วิดีโอ
อ่านรีวิวฉบับเต็ม
2012-07-23
18 วิว
ผึ้งน้อยเอาเครื่องเกมไปซ่อมที่เซ็นทรัลพระราม 3 เลยถือโอกาสชวนพี่สาวไปทานข้าวนอกบ้านกันซะเลยแวะหาอะไรทานที่ชั้น 5 ก่อนจะเอาเครื่องเกมไปส่งซ่อมที่ชั้น 6 เดินดุ่ยๆมาถึงก่อนทางเข้าตัวห้าง (ฝั่งไกลลิฟท์แก้วนะคะ)คราวนี้ตัดใจจากร้านโปรดซูชิบอย แล้วเดินเลยไปเข้าร้านข้างๆกันแทน นั่นคือร้าน “ซังไห่เสียวหลงเปา” ค่ะเมนูวันนี้ที่ทานกันมีดังนี้ (ราคาข้าวมันไก่แอบแพงก็จริงแต่มีคูปองมาใช้เลยได้ถูกลงค่ะ อิอิ อย่างไรก็ตาม ราคาที่เขียนกำกับไว้เป็นราคาปกติของแต่ละเมนูนะคะ)ข้าวมันไก่ซังไห่ (155 บาท)เสี่ยวหลงเปาต้นตำหรับ 3 ลูก (50 บาท)เต้าหู้ผัดซอสเสฉวน (150 บาท)เนื้อปลาซอสซังไห่ (230 บาท)เก็กฮวย 1 เหยือก (50 บาท)ได้เก๊กฮวยมาดื่มให้ชื่นใจ
แวะหาอะไรทานที่ชั้น 5 ก่อนจะเอาเครื่องเกมไปส่งซ่อมที่ชั้น 6 เดินดุ่ยๆมาถึงก่อนทางเข้าตัวห้าง (ฝั่งไกลลิฟท์แก้วนะคะ)
คราวนี้ตัดใจจากร้านโปรดซูชิบอย แล้วเดินเลยไปเข้าร้านข้างๆกันแทน นั่นคือร้าน “ซังไห่เสียวหลงเปา” ค่ะ
เมนูวันนี้ที่ทานกันมีดังนี้ (ราคาข้าวมันไก่แอบแพงก็จริงแต่มีคูปองมาใช้เลยได้ถูกลงค่ะ อิอิ อย่างไรก็ตาม ราคาที่เขียนกำกับไว้เป็นราคาปกติของแต่ละเมนูนะคะ)
ข้าวมันไก่ซังไห่ (155 บาท)
เสี่ยวหลงเปาต้นตำหรับ 3 ลูก (50 บาท)
เต้าหู้ผัดซอสเสฉวน (150 บาท)
เนื้อปลาซอสซังไห่ (230 บาท)
เก็กฮวย 1 เหยือก (50 บาท)
ได้เก๊กฮวยมาดื่มให้ชื่นใจก่อนเลย เหยือกนึงเทได้เกือบๆ 3 แก้วค่ะ ค่อนข้างหวานสำหรับผึ้งน้อย รอให้น้ำแข็งละลายหน่อยถึงจะกำลังดี
ระหว่างรอก็มองนู่นนี่ไปตามเรื่องค่ะ น่าเสียดายที่โต๊ะที่ผึ้งน้อยนั่งอยู่ริมขอบนอกติดกระจกใสที่มองไปข้างนอกก็ไม่ได้มีอะไรนอกจากคนเดินไปเดินมา อีกด้านนึงก็ติดชั้นวางอุปกรณ์ของทางร้าน (พวกจานชามช้อนส้อมเครื่องปรุงอะไรพวกนี้น่ะค่ะ) เลยไม่ค่อยมีภาพสถานที่มาฝาก
โดยรวมแล้ว ร้านนี้แต่งเรียบสุดๆค่ะ เน้นสีขาวกับครีม มีโคมทรงจีนประดับอยู่นิดหน่อย มุมด้านในมีห้องแยกด้วยแต่ไม่ได้เดินเฉียดไปดูค่ะ ผึ้งน้อยนั่งอยู่ไกลพอสมควรเลยพร้อมลุยล่ะนะคะ
เมนูแรกที่ถูกนำมาเสิร์ฟคือ เต้าหู้ผัดซอสเสฉวนค่ะ
ซอสรสเผ็ดนิดๆมีเนื้อหมูสับ พริก กระเทียม ผัดมากับเต้าหู้อ่อนหั่นลูกเต๋า มีเต้าหู้แตกน้อยมาก ...จะเป็นเพราะคุณเชฟฝีมือดีผัดแล้วไม่แตก หรือเพราะใช้การราดน้ำลงบนเต้าหู้กันน้าาาา... เอาเป็นว่าโดยรวมๆแล้วก็เป็นจานที่มีรสไม่จัดจ้านเผ็ดจ๋าอย่างที่เคยได้ยิน แต่ก็ทานอร่อยเพลินๆดีค่ะถัดมาเป็นเนื้อปลาทอดซอสซังไห่
จานนี้อร้อยอร่อยค่ะ เนื้อปลาดอรี่หนานุ่ม แป้งที่ชุบทอดมาก็บางกรอบ วางมาบนน้ำซอสซังไห่รสหวานๆเค็มๆกลมกล่อม โรยหน้ามาด้วย กระเทียมทอด ต้นหอมและพริกชีฟ้าแดงฝานเป็นเส้นยาวๆ (สวยดีค่ะแต่ไม่กล้าทานพริก)
รสชาดแม้ไม่หวือหวาแต่ว่ากลมกล่อม อีกทั้งรสสัมผัสของแป้งกรอบๆที่ซ่อนเนื้อปลาหวานนุ่มไว้ด้านในก็ตัดกันดี น้ำซอสที่ราสมาก็โดนเฉพาะครึ่งล่างของชิ้นปลา จึงได้รสน้ำซอสในแต่ละคำที่ทานแบบไม่จัดเกินไปและยังเหลือความกรอบเอาไว้ด้วย
ไม่ทันไรข้าวมันไก่ก็ถูกยกมาเสิร์ฟ
มาเป็นถาดเลยค่ะ เพราะมีเครื่องเคียงมาด้วย ในถาดจะประกอบด้วยข้าวมันที่ไม่ขาวแบบทั่วๆไป ไก่ที่สามารถเลือกส่วนได้ (ผึ้งน้อยและพี่สาวชอบส่วนเดียวกันค่ะ สะโพกไก่นั่นเอง) น้ำจิ้ม 2 แบบ ขิงกับต้นหอมสับ ผักดอง และน้ำซุปค่ะ
เนื้อไก่นุ่มมากๆๆๆ และไม่สุกจนเกินไป ...มีแค่จุดเดียวเท่านั้นที่ผึ้งน้อยไม่ค่อยปลื้มคือเนื้อไก่ค่อนข้างเย็นเยือกค่ะ ปกติจะชอบทานแบบที่อุณหภูมิห้องแต่ก็ไม่ชอบร้อนค่ะ (เรื่องมากสุดๆ)
น้ำจิ้ม 2 แบบที่ว่านั้นก็มีน้ำจิ้มแบบปกติธรรมดาที่เราจิ้มๆกันคือแบบที่ปรุงมาจากเต้าเจี้ยว ขิง และพริกเป็นหลัก ส่วนน้ำจิ้มอีกชนิดนึงจะประมาณซีอิ้วปรุงรส ทานแล้วนึกถึงเป็ดปักกิ่งขึ้นมาซะอย่างงั้นเลย
มาถึงเมนูเด็ดประจำร้าน เสี่ยวหลงเปาต้นตำหรับ
แม้ผึ้งน้อยจะไม่ชอบทานหมู แต่ลองขึ้นชื่อว่าเป็นเมนูเด็ดของร้านแล้วจะไม่ลองทานก็กระไรอยู่ไส้เนื้อหมูข้างในปรุงรสมาอร่อยดีค่ะ กัดลูกเสี่ยวหลงเปาแล้วมีน้ำซุปทะลักเต็มปากตามสูตร แต่แป้งช่วงที่ทำจีบด้านบนหนาและด้านไปหน่อยเลยสะดุดเล็กน้อย ...ใน 3 ลูกนี้มีแตกก่อนทานไปลูกนึงอะค่ะ เสียจาย T^T
สรุปความประทับใจ
บรรยากาศ – การแต่งร้านธรรมดาไม่มีอะไรหวือหวาน แต่ที่นั่งไม่แออัดดี
การบริการ – ประทับจิตค่ะ ดูแลดีมากๆ พอเจอว่าโต๊ะเหนียวก็รีบมาเช็ด ขอน้ำจิ้มเพิ่มก็แป๊บเดียวได้ ปลื้มๆ
รสชาดอาหาร – โดยรวมแล้วอร่อยค่ะ แม้จะมีสะดุดเป็นบางจุดก็เป็นเรื่องเล็กน้อยพอมองข้ามได้อยู่ค่ะ ไปๆมาๆก็ทานกันเพลินจนเกือบเอาเครื่องเกมไปซ่อมไม่ทันร้านปิดแน่ะ แหะๆๆ
โพสต์
