ในอำเภอเหนือคลองนี่มีร้านอาหารดังที่อยู่ในไกด์บุคของสาวเหนือถึงสองร้านนะค่ะ...แต่อดกินตามระเบียบทั้งสองร้าน เพราะอีกร้านแม้อาหารพื้นเมืองจะอร่อย แต่อยู่ไกลมากและเปิดเกือบ 10 โมงเช้า ส่วนอีกที่แม้อยู่ใกล้ แต่เพื่อนเจ้าถิ่นอีกคนส่ายดิกบอกว่าไม่ได้อร่อยจริงอย่างเสียงลือเสียงเล่าอ้าง และยังเป็นอาหารที่คนล้านนาหากิ๋นได้ง่ายอยู่...มาต่างจังหวัดทั้งที ต้องหาอะไรที่กรุงเทพกับเชียงใหม่ไม่มีกินกันค่ะ (รุ่นพี่ที่อิฉันเคารพทั่นหนึ่งได้กล่าวไว้)
มาภาคใต้....ก็ต้องกินติ่มซำกันค่ะ...ดังนั้น เพื่อนพามายังร้านบุญจิรา แต่เตี๊ยม (แปลตรงตัวคือ อาหารเช้า) ใกล้ธนาคารไทยพาณิชย์สาขาเหนือคลองนี่เอง(เลยสองไฟจราจร ก่อนถึงสะพานข้ามไปยังตลาดเหนือคลอง) เพื่อนว่าเป็นร้านติ่มซำแห่งเดียวของเหนือคลองเลย!
ฟังชื่อติ่มซำ อาจคิดว่าเราจะไปกินข้าวเช้าในภัตตาคารจีนหรูหรากันหรือ (สาวเหนือก็เคยเชื่อว่าติ่มซำหากินได้แต่ในที่นั้นเหมือนกันค่ะ) แต่ปัจจุบันก็มีร้านติ่มซำราคาถูก เข่งละไม่เกิน 30 บาท (ที่จริงที่เชียงใหม่ก็มีร้านติ่มซำถูกๆแบบนี้ที่หนึ่ง แต่ไม่มีร้านจนเยอะแพร่หลายจนกลายเป็นเอกลักษณ์เหมือนเมืองทางใต้ ดังนั้นติ่มซำถือเป็นอาหารอย่างหนึ่งประจำภาคใต้)
เรามาถึงร้านในบรรยากาศช่วงเช้าพอดี บรรยากาศร้านก็เหมือนร้านห้องแถวทั่วไป แต่คนเยอะเต็มแน่นอก เอ๊ย แน่นร้านกันมาก จนหวิดว่าสงสัยเช้านี้ชวดกิ๋นแหงๆ
เพื่อนเจ้าถิ่นสั่งว่า เห็นโต๊ะไหนว่าง(ถึงจานอาหารเต็มโต๊ะ)รีบโดดไปนั่งจองเลย คนใต้เค้าทำอะไรเร็วๆ คนเหนืออย่ามัวแต่ต่อนย่อนชักช้าเดี๋ยวไม่ทันกิ๋น สรุปคือพวกผู้ชายจองโต๊ะค่ะ(ได้โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าร้าน กินกันเกือบ 10 ชีวิต) แล้วปล่อยให้พวกผู้หญิงที่มีเซ้นส์ในการเลือกอาหาร(จริงหรือ?)เดินไปเลือกติ่มซำที่ตู้ด้านใน (จริงๆพวกผู้ชายไม่อยากเข้าไปตะลุมบอมสมรภูมิช้อปปิ้งเหมือนผู้หญิงเราที่กล้าได้กล้าเสียค่ะ อิอิอิ) ติ่มซำแค่อันละ 15 บาท
เพื่อนบอกว่าอยากได้อะไรก็หยิบใส่ถาดที่ทางร้านให้ไว้ซะ หยิบให้แน่ใจว่าจะกินอะไรแน่นอนแล้ว ถึงจะส่งถาดทั้งหมดให้พนักงานนำไปนึ่ง จดไว้ว่าถาดนี่ของโต๊ะอะไร แล้วเขาจะนำไปส่งให้ที่โต๊ะ (ที่บอกให้เลือกให้ครบจนแน่ใจว่าจะไม่สั่งอีก เพราะการนึ่งนั้นนาน ไหนจะคิวคนต่อไปก็นานอีก ดังนั้นส่งให้นึ่งทีเดียวดีกว่ามารอระละอกสองค่ะ)
ระหว่างนั้นเพื่อนก็บอกว่าถ้าอยากกินอะไรเพิ่มเติมระหว่างรอติ่มซำก็สั่งได้ ด้านในของร้านมีเมนูอาหารอย่างอื่นติดไว้ด้านใน...ดังนั้นเราจึงโจ๊กมาให้กินเรียกน้ำย่อยก่อน ที่นี่มีแต่โจ๊กหมูกับโจ๊กปลาค่ะ สั่งใส่ไข่เพิ่มเติมได้ ของอิฉันเป็นโจ๊กหมู นอกจากมีลูกชิ้นหมูแล้วยังโรยหมูสับ ต้นหอม ขิงมาเต็มอัตรา อร่อยกว่าร้านโจ๊กดังบ้านอิฉันอีก (ไม่บอกคงทราบดีว่าร้านโจ๊กชื่อดังของเชียงใหม่คือร้านอะไร ใบ้ว่านักท่องเที่ยวเชียงใหม่ทุกคนต้องไปกิน แต่เจ้าถิ่นอย่างอิฉันไม่ถูกปากค่ะ มาถูกปากโจ๊กต่างถิ่นมากกว่า) ราคา 30 – 40 บาท บวกไข่เพิ่มแค่ 5 บาทเอง
มีอีกเมนูหนึ่งที่มีขายเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น (คณะเราไปกันวันเสาร์พอดี) ต้องกิน บัคกุดเต๋...ตอนแรกที่ได้ยินชื่อนี่ อิฉันคิดว่าเป็นบะหมี่อะไรหรือเปล่าหว่า? แต่ปลากรอบว่าเป็น...เป็นน้ำแกงต้มกระดูกหมู(แปลตรงตามตัวคือ น้ำชาซี่โครงหมู) เป็นอาหารจีนฮกเกี้ยน นิยมซดกันในจีนและไต้หวัน รวมถึงหมู่ประเทศทางใต้ของอาเซียน อย่างมาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย ปกติจะทานคู่กับข้าว และอดีตเคยเป็นอาหารที่กินเพื่อประทังชีวิตของแรงงานชาวจีนด้วยค่ะ...รสชาติคล้ายน้ำซุปหมูพะโล้เลยแฮะ แต่น้ำซุปอร่อยมาก หอมกลิ่นซีอิ๊ว เครื่องปรุงโปรดของอิฉัน...30 บาทคุ้มมาก ถ้วยเดียวซดกันทั้งโต๊ะ! (มีช้อนกลางคนละคัน)
ติ่มซำยังบ่มา ซดเครื่องดื่มไปก่อน อย่างโกบี้นม (กาแฟโบราณ) 15 บาท ส่วนชาร้อนฟรีมีทุกโต๊ะ หรือกาแฟชามะนาวเย็นก็มีนะเออ 15 บาทหมด ชื่นใจวันเช้าอากาศร้อนของทางใต้ยิ่งนัก
และแล้วติ่มซำก็มาจนได้...เมื่อก่อนนี้รุ่นพี่ที่อิฉันเคารพคนนึงเคยกล่าวว่า ติ่มซำส่วนใหญ่มีแต่ส่วนผสมของกุ้งทั้งนั้นแหละน้องเอ๋ย น้องแพ้กุ้ง น้องคงอดแด็กไปตามระเบียบนะจ๊ะ...แต่ติ่มซำที่นี่หากุ้งได้น้อยมากค่ะ มีแค่อย่างสองอย่าง แถมส่วนใหญ่มีแต่หมู ลูกชิ้น ไข่นกกระทา เกี้ยวหมู ไส้กรอก ปูอัด ของกิ๋นที่อิฉันสามารถกินได้ทั้งน้าน สวรรค์จริงๆ!
1
น้ำจิ้มมีสองอย่างค่ะ คือซีอิ๊วดำ กับ ซีอิ๊วหวาน แต่อิฉันว่ารสชาติมันธรรมดาไปนะ (แต่กินติ่มซำเปล่าๆก็ลำดีเน้อ)
ผ่านไปชั่วโมงหนึ่งหนุ่มสาวชาวบางกอกกะล้านนากว่า 10 ชีวิต ก็ซดติ่มซำหมดไป 27 เข่งเลยค่ะ! (ขออำภัยเอารูปมาหื้อดูบ่ได้ เพราะขี้คร้านเซ็นเซอร์หน้าเพื่อนๆ นัก(เยอะ)เกิน) คาดว่าปริมาณติ่มซำขนาดนี่อยู่ได้ถึงเที่ยงเลยค่ะ
