวมุม มีธงญี่ปุ่นอยู่หน้าร้าน เขียนว่า อาหารไหหลำไม่ได้หากินยากอีกต่อไป อืมๆ น่าสน อาหารไหหลำ เกิดมาไม่เคยกิน หันมาสบตากัน ร้านนี้แล้วกันนะ
ฉันเปิดเมนูหน้านี้หน้าเดียวเลย แบบอยากลองอาหารไหหลำ ได้ยินกิตติศัพท์ร่ำลือมานานของขนมจีนไหหลำ แถวสะพานขาวที่ชาวพันทิปชอบมารีวิวแนะนำ แต่ไม่มีเวลาไปเสาะแสวงหาซะที วันนี้มีโอกาสแล้ว อยากจะรู้นักว่ารสชาติมันเป็นอย่างไรอร่อยเลอเลิศขนาดไหน

ฉันสั่งขนมจีนไหหลำแห้งอย่างไม่มีลังเล ส่วนเพื่อนฉันยังเลือกไม่ได้ซะที ฉันก็เลยสั่งเบิ้ลไปเลยแล้วกันเพราะท่าทางขนมจีนไหหลำจานเดียวคงเอากระเพาะใบใหญ่โตของฉันไว้ไม่อยู่ เอาข้าวมันไก่ไหหลำอีกที่แล้วกันน้อง แล้วดอกพิกุลก็ร่วงออกจากปากเพื่อนฉัน สุกี้ไหหลำแห้ง เฮ๊อะ เลือกตั้งนานคิดว่าจะได้เมนูพิสดารกว่านี้

(ขอนินทาเพื่อนหน่อยแล้วกันค่ะ เพื่อนคนนี้เป็นคนวุ่นวายเรื่องกินแบบมากกกกถึงมากที่สุด ห้างไหนมียี่สิบสามสิบสี่สิบห้าสิบร้านอาหาร เธอจะต้องทำท่าเสมือนเดินสำรวจตรวจใจตัวเองว่าอยากกินร้านไหนน๊าๆ ไปจนครบทุกร้านที่มีในห้างนั้น ประหนึ่งตรวจดวงชะตาว่าร้านไหนมีชะตาต้องกันกับเธอแล้วจบที่ไม่รู้จะกินร้านไหนทุกที เพื่อนที่ไปด้วยมักจะหิวจนได้กินร้านอาหารที่เจอตอนความหิวพุ่งขึ้นสูงสุด แล้วก็เข้าไปกินเลยแบบต้องตีหัวหิ้วปีกเธอเข้าร้าน ไม่งั้นคงต้องเดินลากไส้แห้งๆ ตามกันไปทั่วห้างจนผอมโฮกฮากกันไปทั้งกลุ่ม)
มาแล้ว ขนมจีนไหหลำที่ฉันรอคอย เสริฟมาพร้อมกับน้ำจิ้มกะปิ และน้ำส้ม (เพิ่งรู้ว่าคนไหหลำก็มีกะปิเหมือนคนไทยเราก็วันนี้นี่เอง

ซู้ด ซ้าด ฟรุ๊บบบบบบ (เสียงฉันกินขนมจีนไหหลำอย่างเอร็ดอร่อย) อืมๆ เหอๆ ว่ากันที่เส้นก่อน เส้นเหมือนลูกผสมระหว่างอุด้ง กับ เกี๊ยมอี๋ แปลกดีค่ะ รสชาติเหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อขลุกขลิก รสชาติที่ปรุงมาพอดีมาก ไม่ต้องเพิ่มไม่ต้องเติมอะไรอีกแล้วรวมทั้งน้ำจิ้มกะปิที่มาพร้อมกันนั่นด้วย กินหมดแล้วฉันยังคิดไม่ออกว่ามันจะเข้ากับกะปิได้อย่างไร

ถั่วที่ใส่มาเป็นถั่วที่ยังเป็นเม็ดๆ ไม่ใช่ถั่วป่นเหมือนที่ใส่ก๋วยเตี๋ยวบ้านเรา แล้วก็มีผักดองใส่มาให้ด้วยในจาน ก็อร่อยดีค่ะ แปลกดี เนื้อเปื่อยที่ใส่มาก็เปื่อยกำลังพอดี จานนี้๋ให้ผ่านนนนนน วันหลังต้องมากินอีก
มาดูข้าวมันไก่ไหหลำกันบ้าง มีน้ำจิ้มมาด้วยสามแบบ ซีอิ้วดำ เต้าเจี้ยวจาง เต้าเจี้ยวเข้ม เอาน้ำจิ้มราดลงไปบนตัวข้าวกับไก่ เคี้ยวๆ เคี้ยวๆ อืมๆ อืม อึ่ม แล้วฉันก็ได้รู้แจ้งเห็นจริงว่า ข้าวมันไก่ที่เราๆ ท่านกินกันอยู่ทุกวันนี้มันเป็นสูตรไหหลำนั่นเอง ถ้าตัดสินจากรสชาติที่ฉันกำลังเอร็ดอร่อยอยู่ในขณะนี้นะ
ทีนี้เราหันมาให้ความสนใจกับสุกี้แห้งไหหลำกันบ้าง เพื่อนฉันกำลังคีบสุกี้เนิบๆ เข้าปาก ฉันถามความเห็นว่ารสชาติเป็นอย่างไรบ้าง เธอบอกว่าชิมดูเอาเอง แล้วผลักไสจานสุกี้ให้มาประชิดหน้าฉัน ฉันคีบสุกี้เข้าปากอย่างว่องไว คำที่หนึ่ง คำที่สอง แล้วฉันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ทำไม ทำไม เราไม่เคยรู้เลยเนอะว่าสุกี้สูตรเต้าหู้ยี้ที่เรากินกันเป็นประจำ เป็นสูตรไหหลำ ไม่มีรสชาติไหนที่แปลกแตกต่างเลยค่ะท่านผู้ชม เหมือนเดี๊ยะ

ยังๆ ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้ เรายังต้องชิมของหวานไหหลำกันต่อไป ฉันสั่งเครปกล้วยทอด ส่วนเพื่อนฉันสั่งโบเกี๊ยะ (บรรยายสรรพคุณในเมนูว่าเป็นของหวานโบราณของชาวไหหลำ) ที่สั่งนี่เพราะราคาค่อนข้างเป็นมิตร ที่ละ 40 บาท สั่งมาลองชิมดูแล้วกัน
ก่อนเอาส้อมจิ้มขนมเข้าปาก ใจฉันจินตนาการไปล่วงหน้าแล้วว่า แป้งด้านนอกจะกรอบกร๊วบ ส่วนกล้วยด้านในจะนิ่มร้อนระอุหวานไหลเยิ้มลวกลิ้นพองปากพอง กัดเข้าไปคำแรกฉันผิดหวังค่อนข้างรุนแรง แป้งชุ่มอมน้ำมัน ไม่กรอบเท่าที่ควร กล้วยด้านในค่อนข้างจะเย็นด้วยซ้ำไป เหมือนเอาออกมาจากตู้เย็นแล้วโยนลงกระทะ แล้วรีบเอาขึ้นโดยไม่ใส่ใจว่ากล้วยด้านในจะร้อนอร่อยหรือยัง

ส่วนโบ เกี๊ยะของเพื่อนฉัน ต้องบอกก่อนว่าโบ เกี๊ยะคือแป้งแผ่นใสเหนียวๆ หนึบๆ ที่เราคุ้นเคยกันในเต้าทึงนั่นเอง แต่ของร้านนี้เป็นเส้นๆ แล้วหามีความเหนียวไม่ ถ้วยนี้ไม่ผ่านอย่างแรงเพื่อนฉันกินไปได้สามคำแล้วก็ต้องวางช้อน บอกว่าขอบาย ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ

ฉันยังไม่เชี่ยวชาญเรื่องอาหารพอที่จะสรุปฟันธงเรื่องที่ว่าข้าวมันไก่ และสุกี้ (สูตรเต้าหู้ยี้) ที่เรากินกันอยู่ทุกวัน คืออาหารสูตรของไหหลำ เพราะมีความเป็นไปได้อีกอย่างคือ เชฟที่นี่อาจจะเป็นคนไทย คนที่คุ้นเคยกับการปรุงรสชาติในแบบที่คนไทยชอบ จึงมีรสชาติออกมาคุ้นเคยเช่นนี้ คงต้องรออ่านจากหลายๆ ท่านที่เข้ามารีวิวต่อไปนะคะ

เย็นวันศุกร์ฉันเสร็จธุระที่ไบเทคบางนาเวลาประมาณ 5 โมงเย็น วันนี้รถติดหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษ เฮ้อ หิวแล้วอ่ะ ติดอยู่ด่านจ่ายเงินทางด่วนไม่ขยับเขยื้อนมาประมาณครึ่งชั่วโมง เพื่อนก็โทรมาหา พอรู้สภาพฉันตอนนี้ก็หัวเราะกิ๊กกั๊กคล้ายพออกพอใจหรือสะใจอะไรซักอย่าง เธอแนะนำว่าให้จอดรถกินข้าวที่ที่พักริมทางของทางด่วนก่อน รับประกันติดแบบนี้ไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง พูดๆๆๆๆ ความเลวร้ายของการเจอรถติดสร้างความกังวลและหงุดหงิดจนใจเสียให้กับฉันจนสาแก่ใจเธอแล้วเธอก็วางสายไป

แป๊บเดียว แป๊บเดียวจริงๆค่ะ ท่านผู้ชม เธอผู้นั้นก็โทรกลับมาอีก ฉันเห็นชื่อบนโทรศัพท์ ได้แต่ร้องโอ้ยยยยย ทับถมกันยังไม่พออีกเหรอ ถ้าฉันยังไม่เบื่ออยู่บนรถแคบๆ จนอ้าปากค้างน้ำลายฟูมปาก (มัน) คงไม่เลิกแน่ ฉันคิดในใจ แต่คราวนี้ผิดคาดเธอกลับมาสวมบทนางฟ้าใจดี แนะนำร้านอาหารอร่อยให้เพื่อนไปกินมื้อเย็นเป็นรางวัลชดเชยการที่ต้องแหง่วหง่าวหาวเรอนั่งเบลออยู่ในรถบนถนนสายบางนาตราด

"แกลงทางด่วนด่านท่าเรือเลยนะ เลี้ยวขวาตรงไปเจอแยกโลตัสก็เลี้ยวขวาอีกที ขับช้าๆ ร้านอยู่ซ้ายมือ ตรงข้ามกรมศุลกากรเลย หาไม่ยาก ร้านเล็กๆ ห้องเดียวเก่าๆ แกไม่ต้องสนใจรูปลักษณ์หรือสภาพร้าน เข้าไปเลยๆ สั่งนี่เลยนะ หูฉลามน้ำแดง ผักกาดแก้วผัดน้ำมันหอย หมี่ผัดฮ่องกง ออส่วน ขอให้อร่อยนะเพื่อน บายยยย"

สักพักเธอก็ส่ง MMS แผนที่ร้านเข้ามาอีก โห ใจดีนางฟ้ามากกลัวเพื่อนหลง Thank youๆด้วยความที่เพื่อนคนนี้มีเครดิตเป็นลูกเจ้าของร้านอาหารเก่าแก่ย่านสยามสแควร์ กินยากกินเย็น ถ้าออกปากยืนยันการันตีความอร่อยด้วยตัวเองแล้วร้านนี้ก็น่าสนใจเลยทีเดียว

ไม่ถึงชั่วโมงฉันก็ไปจอดรถหน้าร้าน "เจ้นาหูฉลาม" สอบถามจากเชฟที่ยืนถือกระทะสลัดไปมาอยู่หน้าร้านว่าจอดรถได้ที่ไหน ได้ความว่า เชิญจอดตรงนี้ได้เลย ฉันคำนวณจากความเร็วของรถที่วิ่งผ่านไปมาคูณกับความมืดบนท้องถนนหน้าร้าน เพื่อความปลอดภัยของรถฉัน ฉันเปิดไฟปิ๊กป๊อกแป๊ก (ไฟฉุกเฉิน) ไว้ดีกว่า อย่าได้เสียดายแบตเตอรี่

เดินผ่านคุณเชฟกระทะเหล็กหน้าร้านเข้าไปก็เป็นประตู เปิดผ่างเข้าไป โห ชุมชนแออัดติดแอร์ โต๊ะสิบตัวคูณเก้าอี้สี่ตัว แม่เจ้า!!!!สี่สิบคนกับพื้นที่ 4 x 8 = 32 ตรม คนเยอะขนาดนี้ ร้านนี้ต้องอร่อยแน่ๆ ฉันคิดในใจ
เมนูมีแปะอยู่ที่ข้างฝา ไม่ต้องแย่งกันดู ไปกี่คนก็ดูเมนูได้พร้อมกันทุกคน ฉันเป็นคนเชื่อฟังเพื่อน สั่งตามที่เธอบอกมาทุกประการ แต่ เดี๋ยวก่อน ชีวิตคนเราไม่ได้ปูด้วยกลีบกุหลาบ คนรับออเดอร์แจ้งว่า หูฉลามหมด แป่ววววว!!!!จะมากินหู หูหมด ว้า คนมาสั่งห่อกลับบ้านเยอะมากวันนี้ ขอโทษด้วย เอากระเพาะปลาแทนไม๊ ได้ๆ มาแล้วนี่นา ฉันพยักหน้าหงึกๆ

คนที่นั่งอยู่ในร้านตอนนี้ส่วนใหญ่ท่าทางคุ้นเคยเหมือนเป็นลูกค้าประจำ คุณเชฟทำอาหารเร็วมากกก ไม่ถึงสิบนาทีจานแรกก็มา ตักชิมคำแรกที่เข้าปาก เค็มหวาน กระเพาะปลาที่ฉันคุ้นเคยไม่ใช่รสนี้ รสนี้มันไม่ใช่สำหรับฉัน แต่ความเหนียวข้นของน้ำแดงกำลังพอเหมาะ
จานนี้ก็เช่นกัน เค็มหวาน ชุ่มไปด้วยรสชาติของซีอิ้วและน้ำมันหอย สำหรับผักกาดแก้วผัดที่ใส่เครื่องปรุงราคาแพงอย่างเนื้อปู เห็ดหอมแล้ว ทุกจานที่นี่ราคา Amazing มาก
จานนี้ก็เช่นกันเค็มหวานนำมาโด่งงงงเลย
จานนี้เป็นจานที่รสชาติดีที่สุด เสริฟมาพร้อมกับมะนาวหนึ่งชิ้น ฉันลองบีบมะนาวใส่ลงไปครึ่งจาน หมี่ผัดไม่เข้ากับมะนาวเลยจริงๆ

หลังจากฉันเดินออกจากร้านเจ้นาแล้ว ฉันสรุปกับตัวเองว่า คงมีคนบางกลุ่มหลงลืมรสชาติ หวานอร่อย ของผักของเนื้อที่ธรรมชาติให้มาอยู่แล้ว ไปหลงติดอยู่กับบรรดารสชาติของเครื่องปรุงนานาชนิดไม่ว่าจะเป็นซีอิ้ว น้ำปลา น้ำมันหอย ฯลฯ เสียจนไปทำลายรสชาติดั้งเดิมของอาหาร เสียดาย เสียดาย ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองขณะขับรถกลับบ้าน