Video
Read full review
2011-10-04
19 views
หลังอาหารมื้อเที่ยงจากร้านอาหารเวียดนาม วีทีแหนมเนือง ฉันเดินลัดเลาะเรียบริมปิงไปเที่ยววัดเกตุ วันนี้ไม่มีแดดมาต้องผิวเลยสักนิด เมฆสีเทาอุ้มฝนกระจายเกลื่อนอยู่เต็มฟ้า กลายเป็นฉากสีเทาสวยแปลกตาให้กับภาพถ่ายของฉัน "อีกไม่นานฝนคงตก" ฉันทำนายออกมาดังๆ กับเพื่อนร่วมทาง ฉันเดินทอดน่องสะพายกล้องอย่างสบายอารมณ์ เดินตามป้ายบอกทางสู่วัดเกตุ จากวัดเกตุ ข้ามสะพานเดินโต๋เต๋ไปชมวิถีชาวบ้านและนักท่องเที่ยวที่กาดหลวง เดินเหม่อมองผู้คน ชิมอาหาร ถ่ายรูป สำรวจทุกอย่างสิ่งในตลาดจนพอใจ ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาตอนที่ฉันเดินย้อนกลับมาที่สะพานเดิม รถแดงจอดรอตะโกนเรียกหาผู้โดยสารเป้าหมายคงเป็นคนที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นนักท่องเที่ยวอย่
หลังอาหารมื้อเที่ยงจากร้านอาหารเวียดนาม วีทีแหนมเนือง ฉันเดินลัดเลาะเรียบริมปิงไปเที่ยววัดเกตุ วันนี้ไม่มีแดดมาต้องผิวเลยสักนิด เมฆสีเทาอุ้มฝนกระจายเกลื่อนอยู่เต็มฟ้า กลายเป็นฉากสีเทาสวยแปลกตาให้กับภาพถ่ายของฉัน "อีกไม่นานฝนคงตก" ฉันทำนายออกมาดังๆ กับเพื่อนร่วมทาง
ฉันเดินทอดน่องสะพายกล้องอย่างสบายอารมณ์ เดินตามป้ายบอกทางสู่วัดเกตุ จากวัดเกตุ ข้ามสะพานเดินโต๋เต๋ไปชมวิถีชาวบ้านและนักท่องเที่ยวที่กาดหลวง เดินเหม่อมองผู้คน ชิมอาหาร ถ่ายรูป สำรวจทุกอย่างสิ่งในตลาดจนพอใจ ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาตอนที่ฉันเดินย้อนกลับมาที่สะพานเดิม รถแดงจอดรอตะโกนเรียกหาผู้โดยสารเป้าหมายคงเป็นคนที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นนักท่องเที่ยวอย่างฉัน
แต่ฉันไม่มีลังเลยังคงมุ่งมั่นตั้งใจกับการเดินอย่างไม่สะทกสะท้านต่อสายฝนและเสียงตะโกนเชิญชวนของคนขับรถ หันมาหยิบร่มที่ถือติดมืออกมากางออก เดินลงสะพานเลี้ยวขวา เลียบริมปิงเดินกลับไปยังทิศทางเดิม
ฝนลงเม็ดหนาหนักขึ้นทุกที ตาฉันเหลือบไปเห็นป้ายสีชมพูอยู่ตรงหน้า เขียนว่า เวียง จูม ออน Tea house ฉันไม่รู้หรอกว่าคำว่า เวียง หรือ จูม หรือ ออน แปลว่าอะไรหรือมาจากไหน รู้จักแต่คำว่า Tea house 'ร้านน้ำชานี่นา เข้าไปหลบฝนก่อนดีกว่า' ใจคิดขาขยับตาม เดินเข้าไปถึงหน้าร้านที่อยู่ใต้ตึกสีชมพู หุบร่มผลักประตูเข้าไปด้านใน
อ่า ท่าทางจะเข้าผิดร้านซะแล้วสิ ฉันจะมานั่งหลบฝนดื่มชา ไหงกลายเป็นร้านขายใบชาไปซะงั้น ร้านขายใบชาที่งามขนาดเจ้า เคาท์เตอร์ ดิสเพลย์ กล่องใส่ใบชา ชั้นวาง ดูสวยงามน่าชื่นชมไปหมด ฉันเดินอย่างหลงใหลงงงวยลึกหลงเข้าไปด้านใน
นี่ฉันอยู่ที่ไหน โมร็อกโก หรือเชียงใหม่ โอเอซิสหรือริมน้ำปิง ร้านชาที่อยู่เบื้องหน้าสวยงามเหลือเกิน น่านั่งไปหมดไปซะมุม ผู้คนที่นี่นั่งคุยกันพลางดื่มชาไปพลางคล้ายจะไม่สนใจผู้ใดนอกจากผู้ร่วมโต๊ะ แต่ละโต๊ะคุยกันจุ๋งจิ๋งๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม ราวกับการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้มันช่างน่าอภิรมย์เสียนี่กระไร
หลังคาบริเวณ Tea house ทำมาจากผ้าผืนใหญ่ให้ความรู้สึกของกระโจมชาวเบดูอินในทะเลทราย เดินไกลเลยเพดานผ้าออกไปเป็นระเบียงที่นั่งริมแม่น้ำปิง ฉันเดินไปนั่งโต๊ะใกล้ตัวด้านข้าง สักพักมีพนักงานหญิงผู้หนึ่งเดินมาบอกด้วยกริยานอบน้อมว่า
"น้องต้องขอโทษด้วยนะเจ้า โต๊ะนี้มีคนจองแล้ว น้องลืมเอาป้ายมาติดเจ้า"
ยินดีขยับขยายย้ายโต๊ะตามคำขอร้องของ "น้อง" เป็นที่สุดค่ะ ภาษาเหนือนี่ทำให้ผู้หญิงคงเสน่ห์ของผู้หญิงไว้ได้อย่างเต็มเปี่ยม อยากมีคนมาอู้ น้องอย่างงั้น น้องอย่างนี้ให้ฟังทั้งวันทุกวันจัง
โต๊ะที่ฉันย้ายมานั่งเป็นโต๊ะที่หันหน้าไปหาทุกคนในร้าน ราวกับฉันอยู่บนเวทีแล้วนั่งหันหน้าไปทางท่านผู้ชมยังไงยังงั้นเลย คงหาทำเลดีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วล่ะ ถูกใจๆ ดีใจที่มีคนจองโต๊ะเมื่อครู่นี้
น้องพนักงานเอาเมนูมาวางให้สามเล่ม เขียว ชมพู น้ำตาล แบ่งเป็นเมนูชา เครื่องดื่ม และของว่าง แม้แต่เมนูยังประณีตงดงามเอาใจใส่ขนาดนี้ ร้านแบบนี้ทำให้ฉันเต็มใจจะเสียสตางค์ให้เหลือเกิน
ฉันเลือกได้ ชานมเย็น แต่ชื่อเป็นกาแฟ Irish coffee แต่ขอเป็นแบบปั่น "น้อง" บอกว่าถ้าปั่นรสชาติมันจะจืดจางลงนะเจ้า ฉันตอบตกลงเพราะชอบกินของจืดๆ อยู่แล้ว และ High tea for one ส่วนชาร้อนเลือก ชาแดงออแกนนิก พอจ่ายเงินเอาใบเสร็จมาดูปรากฏว่าเสียค่าอยากปั่นไป 30 +
ชาเสริฟมาพร้อมกับถ้วยชาพอดีกับจำนวนคน พร้อมกับที่กรองชาเพื่อไม่ให้ชาแช่อยู่กับน้ำร้อนในกาจนรสเข้มเกินกว่าที่เราชอบ จิบชาไปอึกแรกฉันได้กลิ่นป่าของแอฟริกาลอยมาปะปนมากับกลิ่นชา ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากับกลิ่น บิ๊ก 5 ฮ่า ไม่เว่อร์ นะคะ ไม่เว่อร์ ชามีรสชาติหอมเป็นขั้นๆ จริงๆ อยากให้ทุกคนไปชิมจะได้รู้ว่าฉันพูดไม่เกินจริงเลย แล้วคุณอาจจะอุทานออกมาว่าreal exotic tea ก็เป็นได้
High tea ชั้นแรก เป็นเค้กหน้าตาดีค่ะ รสชาติไม่หวานแสบคอ ฉันแนะนำชิ้นนี้ ครีมรสเปรี้ยวสีม่วงจะมาจากเบอร์รี่ชนิดไหน ฉันไม่แน่ใจ แต่เปรี้ยวได้ใจกินพร้อมกับเนื้อเค้กที่หวานนิดๆ แปลกและอร่อยมาก อีกสองชิ้นเป็นพายถั่วพายผลไม้ รสชาติธรรมดาทั่วไปค่ะ
อีกชิ้นก็นี่เลย ครีมที่นี่อร่อยมาก แม้แต่คนไม่ชอบครีมก็ต้องว่าอร่อย เบา นุ่ม มัน หยิบอัลมอนด์สไลด์มาแตะครีมเข้าปาก จิบชาตาม มีความสุขจัง ผู้คนที่มาที่นี่มีทุกวัย มีทั้งเหมือนเพื่อนร่วมงานเอางานมานั่งคุยต่อจากโต๊ะประชุม นักท่องเที่ยวที่เหนื่อยล้า ขาอ่อนแรง กลุ่มสาวๆ ที่นัดเพื่อนแต่งตัวสวยมาจิบน้ำชายามบ่าย คู่รักสวีทหวานแหววมานั่งทำตาเยิ้มเขินอายกันก็หลายคู่ และกลุ่มของฉันพลัดหลงเข้ามาหลบฝน ที่นี่ทำให้เชียงใหม่เป็นเมืองที่น่าอยู่ขึ้นมากเลยสำหรับฉัน
ชั้นที่ 2 แซนวิชสี่ชิ้น มีไส้คัสตาร์ด ไส้แฮม ไส้แตงกวาดอง
ชั้นล่างสุด เป็นผลไม้มีแอ๊ปเปิ้ล แคนตาลูบ เสริฟมากับซอสสตรอเบอรี่ เข้ากั๊น เข้ากัน หรอยจังหู้
ต่อไปคงต้องตั้งหน้าตั้งตารอยามบ่ายที่แสนพิเศษเช่นนี้อีก ไม่ว่าที่นี่หรือที่ไหน
อ้อ ที่นี่มีที่จอดรถข้างร้าน หน้าร้าน แล้วก็จอดริมถนนได้ค่ะ หาที่จอดไม่ยาก
Post
