สาวเหนือปึ๊กมารุงรังอีกรอบแล้วเน้อ
วันนี้มารีวิวร้านอาหารในเทศกาลวันพ่อกันเลยจร้า สำหรับพรุ่งนี้ใครมีแผนจะพาคุณพ่อไปกิ๋นข้าวแลง(ข้าวเย็น)กัน รีวิวนี่สาวเหนือเก็บข้อมูลมาตั้งแต่วันพ่อปีที่แล้ว เลยลองมาให้พิจารณาชมกัน
โจทย์พาคุณป๊าวัยทองของสาวเหนือไปกิ๋นนั้น คุณป๊ารีเควสมาว่า ขอราคาถูก มีหลากหลาย ไม่เอาหมูกะทะยันปิ้งย่าง ที่นั่งกว้าง ไม่เอาคนเยอะ ไม่เอาร้านหรู มีที่จอดรถ ถ้ามีเพลงเก่าๆสมัยยุคเอลวิสฟังด้วยจะดีมาก........แหม๊ คุณลูกเกิดทันสมัยเบิร์ด ธงไชย อัลบั้มแรก(หมายถึงเกิดตอนอัลบั้มนั้นวางแผงนะ แต่โตไม่ทันฟัง) จะไปหาร้านแนวนี่ที่ไหนในเชียงใหม่หว่า
พอดีในปีนั้น สาวเหนือตามข่าววงการร้านอาหารในเชียงใหม่ ก็ได้ข่าวมาว่า โรงแรมสุริวงศ์ ได้รีโนเวลห้องอาหารใหม่แล้ว ราคาบุพเพ่ต์คนละไม่เกิน 200 บาท เป็นอาหารไทยทั้งหมด มีที่จอดรถ มีเพลงเก่าสมัยอิฉันยังไม่เกิด...ก็เข้าโจทย์คุณป๊าเป๊ะ เลยบอกคุณป๊าให้มาที่นี่เลย...ห้องอาหารเฟื่องฟ้า

เจอโปรอาหารในประกาศนี่มา เห็นราคาไม่แพง ก็ได้กลายเป็นเป้าหมายในการเก็บรีวิวไปในตัว (จะหาอะไรกิ๋นนอกบ้านทั้งที ต้องได้ทำรีวิวให้ไม่เสียเที่ยว) แต่รีวิวตั้งปีที่แล้ว สาวเหนือยังไม่แน่ใจว่าโปรนี่ยังอยู่ไหมนะค่ะ แต่คิดว่าน่าจะยังอยู่ ยังไงลองสอบถามกับทางโรงแรมอีกทีเพื่อความชัวร์โรงแรมสุริวงศ์ตั้งอยู่ใจกลางสี่แยกไนท์บาซาร์เลย ตรงข้ามกับร้านแมคโดนัลล์ ตรงข้ามกับโรงแรมเลอ เมริเดียน และเซ็นทาราดวงตะวัน (บอกกันขนาดนี่น่าจะไปถูกกันแล้วนะ) ถ้านับอายุก็เป็นโรงแรมรุ่นผู้ใหญ่ในย่านนี่เลย เรียกว่าสองโรงแรมหลังยังไม่เกิดด้วยซ้ำ...เมื่ออายุมากเข้า โรงแรมรุ่นน้องเค้าก็ปรับตัวกันให้ใหม่ให้นึ้ง คุณพี่จะมัวเป็นรูปแบบเดิมโบราณก็ดูจะไม่เข้าสมัย เลยทำการรีโนเวลใหม่ซะ พอโซเซียลมีเดียเข้ามามีบทบาท ทางโรงแรมก็ทำประชาสัมพันธ์ราคาห้องพักราคาถูกด้วย (วันที่สาวเหนือไป เจอกรุ๊ปทัวร์จีนอีกแระ)

แต่นอกจากการรีโนเวลห้องพักแล้ว ยังมีการรีโนเวลห้องอาหารของโรงแรม หนึ่งในนั้นคือ ห้องอาหารเฟื่องฟ้า ซึ่งอยู่ด้านล่างของโรงแรม(ติดกับสตาร์บัค)โดยมีการทำประชาสัมพันธ์ว่า เป็นห้องอาหารกลางวัน-เย็น ในรีวิวนี่สาวเหนือจะพาไปกิ๋นดินเนอร์ข้าวตอน ที่ว่าบุพเพ่ต์หัวราคา 198 บาทนั้นแหละ(มารู้ทีหลังว่าราคานี่ไม่รวมเครื่องดื่มตอนเข้าไปกินแล้วนี่ซิ)...เอารถไปจอดในโรงแรม เดินลงมาถึงหน้าห้องอาหาร ก็เจอประตูทางเข้าแบบนี้ เห็นตอนแรกคิดว่าสไตล์จีนเสียอีก...บรรยากาศภายในห้องกว้างจริงๆ เฟอร์นิเจอร์สไตล์คลาสิก แสงไฟใช้วอร์มไลต์ ทำให้ดูเป็นสีครีม สไลต์แบบผู้ใหญ่เลย  วันที่มาทาน มีกรุ๊ปจีนลงด้วย แต่ไม่ได้เยอะจนแอบกลัวนัก...ส่วนเพลงที่คุณป๊าอยากฟัง ก็มีจริงๆด้วยแฮะ (อันนี้ฟลุ้ค ไม่ได้คิดว่ามีดนตรีเล่นจริง) มีวงดนตรีเล่นเพลงไทย เพลงฝรั่งเก่าๆ มาเล่นตอนช่วงทุ่มนึง เล่นได้ทั้งเอลวิส, My Heart will go on ยัน ผู้ชนะสิบทิศเลย ใครอยากรีเควสเพลงเก่าแค่ไหน เขียนลงกระดาษส่งให้บ๋อยไป
หรือจะรีเควสขอขึ้นไปจับไมค์เองก็ยังได้เมื่อครบโจทย์ตามประสงค์ของคุณป๊าแล้ว ก็ได้เวลาไปลุยดูไลน์บุพเพ่ต์กันเลย
ไลน์อาหารบุพเพ่ต์ทางด้านซ้ายของห้องอาหาร จะเป็นบรรดาสารพัดหม้อ ซุป ข้าวต้ม เครื่องเคียงสำหรับกินกับข้าวต้ม

มีการนำพวก ถ้วยโหล ปิ่นโต เครื่องใช้ที่ดูเป็นสไตล์จีนยุคคลาสิกนำมาใช้ตกแต่งบริเวณโต๊ะบุพเพ่ต์ ข้าวต้มก็ไม่ได้มีข้าวต้มธรรมดา มีพวกออปชั่นเสริมอย่าง ข้าวต้มเผือก ข้าวต้มฟักทอง ฯลฯมาดูพวกซุปแกงกินกับข้าวต้มในแต่ละหม้อ อันนี้เป็น หน่อไม้จีนต้มหมูสามชั้นส่วนอันเป็นเป็น ตีนไก่ฮ่องเต้ รสชาติสองอย่างจืดๆเค็มๆ คุณป๊าว่าอร่อยตามสไลต์คนแก่ ส่วนอิฉันคงไม่ถูกลิ้นนัก...ที่จริงยังมี คากิต้มถั่ว อีก แต่อิฉันถ่ายไม่ชัด เลยขอผ่าน...จะพามาดูเครื่องเคียงกินข้าวต้มแบบพวกยำกันบ้าง
ยำเกี๊ยมฉ่ายยำไข่เยี่ยวม้า
แต่ถ้าไม่อยากกินข้าวต้ม...ข้าวสวยก็มีนะจ๊ะ พวกข้าวผัด(เฉาะไป ไม่ค่อยอร่อย) หรือข้าวสวยกลิ่นขิงข่าที่พนักงานหยิบข่าออกมาหลังจากหุงสุกได้ที่ (จะเอาแหม๊ะไว้คาหม้อก็แลดูบ่งามเนอะ)อันนี้อิฉันชอบค่ะ กินไปสูดกลิ่นขิงข่าไป ผ่อนคลายอโรม่าดีส่วนพวกแกงกินกับข้าว มี เผือกผัดซอสเสฉวน อันนี้อิฉันชอบความเผ็ดของซอสนะ แต่กินน้อยหน่อย กินเผือกมากเดี๋ยวท้องอืด ปลาหมึกผัดน้ำพริกเผา อันนี้ก็ชอบเรื่องความเผ็ดหอม ไม่หวั่นแม้แคลอรี่ขึ้น แล้วก็มี ไก่สับผัดหนำเลี้ยบ มะระผัดไข่ ผัดกระหล่ำปลีวุ้นเส้นหมูสับ ฯลฯ นอกจากนั้นยังมีพวกสลัดผักสดด้วย เสียดายว่ารีวิวได้แค่ 12 ภาพ เลยต้องเฉลี่ยให้กับอาหารอืนๆ

นอกจากมีการจัดไลน์บุพเพ่ต์แบบตักบริการตัวเองแล้ว ยังมีพวกอาหารตามสั่ง ที่แต่ละช่องจะแบ่งเป็นอาหารตามสั่งแต่ละประเภทไว้ด้วยกัน โดยมีป้ายแต่ละช่องเขียนบอกไว้ คล้ายการจัดแบบฟู้ดคอร์ท แต่ใช้ครัวเดียวกัน เลยทำให้เห็นวิธีการประกอบอาหารด้วยจากนั้นก็วางจานไว้ให้บนเตา เพื่อเชฟนำไปผัดแบบในภาพ จะรีเควสให้ผัดไข่ ผัดยังไงก็บอกเชฟไป เดี๋ยวเค้าจะผัดให้แล้วจะมีพนักงานเสิร์ฟไปที่โต๊ะเอง (พนักงานที่นี่มีเซอร์วิสมายส์ดี จำแม่นด้วยว่าแขกคนไหนสั่งอะไรไว้) แผนกนี่ป๊าอิฉันเดินบ่อยมาก ท่านสั่งผัดผักบุ้งไฟแดงอ่ะนะ

ต่อไปแผนกก๋วยจั๊บค่ะ สาวเหนือชอบเมนูนี่มาก เพราะเส้นก๋วยจั๋บที่นี่ไม่ใส่แป้งเปียกแบบหลายร้านชอบทำกัน ทำให้ได้เส้นที่ไม่ติดกัน รวมถึงน้ำซุปก็เข้มข้นเครื่องพะโล้ มีหมูสามชั้นเคี้ยวหนึบหนับ...เสียดายอิฉันถ่ายรูปกากเกิน เลยถ่ายได้แค่ตอนเค้าปรุงอาหาร (เค้าจะตักชามให้เล็กหน่อย แต่มาเติมได้เรื่อยๆค่ะ)
แผนกต่อมาคือ ขนมจีบ มีทั้งจีบหมูและจีบกุ้ง นึ่งในซึงร้อนๆ อิฉันสั่งจีบหมู พบว่าอร่อยกลมกล่อม หวานเค็มคงตัว ไส้หมูร้อนในขนมจีบแถมลวกปาก ต้องกิ๋นแบบนี่ถึงจะมันคอซาดิมซ์ 555 เป็นเมนูที่หมดเร็วมากกว่าแผนอื่น นอกจากนั้นก็มีหมั่นโถวกับซาลาเปา แต่อิฉันไม่ได้รีวิวมา เพราะมันเป็นเมนูตัดกำลัง เดี๋ยวกินอย่างอื่นไม่ทั่วถึง (นี่ขนาดกินไม่ครบ ก็จะท้องแตกแระ)อีกแผนกเป็นก๋วยเตี๋ยว ตอนแรกนึกว่าก๋วยเตี๋ยวไทย แต่เห็นคุณป๊าไปสั่ง เห็นว่าหมดแล้ว เหลือแต่ก๋วยเตี๋ยวฝรั่ง...ก็สปาเกตตี้นั้นแหละ เป็นสปาเกตตี้ทั่วไป ผัดซอสมะเขือเทศ หมูกับพริกหยวก รสชาติก็โอเค แต่ยังไม่ถือว่าปลื้มนัก
แผนกสุดท้ายของอาหารตามสั่ง คือ ข้าวมันไก่ (ไม่มีไก่ทอด) น้ำจิ้มแซ่บเผ็ด ตัวไก่เนื้อนุ่ม ให้เครื่องในมาเยอะอยู่ แต่ต้องปรับปรุงตัวข้าว เพราะแฉะมาก อิฉันทานได้จานเดียวก็บายเลย
เริ่มจากของหวานล้างปากยอดนิยม ก็คงหนีไม่พ้นพวกขนมไทยใส่น้ำแข็ง อาทิเช่น กล้วยบวชชี ข้าวเหนียวดำน้ำกะทิ ในหม้อดินเผาเพื่อรักษาความร้อนไว้ได้นาน สองอย่างหวานมันอร่อยหมดแต่ที่อิฉันแอบชอบคือ ปาท่องโก๋ กับ น้ำเต้าหู้ นี่แหละ ไม่ค่อยได้เห็นห้องอาหารที่ไหนจัดเมนูแบบนี้มาก่อน ปาท่องโก๋ทอดใช้ได้ ไม่อมน้ำมัน ส่วนน้ำเต้าหู้ร้อนได้ที่ แต่หวานไปนิด...เขาทำเก๋ที่เอามาใส่กาและกระจาดสาน ทำให้ดูเหมือนกำลังกินอยู่ที่บ้าน แต่ตัวกาค่อนข้างหนัก ควรต้องเรียกให้บริกรมายกเสิร์ฟให้ส่วนเครื่องดื่มนั้น ไม่ได้รวมในราคาบุพเพ่ต์ค่ะ...แต่ราคาแอบโหด แค่น้ำดื่มขวด ขายที่ราคา 50 บาทแล้ว พวกน้ำผลไม้นี่อัพ 100 ขึ้นไปเลย! แล้วป๋าสาวเหนือสั่งดื่มหลายแก้วอีก...แต่เลี้ยงป๊านะแหละค่ะ แพงแค่ไหนลูกก็จ่ายให้ได้ (โรงแรมเอากำไรตรงเครื่องดื่มนี่เอง)เห็นหน้าเคาน์เตอร์มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างอื่นขายด้วยค่ะ แต่ไม่สั่งดีกว่า ขนาดน้ำผลไม้ยังราคาหนาวจิต ของเมานี่จะขนาดไหนไม่อยากคิด
สรุปโดยรวม อาหารอร่อยเกือบทั้งหมดครัช ราคาบุพเพ่ต์คุ้ม มีเพลงฟัง มีที่จอดรถ ที่นั่งกว้าง แต่ถ้าอยากประหยัดหน่อย สั่งเครื่องดื่มเป็นน้ำเปล่าดีกว่า คนเฒ่าคนแก่ไม่ค่อยเรื่องมากบรรยากาศและราคานัก ถ้าอาหารอร่อยสำหรับคนวัยทองก็คุ้มแระ

สาวเหนือบึ๊กมารุงรัง(ตอนดึกๆ)อีกรอบแล้วเน้อ
หลังเลิกงานเย็นนี่คงมีการไปดินเนอร์กันนอกบ้านเป็นแน่แต้...อิฉันก็เลยมาแนะนำร้านอาหารแนวมีทติ้งกันหลังเลิกงานกันไปเลย จะได้เข้า concept แบบ Casual Friday กิ๋นอะหยังแบบง่ายๆกัน ร้านนี่อยู่ด้านหลังซอยนิมมาน ซึ่งเป็นถนนย่านคิริมังคลาจารย์ (ด้านหลังโรงพยาบาลสวนดอกนั้นแล)ร้านนี่เป็นร้านบุพเพ่ต์สุกี้ที่เปิดมานานแถวย่านนี่แล้ว มีนามกรว่า...Sukina
ร้านนี่ตั้งอยู่บนถนนมังคลาจารย์ ซึ่งเป็นซอยด้านหลังโรงพยาบาลสวนดอก ที่มีหอพักนศ.แพทย์ หรือซอยก่อนถึงโรงหนังฟ้าธานี...แต่ถ้ายังไม่รู้จักอีก(สำหรับคนต่างถิ่น)ให้เริ่มต้นที่ถนนสายหลักย่านนิมมาน(ย่านนี่ยังไงคนต่างถิ่นต้องรู้จัก) ให้เลี้ยวรถเข้ามาที่นิมมานซอย 7 (หน้าร้านมองบลังค์) ร้าน Sukina จะอยู่ทะลุซอย 7 นั้นแหละ เลี้ยวขวาเดินไม่ถึง 10 ก้าวก็เจอแล้ว(ตรงข้ามเป็น 7-11) แต่ถ้าใครนำรถยนต์มาด้วย ถ้าไม่อยากวัดดวงหาที่จอดรถข้างทาง ให้ไปจอดที่ลานจอดรถตรงข้ามร้าน Blar Blar Bar เค้ามีคอนเนคกับร้านนี่อยู่ นำบัตรจอดรถมาเป็นส่วนลดที่ร้านได้อีก...แต่ลดเท่าไหร่นี่ไม่ได้ถาม เพราะคุณเพื่อนที่สาวเหนือติดรถไปด้วย ดันเจอ Angle Parking (เป็นศัพท์ของนาง ว่าเจอที่จอดรถแล้ว)ที่จอดข้างทางปากทางเข้าซอยนั้นนั่นแหละ (ที่เป็นคล้านมินิมอลสวนเล็กๆ เคยมีร้านเสื้อผ้าตั้งอยู่ แต่เจ๊งไปเยอะ ปัจจุบันเหลือแต่ร้านขนมขายส่ง-ซื้อกลับบ้าน)เลยไม่ได้ใช้ส่วนลดจากบัตรที่จอดรถซะงั้น
Sukina เป็นร้านมีโลโก้เป็นการ์ตูนนักซูโม่ถือหม้อสุกี้ ด้านหลังอาทิตย์อุทัยสีแดง บ่งบอกแล้วว่าร้านนี่เน้นสุกี้ญี่ปุ่น...เป็นร้านที่สาวเหนือเห็นผ่านไปผ่านมาตั้งหลายรอบ ไม่แน่ใจว่าเปิดมาแค่ไหน น่าจะเกิน 5 ปี ไม่น่าเกินทศวรรษ เป็นร้านที่เปิดนานกว่าในบรรดาร้านรวงย่านนิมมานที่หลังๆโยกย้ายเปลี่ยนที่หรือล้มหายตายจากไปเยอะ แต่ก็ยังเห็น Sukina อยู่ดีมีสุขหลายปี...แสดงว่าร้านน่าจะอร่อยลำเป็นแน่แต้ เพราะขนาดเป็นร้านห้องแถวเดียว ที่จอดรถก็จอดรถได้แค่คันเดียว(ไม่แนะนำให้จอดรถใหญ่ เพราะถนนคิริมังคลาจารย์แคบแถมสองเลนอีก จอดได้อย่างดีก็รถเครื่อง(มอเตอร์ไซค์)(แต่ถ้าจะนำรถมาจอดจริงๆ ให้โทรจองโต๊ะล่วงหน้าสักวัน ร้านจะจองที่จอดไว้ให้)ดูทำเลอะไรก็ไม่อำนวย...แต่ยังมีคนดั้นด้นหาที่จอดมากินจนได้อ่ะนะ...แสดงว่าต้องมีดีเข้าข่ายให้อิฉันไปเก็บข้อมูลรีวิวนี่แล (ขนาดร้านเปิดมาหลายปี ยังไม่มีโอกาสไปลองของ คิดดูล่ะกัน...นี่เป็นการรีวิวครั้งแรกเลย)
สาเหตุที่ได้ไปรีวิว เพราะเป็นช่วงหลังเลิกงานของสาวเหนือ และเพื่อนสาวอีกสองนางก็ว่างเวลานั้นพอดี (ส่วนใหญ่จะไปกินข้าวกันวันหยุด)แต่พอดีวันเสาร์อิฉันจะดูเซเลอร์มูนทางเน็ต ที่จะฉายตอนวันเสาร์ เลยนัดมาดินเนอร์กันเย็นศุกร์จะสะดวกกว่า (เหตุผลแค่เนี้ย!)
ร้านจะเปิดทุกวัน วันละสองรอบตั้งแต่ 11.00-14.00 น.(มื้อกลางวัน) และ 16.00-23.00 น.(มื้อบุพเพ่ต์) แต่มื้อเย็นช่วงวันศุกร์-เสาร์ คนจะแน่นร้านกว่า ด้านนอกมีส่วน Outdoor บนสนามหญ้าขนาดครึ่งนึงของร้าน เหมาะกับลูกค้าที่จะสูบบุหรี่ด้วย ส่วนใหญ่ขี้เหล้าหลวงจะนั่งโซนนี่มากกว่าด้านใน มีที่นั่งประมาณ 4 โต๊ะ (โต๊ะละ 4 เก้าอี้)ส่วนด้านในจะเป็นห้องติดแอร์(ไม่หนาวมาก)และเป็นที่ตั้งของอาหารบุพเพ่ต์นั้นแล บรรยากาศเหมือนทาวเฮาส์เอามาเปิดเป็นร้านอาหาร ไม่ได้เป็นอาคารที่ตั้งใจทำเป็นร้านอาหารโดยเฉพาะ เหมือนออกแนวโฮมเมด ไม่ได้ยิ่งใหญ่แบบพวกร้านสุกี้แฟรนไชน์
ด้านในมีพื้นที่เยอะกว่าด้านนอก โต๊ะประมาณ 10 ตัว บรรยากาศสบายๆเหมือนกินข้าวที่บ้าน รับจัดงานเลี้ยงยังได้เลย เก้าอี้ด้านในมีพนักพิง นั่งเอนหลังสบายกว่าโต๊ะด้านนอกที่ไม่มีพนักพิงและเมื่อยตูดกว่า มีภาพวงลกมสีดำลายพู่กันบนพื้นขาว ตบแต่งให้เป็นธีมแบบญี่ปุ่น... ส่วนหม้อสุกี้ของทีนี่ใช้เตาไฟฟ้า มิได้ใช่เตาแก๊สแต่อย่างใดเมื่อได้โต๊ะแล้ว เราก็มาดูกันว่า ทางร้านมีเมนูอะไรกันบ้าง...ร้านนี่เปิดตั้งแต่ 11.00 โมง แสดงว่ามีบริการอาหารกลางวันแบบสั่งเป็นชุดเซทมา บนฝาผนังของร้าน มีเมนูพวกอาหารตามสั่งติดไว้ให้เลือกชม ส่วนใหญ่จะเป็นพวกชุดข้าวกับชุดราเมน-อุด้งราคาแลดูเป็นมิตรกับกระเป๋าพอสมควรควรครัช มื้อกลางวันไม่เกิน 100 บาท...แต่พวกซูชิ มากิ ซาซิมิก็มี (ซาซิมิแซลมอน 139 บาท ทูน่า 149 บาท และแพงสุดคือรวมสองอย่าง 159 บาท)
มาดูเมนูบุพเพ่ต์มื้อเย็นกัน ราคาบุพเพ่ต์จะมีสองราคา ราคาแรกอยู่ที่ 259 บาทส่วนราคาสุดท้ายอยู่ที่ 399 บาท จะได้พวกเมนูทะเลเพิ่มเติมจากชุดแรก เช่น หอยแมงภู่ หอยเชลล์ และพวกอาหารญี่ปุ่นอื่นๆเพิ่มเติม เช่น ยำสาหร่าย เกี๊ยวซ่า ทาโกยากิ ฟรีเมียมซูชิ ซึ่งถ้าเลือกแบบหลัง ต้องออร์เดอร์สั่งกันที่หน้าเคาน์เตอร์เอา เพราะไม่มีบุพเพ่ต์พวกนี่วางกับโต๊ะที่วางบุพเพ่ต์ธรรมดา...2 ราคาบุพเพ่ต์นี่ไม่รวมเครื่องดื่มนะค่ะ เครื่องดื่มจะเป็นรีฟิลที่ 39 บาท
สาวเหนือแอนด์เดอะแก๊งส์ขอเลือกบุพเพ่ต์ราคาแรกค่ะ เพราะเป็นพวกกินน้อยด้วย (ทำรีวิวมาจะเข้าปีที่ 5 สมรรถภาพในการกินเริ่มลดลงตามประสาคนแก่เริ่มกินอะไรไม่ได้เยอะ) เดี๋ยวถ้าอยากกินอะไรทะเลแล้วสั่งแยกราคาดีกว่า
เมื่อตกลงเลือกบุพเพ่ต์ได้แล้ว ก็ได้เวลาลู่กันไปตักอาหารได้แล้วสูเขา
ตอนแรกสาวเหนือค่อนข้างผิดหวังในคำว่าบุพเพ่ต์สักหน่อย เพราะคำๆนี่มันสร้างความอลังการในหัวก่อนมาเลยว่า ต้องเป็นพวกถาดอาหารที่มีเยอะๆแบบใส่ถาดเหล็กมาวางเต็มโต๊ะ...แต่มาถึงร้านนี่ กลับเป็นแนวอาหารใส่ถ้วยชามใหญ่ๆแบบแนวบ้านๆโฮมเมดจริงๆ บางชิ้นก็ใส่ชามโต แต่บางอย่างที่มีเนื้อเหลวๆอย่างเต้าหู้ หมูปั้น ก็จะแยกใส่เป็นถาดสี่เหลี่ยมเล็ก บางเมนูใส่ในจานแบนมา บรรยากาศออกเป็นแนวมากินสุกี้แบบเตรียมกินกันเองในบ้านจริงๆแฮะ ภาษาเหนือเปิ้นคงฮ้องว่า ซะป่ะอย่าง (ไม่ใช่ปลาซาบะย่างแต่อย่างใด)ตอนที่อิฉันไปทำรีวิว มีลูกค้าอยู่พอสมควร ทำให้ต้องรีบไปหยิบไปตักอาหารอย่างเร็ว เพราะวัตถุดิบบางอย่างทางครัวทยอยทำมา วางปุ๊บหยิบปั๊บกันเลย อย่างพวกหมูสไลค์(วัตถุดิบนางเอกเลย ที่เอาไว้จุ่มส่ายในหม้อสุกี้) กับปลาไข่ย่างโทริยากิ หยิบเกือบไม่ทัน ยิ่งถ่ายรูปไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่รอจังหวะคนเยอะ ก็ต้องรีบถ่ายกันเลยทีเดียว (ในภาพ ซาบะย่างเหลือจานเดียว)เมนูท้ายสุดที่กว่าจะเอาออกมาเสิร์ฟได้ คือข้าวผัดกระเทียม กับ ไก่ย่างเทอริยากิ (นางเอกของร้านนี่) เรียกว่าตอนรอนี่เกือบอิ่มสุกี้กันไปแล้ว แต่ก็คุ้มที่รอคอย ข้าวผัดกระเทียมแฉะเป็นก้อนนิดหน่อย แต่รสชาติเลิศหอมมันเนย ส่วนไก่นั้นก็ชิ้นพอดีคำ ย่างสุก แต่รู้สึกน้ำซอสหวานไปหน่อย...สองเมนูนี่นี่แขกแทบจะกรูกันหยิบเลย อิฉันเลยต้องรีบหยิบเอามาถ่ายที่โต๊ะตัวเองก่อน ไม่งั้นหมด แล้วต้องรออีกเมื่อไหร่ไม่รู้กว่าจะมาเสิร์ฟเพิ่มเติม (น่าเห็นใจว่าในครัว มีเชฟแค่ 2-3 คนอ่ะนะ)แต่เมนูลิมิเต็ดอิดิชั่นจริงๆ กลับเป็นของหวาน วันที่สาวเหนือไปรีวิว ของหวานวันนั้นเป็นวุ้นหวานเย็นทำเป็นรูปเป็ด สาวเหนือถ่ายมาตอนที่ยังไม่มีคนหยิบไปกิน เลยรูปออกมาสวย...แต่พอกินสุกี้เสร็จ จะเจี๊ยะของหวานต่อ...ดันกลายเป็นว่าหมดแล้วหมดเลย ไม่มีเติม คาดว่าแขกโต๊ะอื่นก็คงกลัวหมดเหมือนกัน เลยหยิบกันไปไว้ที่โต๊ะก่อน อิฉันเลยอดรีวิวเมนูนี่เลยอ่ะส่วนเครื่องดื่มรีฟีลที่ว่า เริ่มจากเครื่องดื่มเย็น (ซึ่งเป็นเครื่องดื่มยอดนิยมสำหรับคนไทยที่นิยมดื่มน้ำเย็นมากกว่าน้ำร้อน)มีชาให้เลือก 3 แบบคือ ชาเขียว ชามะลิ ชามะนาว ส่วนน้ำเปล่านั้นไม่แน่ใจว่าฟรีไหม กับมีพวกเบียร์(อันหลังนี่คงไม่นับเป็นรีฟีลหรอกนะ)วางไว้โต๊ะใกล้พวกบุพเพ่ต์ จะมีพนักงานมาเสิร์ฟให้บ้างไม่สม่ำเสมอ (พนักเสิร์ฟมีน้อยอีก ด้านในมีเสิร์ฟ 3 คน ด้านนอกนี่มี 2 คน ถ้าวันไหนลูกค้าเยอะ บริการอาจจะช้า แต่ถ้าใครไม่วอรี่เรื่องนี้ บริการด้วยตัวเองจะเร็วกว่า) ส่วนพวกเครื่องดื่มร้อนก็มี อย่างพวกชาใส่กา หมดก็เติมน้ำร้อนเอา 
ได้เวลามาเจี๊ยะกันแระ เนื่องด้วยว่าโต๊ะค่อนข้างเล็กไปหน่อย เลยวางวัตถุดิบได้ไม่เยอะพอแบบที่ภาพรีวิวหลายร้านชอบเอาอาหารมาวางสุ่มๆรอบโต๊ะอ่ะนะ เลยได้ภาพประมาณนี่ หาใช่บุพเพ่ต์ร้านเค้ามีน้อยนะเออพนักงานจะเสียบหม้อไฟฟ้าให้ จากนั้นจะเหยาะเนยกับหอมหัวใหญ่ซอยลงไป สักพักก็ใช้ช้อนไม้คนให้ทั่วก้นหม้ออย่างรวดเร็ว(ขนาดสปีคกล้องอิฉันยังจับไม่ทัน ไอ่ตอนที่หม้อกำลังอุ่นๆนี่ยังไม่เท่าไหร่ แต่พอเทน้ำซุปสุกี้ดำ (น้ำซุปมีส่วนผสมของผงปลาแห้ง สาหร่าย โชยุ มิริน..อันนี้ทำการบ้านมาก่อน โดยการไปอ่านรีวิวร้านในนิตยสารฟรีก็อปปี้มา)ลงไปเท่านั้นแหละคุณเอย กลิ่นเนยกระจายแบบแรงเหม็นสุดๆ ทำให้อิฉันเกือบเป็นลม จนเด้งออกจากเก้าอี้เลย เพราะรู้สึกเหม็นมากๆ แต่เพื่อนสาวสองนางมองอิเพื่อนงงๆว่า เมิงจะเยอะไปไหน วันนี้อิฉันถึงได้ประจักษ์แล้วว่า ตัวเองไม่ชอบกลิ่นเนยที่มันแรงจนเหม็นแบบนี้(เคยไปกินคาโบเนร่าร้านนึง กลิ่นเนยแบบนี้เลย จนคิดว่าอาหารมันบูดหรือเปล่า) แต่สักพักกลิ่นก็เริ่มอ่อนลง...แต่รสชาติของน้ำสุกี้นั้น...อร่อยแฮะ กลมกล่อม เค็มหวานหอมลงตัวกำลังพอดี ซดซุปได้เลย ทั้งที่ปกติเคยได้ยินเพื่อนเล่าว่า สุกี้ญี่ปุ่นไม่ค่อยดื่มน้ำซุปกัน เพราะรสจะเค็มพวกนำเนื้อไก่ลงไปต้ม ใช้น้ำซุปแค่แกว่งๆลวกเนื้อให้สุกเป็นพอ เพราะเคยไปกิ๋นสุกี้ของร้าน Takayama ในนิมมาน 9 น้ำซุปนั้นเค็มปี๋ ซดไม่ได้...แต่น้ำซุปของ Sukina นี่สามารถซดน้ำได้ด้วยเลยส่วนวิธีกินนั้น จะกินแบบญี่ปุ่น คือตอกไข่ดิบใส่ถ้วย แล้วเอาเนื้อลวกมาจิ้มก็ได้ ที่นี่มีไข่ให้เป็นลังเลย...แต่ถ้าชอบกินแบบไทย ก็มีน้ำจิ้มสามอย่าง คือ โชยุ ซีฟู้ด แต่ที่สาวเหนือชอบคือ น้ำจิ้มสีขาวคล้ายครีมสลัดแต่เหลวกว่า รสชาติหวานกำลังพอดี ชอบน้ำจิ้มร้านนี่เลยบุพเพ่ต์มื้อนี่มีรวมพวกข้าวปั้น มากิ ด้วยนะครัช รสชาติก็ใช้ได้ (กินแทนของหวานที่หมดไปแระ)สรุปโดยรวม เพื่อนสาวสองนางที่ไปด้วยกัน ยกนิ้วให้เป็นเอกฉันท์เลยว่า ลำแต้ลำว่า โดยเฉพาะน้ำซุป จุ่มกินก็ได้ ซดดื่มก็อร่อย (เสียงของสาวเหนือก็ว่าอร่อยนะ แต่อยากฟังเสียงอีกสอง จะได้ตัดสิน) ยิ่งร้านนี่มีเห็ดเยอะกว่าผัก พวกเห็นออริจินนี่กินกับซุปแล้วสุดยอด โต๊ะอิฉันนี่แทบจะเหมาเห็ดไปใส่ซุปกันแทบล้นหม้อ ยิ่งใส่ข้าวโพดหวานใส่ซุปก็ยิ่งอร่อย เนื้อก็หั่นบางดีเหมือนกินซาบูเด๊ะๆ ของอาจแลดูมีน้อยหน่อย แต่ขนาดพวกอิฉันสั่งแบบบุพราคาถูก ก็กินอิ่มหลับสบายกันแระ คิดดีแล้วที่ไม่ได้สั่งบุพพ์ราคาแพง เพราะกลัวอิ่มเร็วแล้วไม่คุ้มซะงั้น...อีกอย่างคือ อิฉันชอบเตาไฟฟ้านะ เพราะแลดูปลอดภัยกว่ามีถังแก๊สมาวางข้างๆอีก (เป็นพวกกลัวถังแก๊สระเบิดขึ้นสมอง)
ส่วนข้อด้อยของร้านก็คงจะเรื่องการเสิร์ฟวัตถุดิบที่แลดูยังช้าไป เพราะบางวัตถุดิบก็มีล้นโต๊ะบุพเพ่ต์แล้ว น่าจะรีบเสิร์ฟตัวที่ยังขาดไปจะดีกว่า เช่น ข้าวผัด ไก่เทอริยากิ เพราะกว่าอิฉันจะได้กินนี่รอสัก 30 นาทีเลย ใครเป็นประเภทชอบกินเยอะๆ แนะนำให้นั่งในร้านดีกว่า เดี๋ยวเดินมาหยิบไม่ทัน เพราะอิฉันก็พลาดของหวานไปแระ
เรื่องเครื่องดื่มอยากให้ราคารวมกับบุพเพ่ต์ไปเลย เพราะพวกร้านหมูกะทะที่ราคาถูกกว่าเค้าก็รวมราคาเครื่องดื่มไปแล้ว ไม่น่าคิดแยกอีก...โลเกชั่นก็ยังเป็นปัญหาในการหาที่จอดรถ
ข้อเสียอีกอย่างคือ ชักโครกในห้องน้ำกดลงไม่พอดี สาวเหนือไปเข้าหลักเช็คบิลแล้วเจอแจ็คพ็อตของคนก่อนเข้า ดีนะเนี่ยว่ากินเสร็จแบ้ว
...ส่วนพนักงานน้อยนี่ไม่วอรี่มาก ถึงน้อยก็ดูกระตือรือร้นในการบริการ เป็นมิตรกับลูกค้า (เห็นในแฟนเพจของร้านกำลังประกาศรับสมัครพนักงานเสิร์ฟเพิ่มด้วย) ใครมาร้านแนวนี้ ต้องบริการตัวเองในระดับนึงนะครัช
Sukina จะมีโปรโมชั่นทุกเดือนนะครัช อย่างเดือนนี่จะเป็น มา 4 จ่าย 3 ลองสอบถามและจองโต๊ะกับร้านไว้ก่อนได้กันเหนียว เดี๋ยวไม่มีโต๊ะนั่งเน้อ ดูรายละเอียดได้ในแฟนเพจนี่เลยจร้า

ร้านนี่จะให้ดีต้องไปวันอาทิตย์ เพราะทั่นจะได้นั่งกินเค้กจิบกาแฟชมวิวถนนคนเดินวันอาทิตย์ของเชียงใหม่ หรือที่เรียกกันว่า ถนนคนเดินท่าแพ ร้านนี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ร้าน ที่คุณจะชมวิวในมุมสูงได้ จึงนำมารีวิวไว้ ร้านนี่มีนามกรว่า...Kaffe 151 (ตัวเลขเติมท้ายเป็นเลขที่อาคาร)

ร้านนี่ตั้งอยู่ตรงหัวมุมของแยกตรงข้ามอนุสาวรีย์สามกษัตริย์พอดี อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนยุพราชพอดี หรือติดอาคารไปรษณีย์...จะเห็นตัวตึกสามชั้นสีเหลืองตัดกับสีน้ำตาลเข้มสไตล์คลาสิกได้อย่างชัดเจนแต่เดิมร้านนี่เคยเป็นโรงพิมพ์ขนาดเล็ก ที่สาวเหนือเห็นมาตั้งแต่สองทศวรรษก่อน(บอกอายุแก่ทันใด)เพราะเคยเป็นนักเรียนอาชีวะเชียงใหม่(อยู่ตรงข้ามโรงเรียนยุพราช)เลยเดินเตร่ผ่านไปมาบ่อย แม้จะมีถนนคนเดินก็ยังเป็นร้านโรงพิมพ์ จนอดคิดไม่ได้ว่า ทำเลทองได้เปรียบแบบนี้ ถ้าทำเป็นร้านอาหารชมวิวจากชั้นบน จะเลิศเพียงใด...ไม่คิดว่าไม่กี่ปีต่อมา จะกลายเป็นร้านกาแฟจริงๆตามที่คาดเดาเอาไว้

บริเวณภายนอกร้าน เป็นเก้าอี้ยาวนั่งไม้ เคยเดินผ่านมาจะเห็นพวกนักท่องเที่ยวฝรั่งชอบมานั่งกันมากกว่า (ไม่รู้ทำไมชอบนั่งสูดมลพิษรถยนต์เมืองไทยกันนักหว่า แต่ถ้านั่งสูบบุหรี่ก็อีกเรื่อง แถมร้านนี่มีบริการเบียร์ด้วย ซึ่งพวกขี้เหล้าหลวง มักจะชอบนั่งบริเวณนี่ ด้วยเสียงรถยนต์ผ่านไปมาก็ช่วยกลบเสียงพูดคุยโวกเวกได้หน่อย

ส่วนด้านในก็มีแอร์เย็นๆ และบรรยากาศเงียบสงบ แต่ที่นั่งมีแค่ 3 โต๊ะเท่านั้น และดูเป็นลักษณะโต๊ะที่นั่งเพียงชั่วเวลาสั้นๆ...หากใครที่ต้องการนั่งยาวๆจนตูดบาน ต้องอัญเชิญขึ้นชั้นสองนะครัช...แต่ก่อนจะไปชั้นสอง เราต้องสั่งอาหารกันที่หน้าเคาน์เตอร์เสียก่อนเมื่อเลือกเค้กและเครื่องดื่มได้ ก็เช็คบิลจ่ายเงิน รอรับอาหารไปด้วยเลย...จากนั้นก็ไปเลือกที่นั่งกันให้ตูดบานโลด

มาชมบรรยากาศบนชั้นสองกันนะครัช (ลืมถ่ายให้ดูบันได ว่าบันไดที่นี่ใหญ่และชันขนาดไหน ต้องใช้ความระวังสุดๆในการเดินขึ้นมา และถ้าใครตัวสูงเกิน 180 ซม. ควรระวังหัวของทั่นด้วย เพราะเพดานระหว่างบันไดนั้นต่ำ)ชั้นสองจะติดกระจกไว้รอบทิศทาง ทำให้เห็นวิวได้ 360 องศา ติดแอร์เย็นพอสมควร ไม่ถึงกับฉ่ำจนหนาวสั่น

การตกแต่งที่เห็นเด่นชัดคือ ฝาผนังห้องสีเทา ตัดกับรูปดอกไม้สีหลากกลีบ คล้ายศิลปะกึ่งนามธรรม contract กับเฟอร์นิเจอร์หวายทีนี้มีชุดโซฟานั่งสบายแบบเหลือเฟือ ปลั๊กมีให้เสียบพร้อม ใครพกโนคบุคมาก็เสียบเล่นได้ทั้งวันเลย (นั่งสบายชนิดว่าอิฉันเคยเพลียหลับยาวไปเลยนะเออ)ด้านเคาน์เตอร์นั่งเดี่ยว จะเป็นมุมที่หันหน้าเข้าหาอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ แต่ก็เป็นด้านที่โดนแดดยามบ่ายส่องมาเช่นกัน แต่ไม่ต้องห่วง เพราะทางร้านมีม่านกั้นไว้...ส่วนมุมที่นั่งดีที่สุดของชั้นนี่เห็นจะเป็นตรงด้านมุมโค้งที่เห็นสี่แยกถนนได้...ไม่ค่อยชัดนัก เพราะดันมีพวกสายไฟบังสักนิ

แต่ถ้าไม่วอรี่เรื่องสายไฟมาก ก็ชมวิวได้โอเคน่าเสียดายที่ถ่ายรูปชั้นสามออกมาไม่สวย เพราะส่วนนี่จะเปิดให้บริการก็ต่อเมื่อแขกล้นร้านเท่านั้น ถ้าแขกมีโต๊ะเพียงพอ ส่วนตรงนี้จะปิดไป (แถมยังปิดแอร์อีก เลยอากาศอบอ้าวมาก) แต่มุมชมวิวบนชั้นสามนี่แหละ ที่สวยที่สุด เพราะไม่มีสายไฟมาบดบัง (เสียดายวันที่ไปถ่าย แม้จะเป็นวันอาทิตย์ แต่เป็นเวลาเพิ่ง 5 โมงเย็น คนยังไม่เยอะพอ แต่สาวเหนือต้องกลับบ้านก่อน)

สำรวจการตกแต่งร้านกันเรียบร้อยแล้ว มาดูกันดีกว่าว่า ทางร้านมีเมนูอะไรให้เจี๊ยะกันบ้าง

รีวิวร้านนี่ สาวเหนือไปหลายรอบนะค่ะ เลยอาจจะเห็นมีเมนูเยอะ เพราะรวบรวมมาจากหลายวัน ไม่ได้สั่งกินทั้งเซทภายในวันเดียว
เริ่มต้นด้วยกาแฟก่อนล่ะกัน ร้านนี่ใช้กาแฟแบรนด์ดอยช้าง ดิฉันสั่งเป็น กาแฟดอยช้างเย็น(ขวา)มาลองเจิมดู...ดื่มแล้วรู้สึกรสชาติขมนำแบบกาแฟ แต่มันเปรี้ยวตามนี่ด้วยนี่ซิ เป็นรสชาติที่แปลกดี...แต่คงไม่ขอสั่งอีกดีกว่าถ้ากลับไปอุดหนุนใหม่ รู้สึกไม่ค่อยถูกลิ้นนักส่วนด้านซ้ายเป็น สตอเบอรี่ สมูธตี้ คุณเพื่อนสาวเหนือเป็นคนสั่ง เลยขอลองชิม...ก็เปรี้ยวจี๊ดเย็นขึ้นหัวเลย แต่รสเปรี้ยวไป ยังไม่ถูกลิ้นสาวเหนืออยู่ดี
พออีกวัน ลองเปลี่ยนมาผสมสองผลไม้ในแก้วเดียวอย่าง กีวี แอปเปิ้ล สมูธตี้ ...พบว่าลงตัวกว่า รสชาติไม่เปรี้ยวมาก มีความหวานหน่อยๆ ได้กากผลไม้เต็มๆด้วย ก็โอเคกับแก้วนี่เลยแต่เครื่องดื่มสุดโปรดจริงๆของอิฉัน (และคงโปรดสำหรับสาวๆหลายทั่น)เห็นจะเป็นชานมไข่มุก แบรนด์สิงโตโจรสลัด Cha la la ที่มีสาขาเดียวในเชียงใหม่ คือร้านนี่เท่านั้น รสชาติชานมหวานกำลังพอดี ส่วนไข่มุกก็หนึบหนับ ราคาเริ่มต้นที่ 35 บาทปิดท้ายเป็นเมนูของหวานค่ะ ร้านนี่ไม่มีอาหารหนักหรือคาวนะค่ะ
เรนโบว์ เครป ส่วนแยมราดหน้าเครปเป็นสตอเบอรี่ (นี่ต้องพยายามเทเนื้อสตอเบอรี่ไหลไปอยู่ตรงกลางนะเนี่ย ถ่ายภาพจะได้งาม(มั่ง?)ตัวแยมไม่เปรี้ยวบาดปากนัก รสหวานกำลังพอดี เครปเนื้อนิ่มไม่เหลว รสชาติหวานปานกลางส่วนอีกอันเป็น เค้กกาแฟดอยช้าง 65 บาท...ตอนสั่งมีแอบกลัวว่า รสชาติจะเปรี้ยวแบบเครื่องดื่มหรือเปล่าหว่า
ปรากฎว่า...กลับชอบแฮะ เนื้อเค้กนุ่ม โดยเฉพาะชอบครีมซอสกาแฟฉาบหน้าเค้ก ได้รสชาติขมของกาแฟและความหวานข้นจนรู้สึกบาดคอเข้มข้น (อิฉันไม่ถูกกับของเปรี้ยวค่ะ แต่ถ้าของหวานบาดคอนี่อีกเรื่องปิดท้ายชุดใหญ่ด้วย ฟรุต วาฟเฟิลฟรุตวาฟเฟิลจัดเต็มที่สุดเท่าที่เคยกินวาฟเฟิลที่อื่นมา ตัววาฟเฟิลกรอบเล็กน้อย ดูผิวตรงเปี๊ยะ ไม่ย่นอ่อนแรงเหมือนวาฟเฟิลร้านอื่น แต่เนื้อดูน้อยไปนิด รสชาติหวานนุ่มกำลังพอดี เหยาะซอสช็อกโกแลตพอหน่อยๆ(จริงๆอยากให้ใส่เยอะกว่านี่นะ) จัดเต็มมาด้วยแอปเปิ้ลแดงฝาน ซอสสตอรเบอรี่ผลน้อย และกล้วยเหยาะคาราเมลหั่นแว่นเรียงอย่างสวย จิ้มกินกับวิปปิ้งครีมที่เหยาะซอสสตอรเบอรี่ปิดท้าย
[
สรุปโดยรวม ถ้าใครมาเที่ยวถนนคนเดินท่าแพเชียงใหม่ โดยเฉพาะถ้าอยู่บริเวณอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ อยากถ่ายรูปวิวมุมสูง ถ้าชั้นสองดูสายไฟบังไป ก็ขึ้นไปถ่ายชั้นสามแล้วลงมานั่งกินกาแฟต่อที่ชั้นสองก็ได้ค่ะ (เพราะชั้นสามจะเปิดก็ต่อเมื่อไม่เหลือโต๊ะชั้นสองแล้ว)เพราะนี่เป็นร้านตรงจุดนี่จุดเดียวจะได้ชมวิวมุมสูงถนนคนเดิน(แถวประตูท่าแพจะมีร้านสตาร์บัค ที่ถ่ายมุมประตูท่าแพได้อีกร้าน)ส่วนใครที่ชอบทำงานเป็นแนวกลุ่มมนุษย์ติวกวดวิชาจิ้มโนคบุค ก็ไม่ต้องไปรบกวนร้านฟาส์ตฟู้ดที่ไหนให้เป็นดราม่า มาร้านนี่อย่างเดียวนั่งได้นาน ไวไฟแรงครบ แต่ห้ามเอาอาหารจากที่อื่นเข้ามาทานด้วยเท่านั้น เซอร์วิสมายส์ดี ส่วนอาหารนั้นสาวเหนือชอบสมูธตี้ผลไม้กับชาไข่มุกมากกว่ากาแฟ แต่ดันชอบเค้กกาแฟของร้านนี่ซะงั้น
ร้านเปิดบริการทุกวัน ตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึง 2 ทุ่ม มีเบียร์ แต่ขายตามเวลาที่กำหนด ร้านไม่มีที่จอดรถ ต้องไปวัดดวงหากันเองตามละแวกข้างทางของถนนคนเดิน 
ใครได้ไปเที่ยวถนนคนเดินวันอาทิตย์ อย่าพลาดได้ไปกินเค้กจิบกาแฟ ถ่ายวิวมุมสูงของถนนคนเดินก่อนเป็นที่ระทึก ด้วยประการทั้งปวง

ร้านอาหารญี่ปุ่นหนึ่งเดียวในแม่ริมพลาซ่า ใครไปเที่ยวหรืออาศัยอยู่แถวแม่ริม ไม่ต้องถ่อสังขารไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นถึงในตัวเมือง ถ้าคุณไม่ต้องการระดับซาซึมิห้าดาวมากนัก) เอาแค่กินเมนูแบบเบสิก หรือหาเบียร์ญี่ปุ่นกินแกล้มกับซาซึมิง่ายๆ กินแบบสไตล์โฮมเมด ร้านนี่ร้านเดียวเอาอยู่ ทั้งรสชาติอาหาร การบริการ และที่จอดรถกว้างขวาง (เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ เท่านั้น ที่ไม่มีกาดแม่ริม หากมาวันธรรมดา ต้องไปหาจอดปากทางเข้าตลาด)ราคาอาหารอยู่ในระดับถูกยันราคาห้าง แต่พิเศษคือมักจะมีเมนูพิเศษที่ทางร้านจดในกระดานไวบอร์ด เป็นเมนูพิเศษที่ไม่มีในเมนูปกติและไม่ได้ทำประจำ โดยเฉพาะของหวานล้างปาก แล้วแต่ความอยากฝึกปรือของเชฟ ประหนึ่งร้านอาหารสไตล์ญี่ปุ่นจริงๆ ที่เชฟจะเป็นผู้กำหนดเมนู เรียกว่าไปร้านวันไหนต้องวัดดวงเอา...และเมนูพิเศษมักจะปรุงแต่งจัดองค์ประกอบศิลป์จนน่าทาน แบบไม่คิดว่าร้านสไตล์โฮมเมดจะเอาใจใส่รายละเอียดขนาดนี้เริ่มที่เครื่องดื่ม เพราะได้ก่อนกับข้าว มะนาวโซดา 40 บาท แต่งด้วยเปลือกเมลอนสไลด์และใบสะระแหน่ แถมใช้การ contract สีด้วยหลอดสีชมพูและจานรองสีแดง เลยทำให้แก้วดูงาม เสิร์ฟมาในถ้วยโหลใหญ่ ชนิดว่าใครที่ชอบดื่มน้ำบ่อยๆ รับรองได้ว่าขวดนี่ดื่มจนเช็คบิลยังไม่หมดเลย รสชาติเปรี้ยวซาบซ่านโซดาจนเย็นขึ้นหัว ตื่นเต็มตา ตัวรสมะนาวยังไม่ค่อยเท่าไหร่ สงสัยเพราะน้ำแข็งเยอะเลยกลบรสไปรีวิวอีกรอบ เลยลองสั่ง แครอทมะนาว เป็นสมูตตี้ เย็นฉ่ำเข้าหัวพอกัน แต่อันนี้ได้รสมะนาวกับแครอทมากกว่า สองอย่างนี้ต้องระวังเดี๋ยวเผลอดูดเม็ดไปด้วย อะไรจะคั้นสดป่านนี่หนอ (เป็นพวกกลัวเม็ดติดคอ)ส่วนเครื่องดื่มชวนเมา อิฉันไม่ได้สั่งมาลองของค่ะ...ยิ่งเป็นคนเมาง่ายด้วย ถ้าไม่หลับก็รุงรังไปเลย เลยไม่ขอเสี่ยงดีกว่า
ส่วนกับข้าวมื้อแรกสำหรับร้านนี่ สาวเหนือขอสั่งเป็นเมนูแนะนำอย่าง ข้าวปลาทูน่าชิ้นโตย่างเต้าเจี้ยวญี่ปุ่น 399 บาท (กล้ามากที่มาถึงร้านแรก รีวิวของแพงก่อนเลย) ข้าวญี่ปุ่นหุงร้อน โรยงาดำและขาว สุกกำลังดีไม่แฉะ ส่วนซุปเต้าเจี้ยวร้อนกลมกล่อม (แต่น่าจะได้ปริมาณเยอะกว่านี่หน่อย) (แต่วันนั้นรู้สึกทางร้านใจดี เห็นเป็นลูกค้าคนแรก เลยให้เติมข้าวกับซุปได้ฟรี...แต่ไม่รู้ไปมื้อหน้าจะมีรีฟีลฟรีไหม ลองถามร้านดูอีกทีนะค่ะ)มาดูส่วนของทูน่ากัน ดูลักษณะการจัดองค์ประกอบอาหารในจาน วาดซอสทำเป็นวงกลม ออกแนวจัดองค์ประกอบศิลป์เลยค่ะ ถึงบอกอาหารสไตล์โฮมเมด แต่จัดองค์ประกอบอาหารเหมือนระดับภัตตาคารเลย ชอบกะหล่ำปลีที่เขาซอยเล็กละเอียด ทำให้กินแกล้มกับเนื้อได้อย่างไม่ติดขัด ไม่เหมือนพวกร้านอาหารญี่ปุ่นมักง่ายบางร้าน ที่ชอบซอยกะหล่ำปลีใหญ่แบบขอไปทียังกะให้อาหารกุเต่ย (กระต่าย) ส่วนทูน่า เชฟออกมาแนะนำเองเลยว่า ปรุงทูน่าในระดับ medium rare คือให้เนื้อทูน่าภายนอกสุก แต่ภายในจะกึ่งสุกกึ่งดิบ เนื้อแดงหน่อย เชฟว่าเป็นสูตรที่ต้องย่างในระดับนี่ จะอร่อยกว่าปรุงระดับมากกว่านี่ขึ้นไป จากนั้นราดด้วยซอสมิโสะและโรยงาปิดท้าย...ตอนเห็นขนาดเนื้อนิ สาวเหนือเกือบเป็นลม...เพราะชิ้นเดียวนี่ก็ว่าอิ่มแล้ว นี่มาสองชิ้นเลย! ดูคุ้มราคา 399 บาทมาก พอลองตัดเนื้อลงไปก็เห็นสีแดงภายในจริงๆ เนื้อทูน่าจะยุ่ยไม่ติดมัน ไม่มีกลิ่นคาวแรง แต่รสชาติออกจืด ต้องกินคลุกกับซอสมิโซะที่มีรสชาติหวานมันบาลานซ์กันหน่อยจริงๆ ถึงจะลำมื้อหนักที่ไปกิ๋นรีวิวล่าสุด ไปดินเนอร์กับรุ่นน้องสองคน ของเราสั่ง ข้าวหน้าหมูทอดใส่ไข่ 69 บาท ยังจัดเต็มเรื่องปริมาณเหมือนเดิม สาวเหนือชอบเมนูนี่มากกว่า อาจจะเพราะชอบของทอดและไข่ด้วย (ต้องกินไข่วันละฟอง ไม่งั้นวันนั้นหงุดหงิดทั้งวัน อิอิ) เสิร์ฟมาร้อนๆกันเลย ทงคัตสึมีทั้งเนื้อทั้งติดมันหน่อยๆ ยิ่งกินแกล้มผสมกับไข่อบเกือบเป็นยางมะตูม คลุกต้นหอมและหอมใหญ่ ยิ่งกลมกล่อมลำแต้ ส่วนกะหล่ำปลี รู้สึกซอยหยาบกว่าเมนูที่แล้ว แต่ไม่วอรี่อะไร คลุกกับน้ำสลัดกินแกล้มอร่อยดีส่วนรุ่นน้องอิฉันสั่ง ชุดโซบะเย็น ตอนเห็นครั้งแรกรู้สึกน้อยยังไงชอบกล (แต่รุ่นน้องอิฉันทานน้อยตอนมื้อเย็นอยู่แว้ว) เครื่องโซบะเย็นเด๊ะ แค่ไม่เห็นไข่นกกระทา เลยขอลองเจิมหน่อย...ปรากฎว่าตัวโชยุที่ใส่ ไม่เค็มอย่างที่หลายร้านทำเสียเค็มปี๋ ใส่วาซาบิลงไปหน่อยก็อร่อยขึ้นของกิ๋นระหว่างรออาหารไปอันนึง เป็นเมนูพิเศษเป็น กุงกังซูชิ ปูอัดผสมสลัดครีม+มายองเนส โรยไข่กุ้ง เหมือนกินซูชิกับปูอัดสลัดครีม รสหวานน้อยหน่อย กินทีไส้ทะลัก เซทนี่มี 8 ชิ้น เห็นปริมาณแล้วจะเป็นลม ใหญ่ประมาณ(ครึ่ง)กำปั้นทารก กินทีอิ่มจุกกันเลย ราคาน่าจะไม่เกิน 200 บาทเมนูของหวานล้างปาก เป็นเมนูพิเศษ ไม่มีในเมนูปกติ แล้วแต่ว่าไปวันนั้น ทางร้านจะมีไหม อย่างรีวิววันแรกมี ไอศกรีมวานิลา ราดคาราเมลมะพร้าว โรยถั่วคั่ว (69 บาท) ตอนสั่งมาไม่คิดว่าจะเสิร์ฟเป็นงานศิลป์น่ารักแบบนี้ ตัวไอศกรีมอร่อยหอมสมรสวานิลา ส่วนซอสที่ป้ายบนจานก็หอมกลิ่นมะพร้าว รสชาติหวานเข้มข้น เหมือนกำลังกินทอฟฟี่กลิ่นมะพร้าว แกล้มกับถั่วลิสงคั่วกุบกับ และแอปเปิ้ลเขียวฝ่านเปรี้ยวตัดความหวานหน่อยๆ ชอบที่เอามาตกแต่งเสียบกับไอศกรีมให้กลายเป็นงานศิลป์...ชอบเลยค่ะของหวานจานนี้ของหวานรีวิวอันท้ายสุด ก็ยังเป็นไอศกรีมวานิลาเหมือนเดิม โรยถั่วคั่ว เช่นเดิม แต่ใช้กีวีมาแต่งแทน รสชาติเหมือนอันบนเป๊ะค่ะ รวมถึงใช้ผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวตัดกับความหวานของไอศกรีม แค่ไม่มีซอสคาราเมลเท่านั้นเอง...สรุปชอบตัวข้างบนมากกว่าแต่จบการรีวิวร้าน Fukuro แต่เพียงเท่านี้ เมนูอื่นที่สาวเหนือไม่ได้รีวิวคงต้องให้เพื่อนๆไปลองกันเอง สรุปโดยรวมแล้วรสชาติอร่อยถูกปากคนไทย ราคาขึ้นห้างแต่อร่อยกว่า เซอร์วิสมายส์ดีเยี่ยม เหมาะกับคนที่อยู่แถวแม่ริม หรือใครไปพักแถวแม่ริม อยากหาร้านอาหารญี่ปุ่นก็แนะร้านนี่เลย ใกล้และมีที่จอดรถกว้างขวาง(ในเย็นวันเสาร์-อาทิตย์) เหมาะสไตล์ครอบครัวหรือนั่งเมาก็ยังได้

สาวเหนือเซาะกิ๋น ปึ๊กมารุงรังอีกรอบแล้วเน้อเจ้า
งวดนี่จะพาไปร้านกาแฟในบ้านเกิดอิฉันแหละค่ะ ในจังหวัดที่สามารถทำลายสถิติร้านกาแฟที่เยอะกว่ากรุงเทพ (คือหมายถึงรวมบรรดาร้านกาแฟทุกเกรดยันรถเข็นขายนะเออ เคยอ่านข้อมูลนี่จากนิตยสาร IMAGE เมื่อสัก 5 ปีก่อน ไม่รู้ป่านนี่กรุงเทพ จำนวนร้านกาแฟเพิ่มขึ้นทันเชียงใหม่หรือยัง)
และย่านที่น่าจะเรียกได้ว่ามีร้านกาแฟมากแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ก็คงหนีไม่พ้นย่านนิมมาน ที่อาจเรียกได้ว่า จุดพีคของย่านนี่ เกิดจากมีร้านกาแฟเข้ามาเปิดนั้นเอง...ซึ่งการตกแต่งร้านกาแฟส่วนใหญ่ก็จะเน้นบรรยากาศดูผ่อนคลายด้วยโทนสีขาวละมุน หรือสีน้ำตาลช็อกโกแลตดูอบอุ่นละเมียด เข้าไปแล้วอยากหลับ(ซะงั้น)
แต่รีวิวนี่สาวเหนือจะพามายังร้านกาแฟแบบสไตล์ผู้ชายมาดเข้ม ที่มีแต่บาริสต้าและบริกรหนุ่มๆ (แฮ่!)มาเอาใจสาวๆ กับร้านที่มีนามกรว่า...Dolcetto Cafe (โดลเชโต้ คาเฟ่)ร้านนี่หาไม่ยากค่ะ เพราะอยู่ติดถนนนิมมานพอดี เลยทางเข้าปากซอยนิมมาน 9 หน้าโชว์รูมคอตโต้ ก็จะเห็นร้านเล็กๆ สีดำสนิทแบบนี้ตั้งเด่น

พื้นที่ร้านดูกะทัดรัดนะครัช ในร้านนั่งเต็มที่ได้ 2 โต๊ะ(4 คน) กับโต๊ะคู่แค่สองโต๊ะ (ด้านนอกมีโต๊ะคู่ประมาณ 4 โต๊ะ) ใครขี้ร้อน แนะนำนั่งในร้านดีกว่า แอร์เย็นฉ่ำ แดดเหนืออาจไม่ทารุณเท่าแดดบางกอกหรือปักษ์ใต้ แต่ถ้าคนเป็นขี้หนาวอย่างอิฉันบอกว่าร้อน แสดงว่าร้อนแต้ร้อนว่าจริงค่ะการตกแต่งภายในร้าน ให้อารมณ์เหมือนผู้ชายเท่ๆ วัยทำงาน ตกแต่งภายในแบบสไตล์โมเดิร์น ใช้สีดำเป็นโทนหลัก สีน้ำตาลกาแฟอ่อนเป็นโทนรอง ของตกแต่งจะเป็นพวกเมล็ดกาแฟ ที่นำมาจากร้าน Rist8to (แถวนิมมานก่อนซอย 5 ก็มีร้านชื่อนี่ แต่ส่วนใหญ่คนเต็มร้าน ร้านนี่ที่ว่างเยอะกว่า)บนโต๊ะมีดอกไม้ประดับให้มีความหวานแบบผู้หญิง contract กันสักหน่อย แถมมีเก๋ไก๋ เอากากกาแฟเหลือทิ้ง มาอัดเป็นก้อน ทำเป็นที่ดับบุหรี่ด้วยวอลเปเปอร์เมนูกาแฟดูเมนูกับระดับความเข้มข้นดื่มเป็นตื่นบนกระดานดำ ใครอยากไม่หลับไม่นอนวันนั้น สั่งแบบที่มีแก้วกาแฟเลเวลเยอะๆนะจ๊ะ
...เห็นไม่มีตู้แช่เค้ก อย่านึกว่าไม่มีเค้ก(ไม่งั้นจะเอาภาพแรกมายั่วได้เยี่ยงไร) แต่ครัวร้านนี่้อยู่ด้านหลังกระดานนี่แหละจ้า เพราะที่เท่าแมวแด็นซ์ลืมตาย ยัดตู้เค้กเข้าไปอีกก็แน่นแล้วนะเออร้านนี่เล่นเน็ตฟรี และเอาคอมมาเสียบปลั๊กได้จร้า ร้านมีให้พร้อมเลยยี่ห้อกาแฟที่ใช้ในร้านนี่ร้านนี่สาวเหนือรีวิวได้แค่ 2 เมนูนะจ๊ะ เพราะไม่ได้กลับไปร้านนี่นานแล้ว
เมนูกาแฟแรกเป็น Dolcetto Ice coffee รสชาติขมกว่ากาแฟทั่วไปหน่อย แต่ไม่ถึงกับขมปี๋มาก ไม่มีหวานแทรกมาเลย รสแบบผู้ชายจริงๆแต่เมนูเค้กที่แหละที่อยากนำเสนอ คือ บานอฟฟี่ เห็นครั้งแรกแล้วมีสะอึก  ชิ้นใหญ่เวอร์กว่าร้านเค้กผู้หญิงอีกนะเออ สูงเกือบจะคืบนึง ครีมเป็นครีม ซอสคาราเมลสาดมาไม่ยั้ง ชนิดสาวใดอยากลบน้ำหนักที่มีลองกิเลสกันเลยพอลองตัดแบ่งดูชั้นครีมดู...หนาเกือบครึ่งนิ้วแน่ะ แต่ชอบที่เขาหั่นกล้วยเป็นแว่นๆ เรียงกันซะสวยไม่เละเลย (ไปกินบานอฟฟี่ร้านอื่น กล้วยเละอย่างกะบดกล้วยเป็นอาหารเด็กอ่อน) รสชาติหวานไม่จัด กำลังพอดี แม้จะหนักครีมหน่อย แต่ก็หนักกล้วยด้วย...เป็นเค้กในร้านที่ให้อารมณ์แบบว่า ผู้ชายต้องกินอะไรเต็มที่โหดๆแบบนี้แหละ ถึงจะแมน อย่าได้แคร์แคลอรี่แต่อย่างใดมีรีวิวเมนูแค่นี่แหละค่ะ เมนูอื่นวานไปลองของกันเองเด้อ น่าจะเป็นร้านที่สาวๆพาแฟนไปนั่งดื่ม หรือประชุมทำรายงานได้เพลินๆเลยล่ะ

ร้านอาหารที่จะมาแนะนำกันวันนี้ เป็นร้านประเภทก๋วยเตี๋ยวเรือ เปิดอยู่ทางสามแพร่งถนนกองบิน 41 (ด้านหลังหอศิลปวัฒนธรรม มช.) ฝั่งเดียวกับที่เป็นตลาดจันทร์กุมารเก่า(ที่นี่เคยเป็นแหล่งรวมอาหารโต้รุ่ง รวมถึงที่ตั้งของร้านลุงว๊ากด้วย แต่ตลาดถูกทุบกำลังปรับปรุงใหม่) ตรงข้ามโรงแรมพิงค์พะยอม ถนนสนามบินเก่า เลี้ยวเข้ามาปุ๊บกรุณาชะลอราชรถเอาไว้อย่าซิ่ง เดี๋ยวจะจอดเลยไปไกล (แต่กรุณาระวังรถไล่หลังไว้หน่อยก็ดี เพราะเป็นเลี้ยวซ้ายผ่านตลอด ดังนั้นเปิดไฟขอเลี้ยวซ้ายไว้กันเหนียวก็ยังดี) ทั่นก็จะได้เจอกับร้านขนาดหนึ่งห้องแถว ตึกสีเหลืองอร่าม...คุณยายก๋วยเตี๋ยวเรือสาวเหนือมารีวิวร้านนี่โดยบังเอิญ เพราะเพิ่งกลับจากเก็บข้อมูลรีวิวร้านแคทคาเฟ่แถวหลังมช.มา บังเอิญว่าร้านแคทคาเฟ่ดันไม่มีอาหารหนักๆคาวๆ มีแต่กาแฟกับของหวาน เลยเริ่มเลี่ยนความหวานในปาก ต้องหาอะไรแซ่บๆมาเบรกสักหน่อย (ปกติชีวิตมนุษย์เราควรกินของคาว แล้วค่อยของหวานล้างปาก แต่ไม่คิดว่าร้านแคทคาเฟ่จะไม่มีอาหารจานหลักขนาดนั้น) ก็จำได้ว่า ถ้าเดินข้ามสะพานสี่แยกกาดต้นพะยอมไปทางกองบิน 41 จะมีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่เห็นผ่านสื่อเชียงใหม่ ว่าเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเรือสูตรอนุสาวรีย์ชัย(รสชาติเป็นยังไง อิฉันยังไม่เคยไปกินแถวย่านนั้นเลย) แต่ราคาถูก เพียงชามละ 10 บาทเท่านั้น...เลยลากสังขารเดินมาถึงร้านจนได้ เห็นหน้าร้านแล้วรู้เลยว่า...ที่จอดรถหาทำยายากแน่ นอกจากต้องไปจอดในซอยใกล้ร้าน ถ้าหน้าร้านรถเต็มอีก...ไม่ต้องพูดถึง ขับเลยไปจอดข้างหน้าบล็อกครัชสูเขา
อากาศวันที่รีวิวนั้นร้อนได้ที่เลยครัช ยิ่งเข้าไปในร้าน มีแต่พัดลมอย่างเดียว อากาศข้างในก็ประมาณโหลนๆห้องซาวน่าหน่อย คือจะสบายไปก็ไม่ใช่ จะร้อนเกินก็ไม่เชิง (อิฉันยิ่งตัวเป็นพวกไฮโปรไทรอยส์ เป็นโรคขี้หนาว อุณหภูมิชีวิตไม่เหมือนชาวบ้านเค้า ต้องทำใจ แต่ถึงจะร้อนเหงื่อไหลแค่ไหน ก็ยังเห็นมีลูกค้าเดินเข้ามาในร้านกันสม่ำเสมอ มีที่นั่งรองรับลูกค้าได้ทุกประเภท ตั้งแต่มาเดี่ยวก็อัญเชิญไปนั่งข้างในตรงเคาน์เตอร์บาร์เดี่ยว มองกระจกชมวิว(ไซต์งานก่อสร้าง)ไป หรือมาเป็นกลุ่ม มีทั้งโต๊ะ In&Out Door ตัวอาคารด้านข้างซอยตลาด เปิดโล่งแถมทำเป็นตัวเฉียง 45 องศา จนทำให้ดูเป็นร้านทันสมัยผสมกับความบ้านๆแบบธรรมชาติร้านก๋วยเตี๋ยวหน่อยมาดูเมนูกันค่ะ จะเป็นกระดาษวงกลมเคลือบ มีโลโก้เป็นตัวการ์ตูนรูปคุณยาย เน้นธีมสีเหลือง จะเห็นว่าในเมนูทุกอย่าง ราคา 10 บาทจริงๆ ยกเว้นเครื่องดื่มประเภทน้ำอัดลมอยูที่ราคา 15-30 บาท...คิดว่าทางร้านน่าจะเดาได้ว่ากลุ่มลูกค้าแถวหลังมช.นี่ก็ไม่พ้นนักศึกษามช.ที่ต้องการกินอาหารราคาถูก และการสั่งเครื่องดื่มนั้น ถ้ามาเป็นกลุ่มใหญ่แล้วซื้อขวดลิตร จะคุ้มประหยัดกว่าแยกสั่งน้ำคนละแก้วซึ่งก็ราคา 10 บาทเช่นเดียวกันวิธีการสั่งอาหารนั้น ให้เขียนลงในกระดาษรายชื่ออาหารที่จะวางไว้ในกระบอกประจำโต๊ะ แล้วยื่นส่งให้พนักงานที่อยู่หน้าร้าน ซึ่งอยู่บริเวณเดียวกับส่วนปรุงอาหารค่ะ เวลาเช็คบิลนั้น เค้าจะนับตามจำนวนชาม ไม่สามารถขอดูบิลย้อนหลังได้นะค่ะ...เพราะเขาจะเอาบิลทั้งหมดหลังจากเสิร์ฟอาหารครบแล้ว โยนลงในอ่างน้ำเพื่อกำจัดกระดาษ (เป็นวิธีการกำจัดที่อิฉันเพิ่งเคยเห็นมาก่อนแฮะ มารู้ตอนขอดูบิลนี่แหละ)ฉะนั้นเรื่องนับชามอาหารนั้นไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าสั่งน้ำอัดลมต้องจำให้ได้ว่าสั่งขนาด 15-30 บาทไปกี่ขวด อย่ามึนเน้อสูเขา
เครื่องดื่มที่เลือกคือน้ำฝรั่งเย็นๆ อร่อยชื่นใจ แก้ว 10 บาท
ประเดิมเริ่มแรกขอรสชาติธรรมดากันก่อน สาวเหนือจะสั่งเป็นเส้นบะหมี่เหลือง(เส้นก๋วยเตี๋ยวขอผ่านจริงๆ บ่มัก) ขอเจิมด้วยบะหมี่หมูแบบแห้งรสธรรมดาก่อน(บะหมี่น้ำ ณ เวลานี่ยังไม่พร้อมด้วยอากาศรอบตัว) พร้อมด้วยเครื่องเคียงเพิ่มเติม อย่างแคบหมู กับ ลูกชิ้นหมู(5 ลูก/ชาม ตกราวๆลูกละ 2 บาท)ในชามซุป(คาดว่าถ้าสั่งแบบบะหมี่น้ำซุป ก็คงได้รสชาติคล้ายกับที่สั่งลูกชิ้นเพิ่ม) ในภาพเห็นมี 4...ไม่ได้หายค่ะ มันลงมาอยู่ในชามบะหมี่ต่างหาก...ส่วนผักบุ้ง ไม่ได้สั่งเพิ่ม เพราะไม่ชอบ...แต่ถึงไม่สั่งเพิ่ม ก็มีมาอยู่ในชามอยู่แล้วเช่นเดียวกันบะหมี่แห้ง ตัวเส้นบะหมี่รสชาติก็โอเค แต่ดูผัดกับน้ำมันแถมซีอิ๊วดำจนเกือบเยิ้มไปหน่อย แถมโรยน้ำตาลอีกจนเกือบหวานกลิ่นน้ำมันปนซีอิ๊วสักงั้น นี่ถ้าเยิ้มอีกนิดอาจกินต่อไม่ไหว ส่วนเครื่องเคียงในชามมีผักบุ้ง สดกรอบและตับหมูฝ่านบาง 1 ชิ้น (สั่งกี่ชามมีตับหมูมาตลอด) โรยถั่วลิสงจนเหมือนเครื่องก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย ส่วนเนื้อหมูนุ่มนั้นนุ่มเหนียวเคี้ยวมันโอเคเลย ส่วนปริมาณของชามนั้น ก็ชามเล็กค่ะ ประมาณว่าคืบเส้นบะหมี่แบบเต็มๆ 2 ครั้งก็หมดชามแว้วชามต่อมาเป็นบะหมี่หมูต้มยำ รสชาติจะกึ่งกลางระหว่างรสกลมกล่อมกับรสต้มยำ คิดว่าทางร้านไม่จัดเต็มเป็นต้มยำน้ำข้นมากนัก หากอยากได้เผ็ดกว่านี่ต้องเหยาะพริกป่นเอา แต่สำหรับสาวเหนือคิดว่ารสชาติมันโอเคอยู่นะ เผ็ดเปรี้ยวกำลังพอดีมาชามท้ายสุดคือ บะหมี่หมูน้ำตก ที่ว่าเป็นสูตรก๋วยเรือเรือย่านดังว่า...เครื่องเคียงไม่มีปัญหา แต่รสชาติดูขมไปหน่อยในความรู้สึกของสาวเหนือที่เคยกินน้ำตก เผ็ดขมแซ่บมาก่อน (หรือสูตรแบบอนุสาวรีย์ชัยเค้ารสชาติแบบนี้? ไม่กล้าปรุงเผ็ด เลยให้ยืนพื้นรสชาติธรรมดาไว้ก่อน ถ้าอยากได้เผ็ดต้องปรุงเอง?) เลยรู้สึกไม่ค่อยถูกปากกับรสชาตินี่เท่าไหร่นัก ก็ถือว่าพอกินได้ ยังดีว่ามีหมูนุ่มที่เป็นความอร่อย ทำให้กินได้จนหมดชาม...แต่ถ้าให้มากินอีกรอบ ขอกินบะหมี่หมูต้มยำดีกว่า (รสชาติเป็นเรื่องส่วนบุคคลนะครัช)โดยสรุปภาพรวมของร้าน น่าจะมุ่งขายเหล่านักศึกษามช.นี่แหละ หรือคนที่ชอบกินน้อยๆ ราคาถูก ประมาณสาวอยากลดน้ำหนัก (แต่ตอนนั่งกิน เห็นมีนักศึกษาข้างๆ แข่งกินกันแบบซ้อนหลายๆชามเลย) หรือรวมถึงบางคนอาจจะกินเยอะ แต่อยากกินที่หลากหลาย เช่น อยากกินทั้งสามรสแบบเดียวกับที่สาวเหนือสั่งมารีวิว ก็น่าจะคุ้มกว่าสั่งเหมาเป็นชาม 20-30 บาท แต่ได้กินรสชาติเดียว...ส่วนสำหรับใครที่ชอบกินน้ำอัดลมและไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ ประมาณ 5 คนขึ้นไป สั่งน้ำอัดลมเป็นลิตรจะคุ้มกว่าสั่งน้ำผลไม้แก้วละ 10 บาท
เรื่องที่จอดรถนั้นน่าจะเป็นปัญหาของรถเก๋ง แต่ถ้าขับรถเครื่อง(มอเตอร์ไซค์ในภาษาเหนือ)มาเองจะสะดวกจอดหน้าร้านได้ดีกว่า ส่วนเรื่องรสชาติสาวเหนือชอบต้มยำมากกว่า หมูนุ่มนี่ใช้ได้เลย[:thumbup:] ส่วนรสชาติแบบอื่นๆ ก็แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคล ส่วนขนมหวานตอนแรกว่าจะสั่ง แต่ทางร้านบอกว่าหมดพอดี[:อมยิ้ม20:] เอิ่ม งั้นขนมหวาน คงต้องวัดดวงกันว่า ไปถึงร้านแล้วจะมีกิ๋นล้างปากอ่ะเปล่านะ
ร้านเปิดทุกวัน ตั้งแต่เวลา 11.00 - 21.00 น.ค่ะ

ร้านนี่เป็นร้านอาหารเล็กๆ ขายเครื่องดื่มแอลกฮอล์เป็นหลัก แต่มีเมนูอาหารแบบพื้นเมืองเหนือฟิวชั่นด้วย...ตอนแรกสาวเหนือก็เห็นว่าน่าสนใจ แต่ยังไม่ได้คิดจะไป เพราะไกลจากคิวรถแม่ริมที่อิฉันมาลงในเมืองมาก เพราะอยู่ตรงข้ามโรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ อยู่ตรงหน้าคูเมืองฝั่งใน...แต่พอเห็นในแฟนเพจของร้านว่ามีพีอาร์เป็นน้องตูบ รีบเคลียร์งานหาเวลาแล่นไปเชียวล่ะคุณเอ๊ย กับร้านที่มีนามกรว่า...MIXOLOGY

1

การตกแต่งร้านให้ธีมสไตล์คันทรีอังกฤษ แต่ดูอารมณ์เหมือนหนุ่มสาวชาวอิงลิชในชนบทที่ยังมีความทันสมัยเล็กน้อย ผนังอิฐที่ตกแต่งด้วยกอดอกไม้แห้ง ตัดกับเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นไม้ จุดเด่นอยู่ตรงที่บ่อน้ำตรงกลางร้าน ซึ่งเป็นของเดิมที่มีมาก่อนร้านจะเปิด จำได้ว่ามีบทความในฟรีก็อปปี้เชียงใหม่ที่มารีวิวร้านนี่เขียนสัมภาษณ์เจ้าของร้านว่า ตอนเซ้งพื้นที่ที่มีบ่อน้ำแบบนี้ คงไม่มีใครคิดว่าใครจะเอาพื้นที่ที่มีบ่อน้ำตรงกลางมาทำร้านได้ เพราะมันเกะกะในสายตาการตกแต่ง ซึ่งพื้นที่นี่ได้ราคาถูกก็เพราะมีบ่อน้ำเป็นอุปสรรคนี่แหละ...แต่เจ้าของร้านก็เอาจุดด้อยตรงนี่ให้เป็นประโยชน์ นำมาเป็นส่วนหนึ่งในการตกแต่งร้านไปเลย โดยปิดฝาบ่อน้ำเอาไว้เพื่อความปลอดภัยและกันยุงเข้าไปเพาะบ่มเชื้อโรค เลยกลายเป็นเสมือนโต๊ะวางของตกแต่งไปจนกลมกลืนไปกับร้านเลยชื่อร้าน MIXIOLOGY เป็นชื่อศาสตร์ในการปรุงเครื่องดื่ม ชื่อร้านก็บอกอัตลักษณ์ตรงตัวว่าเป็นบาร์เน้นเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ ด้านในร้านมีบบาร์นั่งชั้นสอง ส่วนด้านล่างมีโต๊ะนั่งนั่งประมาณได้ 10 โต๊ะ...แต่ถ้าช่วงดึกๆ คนยืนเต็มร้านเหมือนกันนะครัชของตกแต่งภายในร้าน บางชิ้นเป็นข้าวของแบบยุคเก่าอย่างพิมพ์ดีด บางชิ้นก็เอามาเป็น D.I.Y ประยุกต์ เช่น กาน้ำเป็นกระถางเลี้ยงไม้น้ำ

และอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้ร้านนี่มีเสน่ห์ จนหลายคนที่เห็นแฟนเพจของร้าน แวะมาที่ร้านนี่กัน...เพราะได้พีอาร์เป็นน้องตูบพันธุ์แจ๊ส รัสเซล ที่ชื่อว่า จูเนียร์ เป็นน้องหมาเงียบๆ จนตอนแรกอิฉันนึกว่าจะดุ แต่เจ้าของร้านการันตีว่า จูเนียร์ใจดียอมให้คนแปลกหน้าแตะต้องเล่นได้แม้กระทั่งเด็กค่ะ งานนี้สาวเหนือขออนุญาตอุ้มจูเนียร์ถ่ายรูปได้ ฟินสุดๆ (เห็นแบบนี้ จูเนียร์เป็นพ่อหมา มีลูกสาวสองตัวแล้วนะจร้า)แต่อิฉันไม่แน่ใจว่า ถ้าลูกค้านำสุนัขตัวอื่นเข้าร้านจะทำได้ไหมนะค่ะ ยังไงโทรสอบถามร้านก่อนดีกว่า เดี๋ยวหวิดมีมวยกันอ่ะนะ

มาดูเมนูกันก่อนค่ะ เห็นมากลางวันอาจจะนึกแปลกใจว่าไหนเป็นร้านบาร์เครื่องดื่มไง...คืองี้ค่ะ วันธรรมดา ทางร้านจะเปิดเวลา 15.00 - 0.00 น. ปิดเฉพาะวันจันทร์ แต่วันหยุดหรือวันเทศกาล ร้านเปิด 11.00-0.00 น.ไปเลย ซึ่งสาวเหนือมารีวิวช่วงงานเทศกาลไม้ดอกไม้ประดับนี่แหละ
เมนูอาหารส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษ เพราะลูกค้าส่วนมากเป็นฝรั่ง...อาหารเป็นเมนูไทยเมืองเหนือฟิวชั่นฝรั่ง เช่น เบเกอร์หมูปิ้งเมนูอาหารมีไม่ค่อยมากนัก ส่วนใหญ่เป็นเมนูเครื่องดื่ม มีทั้งค็อกเทล ทั้งม็อกเทลแต่เครื่องดื่มแรงกว่านี้ก็มีค่ะ แนะนำว่าดื่มตอนดึกๆและมั่นใจว่าต้องคอแข็งดีกว่า เมนูนี่การันตีว่าแรงอันตรายท้าทายขี้เหล้าหลวงแต้ๆรีวิวนี่สาวเหนือทานไม่เยอะนะค่ะ ของกิน 1 และเครื่องดื่ม 1 เท่านั้น...เลยสั่ง เบเกอร์หมูปิ้ง นี่แหละ (150 บาท) (ราคาฝรั่งนะครัช)เสิร์ฟมาในถุงกระดาษสีน้ำตาล พิมพ์โลโก้ร้านเป็นหมึกจางๆ ดูเก๋ดี พร้อมผักสดใส่ในกระถางบัวย่อส่วน เอาไว้กินแก้เลี่ยน กับมะเขือเทศและแคบหมู(ให้น้อยจัง อย่างหลังอ่ะ)ข้างในห่อใบตองไว้อีกทีโคสอัพซูมใกล้ๆ...เนื้อหมูปิ้งไม่ติดมัน เลยเคี้ยวไม่มันส์สำหรับสาวเหนือหน่อย ผสมเนื้อกับพวกสมุนไพรและพริก ทำให้รสชาติเผ็ด แต่ไม่มาก เพราะน่าจะเป็นเมนูทำให้ลิ้นฝรั่งรับประทาน ข้าวเหนียวแข็งเล็กน้อย แต่พอทานได้ ส่วนผักสดเป็นผักออร์แกนิกส์ สดไม่เหี่ยว แคปหมูกรอบ เสียดายอย่างเดียวให้มาน้อยส่วนเครื่องดื่ม...ไหนๆก็มาแระ โอกาสมาดื่มกลางคืนคงแทบไม่มี สาวเหนือเลยสั่งค็อกเทลอ่อนๆอย่าง Eden's Bless (250 บาท) กลางวันแสกๆแบบนี้ ทางร้านก็ทำให้ได้ค่ะ...ตัวนี้มีส่วนผสมหลักของเหล้าจอน์ห์นี่ วอคเกอร์, น้ำเชื่อมรสอบเชย, ยินรสพีช, น้ำแอปเปิ้ล,มะนาวและขิง ตกแต่งด้วยแท่งอบเชยและแอปเปิ้ลเขียวผ่าซีก
...ที่มาของชื่อค็อทเทลชุุดนี่มาจาก สวนอีเดน สวนแห่งพระเจ้า...ประมาณว่าดื่มแล้วจะสบายเหมือนอยู่ในสวนอีเดนนั้นแหละรสชาติตอนแรกๆจะเหมือนดื่มน้ำฝรั่งนำ แล้วน้ำแอปเปิ้ลตาม รสเปรี้ยวไม่ค่อยออกเท่าไหร่ ได้กลิ่นอบเชย...แต่สักพักจะรู้สึกร้อนหน้าหน่อยๆ เพราะได้รสขมจากจอน์นี่ ซึมเข้าหัวช้าๆ...อิฉันเลยหน้าแดงทันที ยังดีว่าไม่แดงก่ำมาก กำลังบาลานซ์ระหว่างเมากับมีสติ ดีว่ากินเบเกอร์แกล้มไปด้วย เลยพอให้ยั้งๆฤทธิ์เหล้าได้บ้าง นี่ถ้าดื่มก่อนกิน มีหวังเมานำไปก่อน (เพื่อนป้อจายขี้เหล้าหลวงอิฉันแนะว่า ว่าถ้าไม่อยากเมาเร็ว ให้กินข้าวมาให้อิ่มก่อน เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ดันดื่มก่อนกินกับ เลยเมาเละไปก่อน) เกือบได้ไปสวนอีเดนแระ แต่ต้องยั้งสติสักหน่อย เพราะมาคนเดียว ไม่มีใครหิ้วปีกช่วยพากลับบ้านหรอก
สรุปโดยรวม ชอบการตกแต่งของร้าน บรรยากาศเหมือนสไตล์วัยรุ่นอาร์ตๆ มีทีวีให้ชมบอล อัธยาศัยของพนักงานที่ให้บริการ (เป็นเหมือนเพื่อนๆเจ้าของร้าน หุ้นส่วนด้วยกันมากกว่าพนักงานค่ะ) อาหารพอใช้ได้ เครื่องดื่มค็อกเทลกำลังดี (อิฉันคออ่อนเองด้วย เจอเบียร์ไม่หวั่น เมาค็อกเทลกับไวน์มากกว่า)ราคาอาหารฝรั่งก็ต้องทำใจหน่อย ส่วนราคาค็อกเทลก็ราคาเท่าค็อกเทลในโรงแรมนี่แหละ...และพีอาร์ร้านนี่น่ารักน่าหยิก ไม่ต้องไปจ้างเด็กดริงส์หรือพริตตี้เป็นไหนๆ ก็ต้องน้องจูเนียร์ สี่ขานี่แล

สาวเหนือปึ๊กมารุงรังอีกรอบแล้วเน้อ
ช่วงนี้รถสองแถวเหลืองแม่ริมแถวบ้านสาวเหนือ ได้รับอนุญาตให้มีคิวเข้าไปจอดในกาดหลวงเหมือนเดิมแระ หลังจากพ่อค้าแม่ขายในกาดหลวงร้องเรียนมาว่ารายได้หดลงเป็นอย่างมาก หลังจากไม่มีรถคิวต่างอำเภอมาจอด ถ้าใครมาจากต่างอำเภอต้องมาต่อรถที่ขนส่งช้างเผือก แล้วต่อรถแดงไปอีกที รวมเบ็ดเสร็จเสียค่าไปกลับ 70 บาท ทำให้หลายคนถอดใจจะไปลงกาดหลวง สาวเหนือก็เป็นอีกคนที่ถอดใจไม่ไปลงกาดหลวงอีก หาของกิ๋นช้อปปิ้งแถวราชฎักแทน...เลยทำให้ได้มีโอกาสไปหาข้าวกิ๋นแถวๆนั้น ซึ่งอยู่ตรงข้ามกาดธานินทร์ ซอยที่หน้าร้านรองเท้ามือสอง(หรือซอยทางเข้าอพาร์เมนต์เซอร์วิส เดอะ แกรนด์ วิภานันท์) เดินเข้ามาจะเจอกับร้านที่มีนามกรว่า...ก๋วยเตี๋ยวลีลา

เดินเข้ามาในซอยราว 300 เมตร จะเจอหน้าตาร้านเป็นแบบนี้นะครัช เป็นร้านที่มีพื้นที่กว้าง ใครเอาราชรถส่วนตัวก็เอาเข้ามาจอดในร้านได้เลยร้านเป็นอาคารชั้นเดียว ด้านหน้าร้านตีระแนงไม้กันแดดเอาไว้ ภายในกว้างขวาง รองรับได้ 20 โต๊ะ อากาศร้อนหน่อยๆ แม้จะมีพัดลมก็ตามแต่ด้านขวาของร้านมีส่วนห้องแอร์ด้วยค่ะ รองรับโต๊ะได้ 10 โต๊ะ ห้องนี่เป็นส่วนทำเครื่องดื่มด้วย

ด้านนอกที่ติดกับโซนห้องแอร์ น่าจะเป็นมุมกาแฟข้างนอก สำหรับคนที่จะสูบบุหรี่ด้วย จัดตกแต่งภายนอกได้น่าผ่อนคลายมาผ่อเมนูกัน หวังว่าน่าจะมองตัวอักษรกันเห็นนะ เมนูหลักของที่นี่ก็ต้องเป็นก๋วยเตี๋ยวนี่แหละ มีสารพัดเส้น นอกนั้นก็มีพวกข้าว สเต็ก สลัด ด้วยด้านหลังเมนูเป็นเมนูเครื่องดื่ม ของหวานร้านนี่สาวเหนือไปรีวิวมา 3 รอบ ขอเรียงตามลำดับเมนู ไม่เรียงตามลำดับวันนะจ๊ะ
เริ่มดูเมนูเรียกน้ำย่อยกับ เห็ดหอมทอดซอส (90 บาท) เห็นราคาแล้วแอบเหงื่อตกเล็กๆ ว่าทำไมแพงนักหนอ...แต่อยากลองของเลยลองสั่งมาเจี๊ยะเล่นหน่อยซิ...รอไม่ถึง 15 นาที เมนูก็มาถึงยังโต๊ะข้าเจ้า...เห็นปริมาณแล้ว นึกอยากเรียกเพื่อนมาช่วยกินจัง เยอะมาก ไม่ใช่ของกินเล่นแว้ว นี่กินคนเดียวก็อิ่มแว้ว แต่รับผิดชอบสั่งมาแล้ว ก็ต้องเจี๊ยะให้หมดนะครัช เห็ดหอมทอดแบบกรอบนุ่ม เนื้อข้างในร้อนทีเดียว รสชาติจืดเค็มหน่อยๆ ใช้ได้ กินเปล่าๆก็ลำ แต่กินนานๆจะเลี่ยน ต้องกินผักสลัดที่ประดับเอามาด้วย มีซอสมะเขือเทศกับบ๊วยหวานให้จิ้ม
เมนูหนักที่ตามมาติดๆกันคือ บะหมี่ต้มยำลูกชิ้นปลา (50 บาท) รสชาติเผ็ดเรียกน้ำตาได้เลย เขาใส่เครื่องแบบก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย มีถั่วลิสงกับถั่วฝักยาวหั่นแฉลบ ลูกชิ้นที่เสิร์ฟแอบเป็นรูปหัวใจด้วยแฮะ เนื้อแน่นใช้ได้ แต่เกี๊ยวกรอบให้มาน้อยไปหน่อยเมนูเส้นที่มากินอีกวัน (สาวเหนือบ่มักเส้นอย่างอื่นนอกจากเส้นบะหมี่เหลือง หยก อุด้ง มาม่า เส้นใหญ่ราดหน้า และพาสต้านะครัช เลยไม่สั่งกินเส้นก๋วยเตี๋ยว) อิฉันสั่ง บะหมี่ปลาเปรี้ยวหวาน (70 บาท) (จริงๆไม่ชอบกินเปรี้ยวหวานนะ...แต่อยากลองของ) พอยกมาเสิร์ฟเท่านั้นแล...คิดว่าอิ่มถึงมื้อเช้าอีกวันแน่นอน...เยอะมว๊ากกกกกกรสชาติไม่ได้เปรี้ยวอย่างที่กลัว ลงตัวพอดีกับรสหวานและเปรี้ยว ปลาทอดชิ้นใหญ่กรอบ ราดมากับพริกหยวกคลุกเคล้าเข้ากัน ชนิดว่าคนไม่ชอบกิ๋นผักอย่างอิฉันยังชอบ เสียดาย(อีกแระ)ว่าบะหมี่น้อยไปหน่อย อยากได้เยอะกว่านี่ เพราะกินเส้นสลับกับกินปลาไปด้วยเนี่ย เส้นดันหมดซะก่อน เป็นเมนูของชอบของอิฉันเลย
เปลี่ยนเป็นเมนูข้าวกันบ้างกับ ข้าวหมูตุ๋นผัดพริกไทยดำ (80 บาท) งานนี่ปริมาณกำลังพอดี ไม่เยอะจนอิฉันแอบกลัวข้าวเมนูนี่ทำเป็นข้าวย้อมสีอัญชันด้วย เนื้อหมูตุ๋นเนื้อเคี้ยวง่ายกำลังดี แต่รสและกลิ่นพริกไทยไม่ค่อยแรงนัก อาจเพราะโดนหอมหัวใหญ่กลบอีกที น้ำซุปรสชาติจืดเล็กน้อย แต่ร้อนใช้ได้ นี่เลยกลายเป็นอีกหนึ่งเมนูที่ชอบเลย
ใครชอบกินผักใส่เครื่อง พวกถั่วงอก กะหล่ำปลีซอย ทางร้านมีบริการผักเสริมที่โต๊ะตรงประตูทางเข้าโซนห้องแอร์เน้อ

ส่วนเครื่องดื่มที่เน้นของร้านจะเป็นน้ำผลไม้ สาวเหนือเลยสั่ง น้ำอัญชัน (20 บาท) ยอมรับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เห็นน้ำอัญชันสีฟ้า เขาแถมมะนาวมาให้ ตอนนั้นสงสัยว่าทำไมเขาให้มะนาวมาทำไมหว่า(ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องประเภทนี่เลยแฮะ โง่วิทยาศาสตร์ครัช)...พอลองบีบใส่แก้วแล้ว ถึงได้เห็นว่าน้ำเปลี่ยนเป็นสีม่วง...โลกของสาววัยขึ้นคานก็เพิ่งมารู้แจ้งเลยว่า ที่เคยดื่มน้ำอัญชันสีม่วง จริงๆแล้วมันมีสีน้ำเงินอย่างนี่เรอะ ต้องบีบมะนาวลงไปซินะถึงจะเปลี่ยนสี...สรุปรสชาติใช้ได้ เปรี้ยวไม่มากนัก ติดว่าแก้วเล็กไป ปริมาณแก้วขนาดนี่น่าจะไม่เกิน 15 บาทกาแฟนั้นสาวเหนือไม่ได้ลองนะค่ะ คิดว่ายังไม่น่าสนใจเท่า เฉาก๊วยชาไทย (45 บาท) เสิร์ฟมาเป็นชาไทยฟองนมเลยเชียว มีเฉาก๊วยหมิ่นๆอยู่บนฟอง (ถ่ายรูปลำบากมาก เพราะพอจะถ่าย เฉาก๊วยก็จมฟองนมไปเรื่อยๆ จนต้องดื่มฟองนมวิดปริมาณออกนี่แหละ เป็นครั้งที่สองในชีวิตที่สาวเหนือดื่มชาไทยเย็นค่ะ...พบว่า รสชาติไม่ถูกปากนัก รู้เลยว่าตัวเองติดกินหวาน คงกลับไปกินชานมเหมือนเดิมดีกว่า อันนี้เป็นเรื่องรสชาติส่วนบุคคลนะค่ะส่วนของหวานปิดท้าย เฉาก๊วยกุ้ยหลิน (25 บาท) เป็นเฉาก๊วยใส่มุกสาหร่ายพร้อมน้ำแข็ง ลักษณะคล้ายกับเม็ดแมงลัก แต่กรุบกรอบกว่า รสชาติหวานเบาๆ เป็นครั้งแรกที่ลองกินมุกสาหร่าย เลยอาจจะยังไม่ค่อยชินชอบของกินชนิดนี่นักสรุปโดยรวม เรื่องรสชาติ สาวเหนือถือว่า 'ใช้ได้' แม้จะยังไม่ถึงขั้นเลิศรสจนติดใจ เพราะมีรสชาติอร่อยเจ้าประจำอื่นอยู่ แต่ก็ให้คะแนนด้านอื่นในเรื่องปริมาณอาหาร ความหลากหลายของเมนู สถานที่น่านั่ง มีที่จอดรถ เดินทางไปไม่ยาก อยู่เกือบใจกลางเมืองและใกล้สถานศึกษา ราคาก็พอกับค่าสถานที่ บริการดีมากใส่ใจลูกค้า มาเสิร์ฟเร็ว
ร้านเปิด 7.30-21.00 น. ใครไปทำธุระแถวราชฎัก ก็ไปกินข้าวเช้าที่นั่นได้เลย ร้านปิดเฉพาะวันพุธ
ทางร้านรับจัดออเดอร์งานเลี้ยง ค็อกเทลด้วยนะค่ะ (เห็นเจ้าของร้านว่ารับออเดอร์ทีเป็นพัน เกณฑ์ลูกน้องมาทำตั้งแต่เที่ยงคืนจนพระอาทิตย์ขึ้นเลย

Wine Terminal ตั้งอยู่ในนิมมานซอย 7 ไม่มีที่จอดรถ ต้องไปเซาะหาจอดเอาคนเดียว แล้วแต่ความสามารถของสูเขา ถ้าขับมาจากถนนนิมมานหลัก จะต้องผ่านสี่แยกก่อน ร้านจะอยู่ซ้ายมือ เป็นร้านขนาดทาวเฮาส์เพียงหนึ่งคูหาเท่านั้น ผิดคาดว่ารูปลักษณ์ของร้านไวน์มักจะเป็นร้านหรูๆ ต้องแต่งชุดราตรีเข้าไรเงี่ย แต่ร้านนี่สูเขาจะใส่เกือกกีบเข้าไปก็บ่ว่ากัน มีตังค์จ่ายบ่ชักดาบหนีก็เป็นพอ เนื่องจากถ่ายสมัยกล้องข้าเจ้ายังกาก ถ่ายตอนกลางคืนแล้วภาพบ่งาม Noise นักเกิน เลยบ่ได้ถ่ายภาพด้านนอกอาคารมาหื้อผ่อ เอาเป็นว่าไปหาที่จอดรถแถวๆนิมมานซอย 7 หื้อได้ก่อนล่ะกัน แล้วเค้าเต๋วมาเซาะหาร้านกันอีก (ตอนไปรีวิว อิฉันไปกิ๋นข้าวแลงฮ้านอื่นในซอยนี่มาก่อน ซึ่งฮ้านมีที่จอดรถหื้อ เลยได้จอดรถยาวเบย)ฮ้านจะเปลี่ยนโปรไวน์เรื่อยๆ ตอนนี้อาจจะราคาถูกลง ต้องลองโทรสอบถามรายละเอียดกับทางร้านก่อนเน้อ (เห็นโปรใหม่เป็นบุพเพ่ต์ไวน์ราคา 350 บาท เมาได้ทั้งคืน(ฮา)
อันนี้เป็นบาร์ไวน์ตังนอก แก้วไวน์นักๆนั้นเปิ้นหื้อบริการเป็นบุพเพ่ต์ไวน์ ถ้าใครใคร่อยากดื่มไวน์ตัวใหม่ เปิ้นจะเปลี่ยนแก้วใหม่หื้อ เพราะไวน์จะเทผสมกับแก้วเดิมที่เป็นไวน์อื่นบ่ได้ ไม่งั้นกลิ่นกับรสจะผิดกั๋นตอนมาถึงร้าน บ่ได้จอง แต่คนบ่นักเกิน มีที่ว่างเหลืออยู่ แต่ข้างนอกเสียงดังนัก เพราะตรงข้ามก็เป็นผับเหมือนกัน เลยย้ายครัว(ย้ายของ=ภาษาล้านนา)เข้ามาตังในดีกว่า
ตังในนี่เป็นห้องแอร์ มีแค่ 2 โต๊ะ VIP นะเจ้า (แต่เก้าอี้ไม้แข็งก้นไปหน่อย) ปิดกระจกบ่ได้ยินเสียงตังนอกล่ะ มีก๋าเสียงเพลงคลอเบาๆตังในเห็นการตกแต่งภายในฮ้าน เจอป้าย gate3 ของฮ้าน คล้ายป้ายสนามบิน ก็ได้สอบถามที่มาของชื่อฮ้านจากเจ้าของร้าน เปิ้นเล่าว่า...เจ้าของฮ้านชอบบินเดินทางไปเซาะหาไวน์จากทั่วโลก ความที่บินไปมานักขนาด เลยนำมาเป็นชื่อของฮ้าน เปรียบเปรยว่าฮ้านเป็นสนามบินที่นำเข้าไวน์จากทั่วทุกมุมโลกมาให้ลูกค้าได้ลิ้มลองในราคาที่ถูกกว่าร้านไวน์ทั่วไป โดยจะจัดเรียงตามสายพันธุ์องุ่น จัดเรียงความแรงดีกรี และเรียงตามประเทศที่นำเข้าอีกที เพื่อให้ง่ายสำหรับลูกค้าในการเลือก หากใครเมาหัวเลือกบ่ถูก ก้อสามารถสอบถามกับทางฮ้านได้ เปิ้นจะแนะนำหื้อ เช่น ชอบรสอ่อนๆ ก็ต้องสปารค์กิ้งไวน์ หรือคุณผู้หญิงชอบหวานๆ ก็ต้อง พิงค์ไวน์บนผนังมีแผนที่โลกที่แบ่งสีของแต่ละประเทศด้วยสีชมพูไล่โทนแก่ไปจนอ่อน เจ้าของฮ้านอธิบายว่า ประเทศที่มีสีชมพูเข้ม คืออนุญาตให้คนอายุต่ำกว่า 20 ปี สามารถดื่มเครื่องดื่มแอลกฮอล์ได้ ส่วนประเทศไหนสีอ่อนต่างกันก็คือจำกัดอายุผู้ดื่มขึ้นไปเรื่อยๆ บางประเทศต้องอายุ 25 ปีขึ้นไปเท่านั้นถึงจะดื่มได้ไวน์แต่ละขวด มีราคาที่แขวนห้อยชื่อฮ้านไว้ ใครกลัวสตางค์บ่พอ ก็ตรวจดูราคาหลังป้ายได้นะจร้ากล่องแพคเก็ตไวน์ น่าซื้อไปเป็นของขวัญนักไวน์แรกที่สาวเหนือเลือก(จริงๆความรู้เรื่องไวน์ก็เท่าหางเขียด) ตามหลักแล้วควรดื่มไวน์รสอ่อนๆอย่าง สปารคกิ้งไวน์ เป็นเบสิกไวน์สำหรับคนกลัวยุบ(กลัวมึนแบบหนักๆ)เหมาะกับสาวๆด้วย ดูคล้ายแชมเปญ มีฟองหน่อยๆ รสชาติจะอ่อนๆ ก็เป็นไวน์ขาวนั้นแหละ ขวดนี่ราคา 650 บาท เปิดไวน์แล้ว เค้าจะมีถังน้ำแข็งสแตนเลสเอาไว้แช่ไวน์ให้เย็นตลอด หรือถ้าใครจะสั่งแบบแช่เย็นไว้ก่อนแล้วได้ ถ้าฮ้านเปิ้นมีตู้แช่ไวน์หื้อเย็นโดยเฉพาะเปิดไวน์แล้วต้องมีกับแกล้ม ทางฮ้านเปิ้นมีกล่องกระดาษใส่กับแกล้มหื้อฟรี เป็นขนมขาไก่ ถั่วลันเตา ถั่วลิสง ลูกเกด เอามาผัดกับซอสเผ็ด กับแกล้มจะหนืดๆซอสซะหน่อย...อ้อ ฮ้านนี้เปิ้นอนุญาตหื้อไปซื้อของกิ๋นตังนอกเข้ามากิ๋นในฮ้านเปิ้นได้เน้อ บ่ขี้จึ๊กแต่อย่างใด จะซื้อส้มตำ น้ำตก ไก่ย่าง ไส้อั่ว น้ำพริกหนุ่ม ข้างฮ้านอื่นหรือรถเข็นมาจกก็ได้ บ่เป็นหยังดื่มกัน 3 คน หมดแระ เพื่อนเลยขอเปิดอีกขวด คราวนี้ขอเพิ่มระดับความแรงบ้าง สาวเหนือขอบอกว่าไม่เอาไวน์แดง เพราะยุบเร็ว เลยได้สั่งเป็น Rose wine ของ Pamplemousseมีกลิ่นและรสผสมของส้มโอน้อยด้วย เป็นส้มโอที่มีผลสีเหลืองกับสีชมพูจางๆ หน่อย เหมือนดื่มน้ำผลไม้ผสมไวน์ ขวดนี่ราคา 750 บาท สังเกตได้ว่าเขาเปลี่ยนแก้วไวน์ให้ใหม่ เป็นแบบปากแก้วกว้าง เพื่อให้เราได้ดมกลิ่นด้วย (แต่อิฉันเริ่มจะเมาๆ เลยเหม็นกลิ่นหน่อยๆแระ คออ่อนเกิ๊น)และเมื่อเปิดไวน์ตามโปร ก็ได้ค็อกเทล ไวน์ โมฮิโต้ ฟรี กลิ่นสะระแหน่ลอยมาทำให้อิฉันมึนเลย รสชาติเปรี้ยวอ่อนๆ แบ่งกันดื่มแก้แฮงค์ไวน์ (หรือมันจะชวนแฮงค์กว่าเดิมนิ)เบ็ดเสร็จเช็คบิลอยู่ที่ราคา 1,400 บาทจร้า เกือบเท่าราคาไวน์ขวดเดียวลดราคาที่ร้านอาหารบนดาคฟ้าโรงแรมในกรุงเทพเลย คุ้มกว่าเยอะนะราคานี่ได้ไวน์สองขวดแนะ
สำหรับการบริการดีเป็นกันเอง ให้ความรู้เรื่องไวน์ด้วย ฮ้านเปิดทุกวัน ตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน ทางร้านจะเปลี่ยนโปรไปเรื่อยๆนะเจ้า บางทีราคาอาจจะลดลงมาก็ได้เน้อ สนใจโทรสอบถามเข้าไปก่อนนะค่ะ
...สาวเหนือขอตั๋วไปยุบล่ะ ไว้อาทิตย์หน้าปึ๊กมารุงรังใหม่

สาวเหนือเซาะกิ๋นปึ้กมารุงรังอีกรอบแล้วเน้อเจ้า
วันนี้มารีวิวร้านอาหารในโครงการสตาร์อเวนิว ใกล้สถานีขนส่งเชียงใหม่ หรือที่ฮ้องกันในหมู่คนเมืองว่า อาเขต...ที่นี่เป็นมินิมอลล์ที่มีและมินิมาร์ส มินิมาร์เก็ต และร้านค้าร้านอาหารมากมาย เน้นกลุ่มคนที่มารอขึ้นรถทัวร์ที่อาเขต รองลงมาก็เป็นกลุ่มคนที่อยากหาสถานที่กินข้าวสไตล์ห้างหน่อย แต่ไม่ต้องถ่อสังขารไปตบตีแย่งชิงที่จอดรถในห้าง เพราะที่นี่ที่จอดรถเพียบกว่าเยอะ
ร้านอาหารในโครงการสตาร์อเวนิว หากไม่ใช่ร้านแฟรนไชส์ ก็จะเป็นร้านอาหารแนวข้าวตอน(อาหารเที่ยง=ภาษาล้านนา)ยันข้าวแลง(อาหารเย็น=ภาษาล้านนา)ที่มีการตกแต่งสวยๆหน่อย ส่วนร้านแนวคอกาแฟก็มี จะมีร้าน Tom n Tom coffee และแมคฯคาเฟ่(แมคโดนัลล์)...แต่อิฉันจะไม่รีวิวสองร้านนี่นะจ๊ะ แต่จะรีวิวร้านกาแฟ ซึ่งขายชาด้วย...กับร้านที่มีชื่อที่ดูไม่ค่อยเกี่ยวกับกาแฟกับชานักอย่าง...Eat Drink

ร้านหาไม่ยาก ให้หาแลนด์มาร์สคือร้านแมคโดนัลล์นั้นแหละ อยู่ตรงข้ามกันเลย เป็นร้านตึกแถวชั้นเดียว แต่หน้าร้านติดกระจกใสทั้งบาน โลโก้ร้านเป็นป้ายวงกลมรูปคล้ายปลาปักเป้าบนพื้นสีน้ำตาลกาแฟการตกแต่งร้านออกแนวการผสมระหว่างโมเดิร์นของส่วนผนัง ตัดกับเฟอร์นิเจอร์แบบคลาสิกและวินเทจ แต่บรรยากาศโดยรวมทำให้ดูน่าผ่อนคลาย แม้ว่าแสงที่เข้ามาในร้านจะไม่ค่อยสว่างนัก เพราะโดนตึกตรงข้ามบังแดดอยู่

ตามผนังร้าน มีตู้สูงโชว์เครื่องถ้วยชาของสะสมของเจ้าของร้านใบชาจากสิบสองปันนาและอีกหลายประเทศไกลๆ ที่เจ้าของสู้เดินทางไปซื้อมาเมนูร้านนี่อิฉันมารีวิวสองรอบ รอบแรกพาคุณป๊าผู้พิศมัยในการดื่มชามา ครั้งที่สองพาคุณเพื่อนที่ชอบชาเช่นเดียวกันมา...แต่ไหนๆหัวข้อรีวิวบอกชา ก็จะรีวิวชาก่อนนะครัช
ถ้วยชาเต็มเคาน์เตอร์เลย เห็นแล้วนึกถึงบรรยากาศแบบหนังจีน โรงเตี๊ยมเลยแฮะส่วนชา เนื่องจากไม่รู้จะเลือกชาอะไรดี เพื่อนอิฉันเลยสั่งว่า...เอาชาออร์แกนิกส์ล่ะกัน เห็นหุ่นมาด้วยกัน คงรู้นะครัชว่าไม่ได้กินอะไรสุขภาพนัก...แหม๊ ดูคำเพื่อนอิฉันเตอะ แล้วทางร้านก็จัดชาออร์แกนิกส์มาให้ค่ะ เป็นชากลิ่นดอกไม้สีสวย...เสิร์ฟมาแบ่งกินกันสองคน คุ้มอยู่นะ มีกลิ่นดอกไม้หน่อยๆ รสชาติชุ่มคอ ไม่หวานดื่มชาแล้วต้องมีขนมกินแกล้มกันหน่อย เพื่ออรรถรส ขนมของร้านนี่นอกจากเค้ก ก็ยังมีให้เลือกอีกสองประเภท คือ ช็อกโกแลต (แลดูเข้ากันดีเนอะ)ช็อกโกแลตทุกก้อนทุกรส ชิ้นละ 25 บาท แต่ช่วงนั้นเขาจัดโปรช็อกโกแลต ซื้อ 4 แถม 1...เลยจัดซะหน่อย (ได้ยินโปรลดราคาตาวาวเชียว)ส่วนขนมหวานอันท้ายสุด เห็นว่าเป็นของเด่นของร้านเลย คือ ขนมเปี๊ยะหมูหยองขนมเปี๊ยะของร้านนี่ทำค่อนข้างอูม ผิวเนียนมัน เวลากินต้องใช้มือเปิปอย่างเดียวเน้อสูเขา ช้อนส้อมบ่ได้อรรถรส ต้องกินทีแล้วแป้งร่วงกราวให้มันเหมือนมิลค์เฟยถึงจะถึงใจ๋? รสชาติข้างในหวาน แต่ค่อนข้างแห้ง (เคยกินหมูหยองแบบมีฉ่ำน้ำนิดๆ) แต่โดยรวมแล้วรสชาติโอเคเลย

รีวิวครั้งท้ายสุด อิฉันพาคุณป๊ามาด้วย ตอนแรกนึกว่าคุณป๊าจะสั่งชา แต่กลับสั่งลาเต้ร้อนซะงั้น (สงสัยดื่มชาที่บ้านจนชิน)เป็นลาเต้แบบไม่ได้แต่งหน้าอะไรมาก แค่ใส่ฟองนมกับผงกาแฟ คุณป๊าบอกว่ารสชาติขมแบบอ่อนๆ โดยรวมใช้ได้ส่วนอิฉันสั่ง มอคค่าคาราเมลเย็น ใส่ฟองนม รสชาติไม่หวานมาก ติดออกขมมากกว่าด้วยซ้ำการบริการเป็นกันเองค่ะ โดยเฉพาะเจ้าของร้านยังดูหนุ่มวัยรุ่นเลย ภาพลักษณ์ไม่คิดว่าจะชอบชา(คือคิดว่าคนชอบชา น่าจะเป็นคนเฒ่าอ่ะนะ 555) ถ้าอยากคุยเรื่องชา ก็ไปเกาะหน้าเคาน์เตอร์จิบชาคุยได้นะค่ะ ความรู้เรื่องนี้เขาแน่นมาก
ส่วนบรรยากาศในร้านก็สงบ ห้องน้ำห้องท่าสะอาดสะอ้านมาก...ร้านนี่เหมาะสำหรับใครที่มีเพื่อนชอบดื่มชาหรืออีกคนอยากดื่มกาแฟด้วย พร้อมบริการเครื่องดื่มสองประเภทในตัว
ใครที่ไปแถวอาเขต จะแวะไปกินข้าวหรือไปรอรถทัวร์ก็มาลองนั่งสบายๆที่ร้านนี่ได้ค่ะ ร้านเปิด 7.30-22.30 น. ปิดแค่วันอังคาร ยิ่งใครลงรถทัวร์รอบเช้า อยากหาอะไรกินก่อนเดินทาง ก็มาที่ร้านนี่ได้ค่ะ...EatDrink

สาวเหนือเซาะกิ๋นปึ้กมารุงรังอีกรอบแล้วเน้อ
ร้านอาหารที่ไปเซาะมาหื้อผ่อในวันนี้ เป็นร้านอาหารที่อยู่ต่างอำเภอ ซึ่งปกติสาวเหนือมักจะรีวิวร้านอาหารในตัวเมือง...เพราะเปิ้นบ่มีรถขับไปร้านอาหารไกลๆต่างหาก(เอาเป็นว่าร้านไหนสองแถวบ่ผ่าน อิฉันก็บ่มีโอกาสรีวิวเลยล่ะกั๋น
แต่ร้านนี่คุณป๋าสาวเหนือเป็นคนแนะนำ(และขับพาไปเองเลย)ตอนรีวิวนี่ก็จะปิดร้านอีก 2-3 ชม.ด้วยซ้ำ แต่ไหนๆก็ขับผ่านตอนกลับจากบางกอก เลยลงทุนแวะกิ๋นข้าวเย็นตี้นี่เลย...ปกติป๋าสาวเหนือ ไม่ชอบกิ๋นข้าวนอกบ้าน เพราะท่านกลัวมันบ่ลำ เสียเวลากิ๋นและขับรถไป แบบร้านไหนอิฉันถูกปาก แต่บ่ถูกรสท่าน ให้ยื้อแขนชวนยังไงก็ไม่ยอมไป...แต่ถ้าตี้ไหนลำแต้ๆ ต่อหื้ออยู่ป่าโคงบนดอย ยอมขับไปกิ๋นกันเลยทีเดียว ก็ต้องขอบคุณป๋ามากที่เป็นสปอนเซอร์เรื่องการเดินทางหื้อลูก (แต่มื้อนี่อิฉันจ่ายเน้อเจ้า รวดเลี้ยงวันเกิดป้อโตย)
ร้านนี่ป๋าว่าคนเฒ่าตึงไปกิ๋นกันบ่อย เปิ้นเปิดมานานสมัยพ่อแม่ยังสาวแระ อย่าดูถูกคนเฒ่าบอกเน้อ เพราะสมัยก่อน ใครจะทำร้านอาหารได้ ฝีมือต้องเทพลำแต้ๆ บ่ใช่มีกะตังอย่างละอ่อนสมัยนี่ เปิดได้ แต่เจ๊งเวย เพราะไปเน้นการตกแต่งฮ้านรองกว่ารสชาติ...ยิ่งคนเฒ่าเปิ้นไปกิ๋นบ่อย การันตีได้เลยว่ารสชาติต้องลำแต้ลำว่า
ไหนๆวันนี้ก็หยุดยาวรวดเดียวแล้ว หาร้านอาหารที่กิ๋นกันชุดใหญ่ได้ทั้งครอบครัวกันเลยดีกว่า
ร้านนี่อยู่ใน ตำบลชมภู อำเภอสารภี บริเวณสี่แยกวัดไชยสถาน ถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ เชียงใหม่- ลำปาง กับร้านมีนามกรว่า...สวนอาหารเสน่ห์ชายน้ำร้านนี่ถ้ามาทางฝั่งเมืองเชียงใหม่ จะอยู่ฝั่งเดียวกับเส้นทางที่จะไปลำพูนพอดี (ถ้ามาจากลำพูน ก็อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ยูเทิร์นอีก)ป๋าสาวเหนือบอกว่า ร้านนี่ต้องตั้งใจผ่อดีๆ อย่าขับเวย เดี๋ยวเลยซะก่อน แม้ว่าหน้าปากซอยจะมีชื่อร้านก็ตาม ร้านเปิดทุกวัน 10.00-23.00 น.จ๊ะ

เนื่องจากไปตอนกลางคืน แล้วกล้องอิฉันก็กากเกินแกง เลยได้ภาพบรรยากาศไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เน้อ
ร้านอาจคล้ายดูลักษณะเหมือนเรือนแพริมสระน้ำกว้าง แต่จริงๆเป็นชานระเบียงยื่นออกไปน้ำนักเท่านั้นเอง ถึงแม้จะเป็นตอนกลางคืน ใกล้หนองน้ำที่แจ้ง แต่แปลกว่าไม่มียุงบินมากวนใจเลยซักแอะ บริเวณใกล้ชานระเบียงด้านนอกจะกว้างมาก จัดงานเลี้ยงโต๊ะจีนได้สบายๆ(ภาพบน) ส่วนด้านสวนด้านในจะโต๊ะเล็กกว่า เหมาะมากิ๋นข้าวกันสองคน(ภาพล่าง) ด้านในสุดใกล้โรงครัว จะเป็นลานกว้างในร่ม เหมาะจัดงานเลี้ยงใหญ่ๆขยายต่อมากับด้านนอกได้อีก แถมที่นี่เขารับจัดงานเลี้ยงตวย เช่น งานแต่งงาน โต๊ะจีน เลี้ยงรุ่น...คืองานอะหยังที่มีคนนักๆรุงรังมากๆ(555) เปิ้นจัดเลี้ยงได้หมดแระเมนูแนะนำของร้านแต่ถ้ามากันหลายๆคน ประมาณ 6 คน สั่งเป็นแบบเมนูโต๊ะจีนก็ได้เน้อ จะได้บ่ต้องรุงรังนักมากิ๋นกันสองคนป้อลูก คงบ่ต้องขนาดโต๊ะจีนเน้อ กึ๊ดอะหยังบ่ออก ก็เอาเมนูแนะนำก่อนเลย....อย่าง ปลาหมึกชุบแป้งทอด (แนะนำตรงไหน)อันนี้เมนูโปรดของอิฉันที่กิ๋นกุ้งกิ๋นปูบ่ได้...หมึกทอดได้กรอบมาก(กรอบชนิดหวิดเกิดแผลในปากเลย)เนื้อหนึบหนับ มีสับปปะรดกินแก้เลี่ยน เห็นแปลกก็ตรงมีน้ำจิ้มอาจาดนี่แหละ ปรกติเห็นเกือบทุกร้านเสิร์ฟแต่น้ำจิ้มบ๊วยหวานประจำไก่คั่วเกลือ ตอนแรกได้ยินชื่อยังคิดว่า รสชาติจะเค็มปี๋ไหมหว่า พอกินแล้ว รสชาติเค็มนิดหน่อย แต่ไม่เค็มปี๋อย่างที่ผวาแฮะ แถมเนื้อเยอะแน่น กรอบนอกอีกด้วย กินกับใบมะกรูดทอดแล้วกรุบกรับได้รสได้กลิ่นดียำเห็ดสามอย่าง มีเห็ดออริจิ เห็ดหูหนูขาว และเห็ดหอม(โดนหัวหอมถมมิดจนมองไม่เห็นเลย) ใส่ปลาหมึกมาด้วย น้ำยำแซ่บกำลังพอดี (แซ่บมากบ่ไหว ลิ้นอิฉันก็มักของรสแรง)เนื้อเห็ดและหมีกก็หนึบหนับเคี้ยวเพลิน อันนี้ให้ปริมาณเยอะมาก กินแทนข้าวหรือกินเป็นกับแกล้มใช้ได้เลยกิ๋นของแห้งนัก ต้องมีน้ำซุปกลั้วหน่อย เลยสั่ง ต้มยำทะเลโป๊ะแตก มาเลย(ซาดิมซ?!) รสชาติไม่เผ็ดมากนัก แต่ก็ไม่จืดสนิท แซ่บกำลังดี เรียกว่าบาลานซ์กำลังดี แถมเครื่องเยอะ พวกลูกชิ้นปลา กุ้ง หมึก ให้มาแบบไม่อั้นส่วนคนเฒ่ากินเผ็ดบ่ค่อยนัก เลยสั่ง ต้มจืดสาหร่ายลูกชิ้นปลา หื้อป๋าสาวเหนือหม้อนึงไปเลย รสชาติกลมกล่อมใช่ได้ ชอบตรงที่เขาให้เครื่องเยอะนี่แหละ ทั้งสาหร่าย หมึกแว่นและลูกชิ้นปลาและปิดท้ายเมนูแนะนำชุดยักษ์อย่าง แป๊ะแซะปลาช่อนทอด (โดนใบชะอมถมซักมิดอีกแระ) งานนี้จัดเต็มไซส์ใหญ่ ปลาช่อนทอดหั่นมาใส่กับหม้อ ทำให้ตัดง่าย มีก้างพอเล็กน้อย กินกับน้ำแกงรสชาติแกงส้ม เปรี้ยวเผ็ดกำลังบาลานซ์เลยเช็คบิลไปเกือบ 900 บาท(นี่มันเกือบจะเท่ากับสั่งโต๊ะจีนเลยนะนั้น) แต่กินไม่หมด ห่อกลับบ้านด้วยเลย อร่อยทุกอย่าง ไม่เสียแรงที่ป๊าสาวเหนือลากสังขารมาจริงๆ แต่วันนั้นก็มีแขกอีกกลุ่มเข้ามา สั่งเป็นโต๊ะจีนกันเลยทีเดียว การบริการก็ดีใช้ได้นะค่ะ พนักงานอาจหน้าไม่ยิ้มไม่บูด ก็หน้าธรรมดากลางๆ แต่มีสแตนบายในแต่ละอาคารเผื่อลูกค้าสั่งของพร้อมตลอด
 

วันนี้มาลงกระทู้รีวิวช้าไปหน่อย เนื่องจากสาวเหนือขอใช้วันหยุดไปดูหนังเรื่องซามูไรเคนชินในวันหยุดท้ายสุดก่อนที่หนังจะออกจากโรงวันพุธนี่ แถวห้างสรรพสินค้าเมญ่า ใกล้สี่แยกรินคำ...ซึ่งเดินเข้าไป จะเป็นย่านถนนการค้าของเชียงใหม่...ย่านนิมมานเหมินทร์ (แหม๊ สุดยอด เขียนเริ่มต้นไปดูหนังแถวเมญ่า เลื้อยเนียนมานิมมานได้ไงนิ เห็นความสามารถในการเขียนของข้าเจ้าหรือยัง
คนเมืองเชียงใหม่ อาจจะไม่ค่อยมาหาของกิ๋นแถวย่านนิมมานกันนัก...เพราะก็อู้กันในหมู่คนเมืองว่า ของกิ๋นย่านนี่เหมาะก๊าราคาและรสชาติคนกรุงเทพเท่านั้น ไม่ค่อยถูกปากคนเหนือเต้าใด...รสชาติยังบ่อเท่าไหร่ แต่ราคากรุงเทพเกินคนเหนือจะซื้อกิ๋นได้
งั้นคืนนี้ สาวเหนือขอนำเสนอร้านราคาไม่แรงแห่งหนึ่งในซอย 15...หากใครกำลังดูกระทู้นี่อยู่ กำลังมองหาของกิ๋นตังนอก และใกล้ย่านนิมมาน ลองมากิ๋นกับข้าวร้านนี่กั๋น เพราะปิดเที่ยงคืนปู้น (ถ้ารออิฉันรีวิวหื้อครบบ่ไหว เน็ตกากแต้)
สาวเหนือได้รับรีเควสจากเพื่อนคนเมืองว่า ร้านนี่มีคนเข้านัก หื้อลองไปทำรีวิวดู กับร้านมีชื่อว่า...กระหมี่เตี๋ยว นิมมานการมาร้านนี่ก็ง่ายมากๆ ให้มาลงที่นิมมานซอย 15 เลยนะจ๊ะ เดินตรงมาเรื่อยๆ ไม่ต้องว่อกแว่กเลี้ยวไปไหน เดินมาจนกว่าจะเห็นร้านที่เป็นลักษณะแบบร้านแผงลอยข้างทาง เพราะร้านนี่ไม่มีตัวอาคารค่ะ เปิดกันข้างถนนเลย เป็นร้านแห่งเดียวในซอยนี่ที่เปิดข้างถนนนี่แหละ (ปกติย่านนิมมาน หาที่จอดรถทำยาก็ยาก ถนนก็แคบอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยมีร้านเปิดข้างทาง) แต่ซอย 15 นี่ ถนนจะกว้างกว่าทุกซอย...แต่ยังไงร้านนี่เหมาะจะเดินเท้าเข้ามากินมากกว่าจะเอารถยนต์มาจอดค่ะ (ถ้ารถเครื่องก็พอได้)
ร้านมีโต๊ะประมาณ 10 ที่นั่ง เป็นโต๊ะไม้หมด มีถังน้ำดื่มใส่น้ำแข็งให้บริการฟรี เครื่องดื่มอื่นๆจะมีพวกชาเขียวยี่ห้อดังร้านไม่มีดีเทลการตกแต่งอะไรมาก สไตล์บ้านๆแบบนี้แหละ ต่อให้ช่วงนี้ฝนส่งท้าย ทางร้านก็มีเต้นท์ไว้รองรับสถานการณ์ทุกเมื่อจร้า...งั้นมาดูเมนูกันเลย รายการเมนูเขียนในกระดาษที่สั่งอาหารนี่แหละชื่อร้านถึงจะบอกว่าขายบะหมี่ แต่เห็นมีแกงเสริมอย่างแกงกระหรี่ญี่ปุ่นค่ะ เป็นการนำเสนอจุดขายเด่นของร้านนอกจากชื่อที่แรง เพราะปกติแกงกระหรี่ญี่ปุ่นเรามักจะกินกับข้าวสวยมากกว่า...ก็นะ ถ้าทำเป็นข้าวแกงกระหรี่ มันก็ไม่แนวนะซิสูเขามีเฟชบุคให้ติดตาม ไปเช็คอิน แถมมีโปรเช็คอิน กดไลค์แถมไข่ด้วยชอบการตั้งชื่อเมนูของร้านนี่จังแฮะ บ่งบอกเลยว่าเจ้าของยังละอ่อนวัยสะรุ่นอยู่มีเมนูเส้นอย่างอื่นให้เลือก อย่างเส้นเล็ก กับ เส้นข้าวซอยด้วย...เดี๋ยวๆนะ ตีนไคจู ซุปกระดูกก็อดซิล่า ที่แท้มันกระดูกหมู(ก็อดซิล่า) กับตีนไก่(ไคจู)นี่แหละจร้า...เห็นความครีเอทในชื่อเมนูธรรมดาหรือยัง

แต่เนื่องจากสาวเหนือมารีวิว เลยไม่มีเพื่อนช่วยสั่งซุปกระดูกก็อดจิ กะ ตีนไคจูเบย งั้นเอาเมนูเบสิก บะหมี่ราดแกงกระหรี่นี่แหละ เพิ่มออปชั่นไข่ดาว ไม่งั้นกิ๋นบ่ม่วนสำหรับอิฉันวัตถุดิบที่นำมาเสิร์ฟ ก็มีบะหมี่เหลืองโรยด้วยสาหร่าย ไข่ดาวทอดมาเกือบสุก แกงกระหรี่มีมันฝรั่งกับแครอทโรยด้วยต้นหอมญี่ปุ่นซอย แถมด้วยหมูชาชู(ปกติจะเห็นมากับราเมง)ตัวบะหมี่ไม่ได้นำไปผัดน้ำมัน เอามาลวกน้ำแห้งๆกันเลย อาจเพราะจะได้ไม่เลี่ยนน้ำมัน ส่วนหมูชาชูเนื้อบางเคี้ยวง่าย ตัวแกงกระหรี่ไม่เผ็ดมาก(อาจเพราะไม่ได้ขอแบบเผ็ดอ่ะนะ อยากลองรสชาติเบสิกก่อน)รสชาติเข้มกลางๆ...ส่วนตัวคิดว่า น่าจะเพิ่มปริมาณเส้นบะหมี่หน่อย เพราะส่วนตัวสาวเหนือชอบพวกข้าวเยอะกว่าแกง คลุกเคล้ากินขลุกขลิกแล้วลำกว่าพวกแกงท่วมข้าวท่วมเส้น...ถือว่าโอเค ผ่านเลยค่ะ ถึงราคาแพงกว่ากินในห้างหน่อย แต่ปริมาณจานยักษ์ อิฉันว่าคุ้มกว่าพวกกินในห้างแต่แพงค่าที่นะเสียดายว่าสาวเหนืออยากไปเก็บรีวิวเมนูอื่นของร้านด้วย แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสกลับไปนิมมานอีก ยิ่งช่วงดึกๆนี่หวังยากมาก เพราะรถบ้านสาวเหนือหมด 6 โมงเย็นแล้ว...เลยก็ขอเชิญเพื่อนๆไปลองของกันตอนเย็นๆกันได้ ทุกวันยกเว้นวันอาทิตย์ เวลา 18.30-24.00 น. ติดตามแฟนเพจของร้านได้ตี้นี้เน้อ เพราะบางวันเจ้าของร้านบ่สบายผ่อง ไปย่ะก๋านงานนอกผ่อง แต่เปิ้นอัพเดตแจ้งข่าวลูกค้าตลอดเวลาเน้อ

ร้านอาหารนี่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่น แต่เชฟเป็นคนไทย อาหารญี่ปุ่นที่ทำแม้จะไม่ใช่รสชาติแบบญี่ปุ่น 100% เพราะต้องปรับรสชาติให้เข้ากับลิ้นคนไทย แต่วัตถุดิบก็นำเข้าจากประเทศญี่ปุ่นมาแต้ๆเลยค่ะ แต่ต้องบอกก่อนว่าราคาอาหารร้านนี่ไม่ถูก แต่ก็ไม่แพงจนกระเป๋าฉีกมากนัก ที่สำคัญปริมาณเยอะมากจนรู้สึกคุ้มราคา จนกลายเป็นหนึ่งในร้านโปรดของสาวเหนือเลยเจ้า
ที่ตั้งของร้านที่นำชื่อมาจากเมือง ทะกะยะมะ ในประเทศญี่ปุ่นนี่ ตั้งอยู่ที่ซอยนิมมาน 9...แต่ใครมีราชรถเป็นของตัวเอง กรุณานำมาเกยที่ซอยนิมมาน 7 หน้าร้านผับ Blar Blar Bar นะค่ะ เพราะถ้าร้านทะกะยะมะ เขามีคอนเนคกับที่จอดรถตรงข้ามผับนี่ ซึ่งทางเข้าที่จอดรถนี่ต้องเข้าทางซอย 7 เท่านั้น(ต่อให้ขับไปซอย 9 ก็เอารถเข้าไปจอดไม่ได้ เพราะมีประตูกั้นไว้ให้ได้แค่คนเดินเข้า-ออกเท่านั้น) แล้วค่อยเดินทะลุประตูเหล็กออกไปซอย 9 จะเจอกับหน้าร้านพอดี
บรรยากาศภายในร้าน จะนั่งชมต้นไผ่หรือชมภาพวาดญี่ปุ่นก็มี ร้านนี่มีโต๊ะไม่มากนัก มีเคาน์เตอร์บาร์เดี่ยวประมาณ 7 ตัว โต๊ะกลุ่มใหญ่ 1 ที่ และกลุ่มยิบย่อยเป็นคู่ประมาณ 2 ที่ แบบโต๊ะกลุ่ม 4 คนประมาณ 4 โต๊ะค่ะ ใครกลัวมาแล้วไม่ได้โต๊ะ ให้โทรจองกับทางร้านได้เครื่องดื่มประจำร้าน ถ้าเป็นเย็นเย็นบนโต๊ะ ราคาประมาณ 20 กว่าบาท ส่วนรีฟิลเครื่องดื่มมีชาร้อนกับชาเย็น 40 บาทเบาๆกันก่อนกับ เต้าหู้ทอดทรงเครื่อง (160 บาท) บอกว่าเป็นเมนูเบาๆ แต่เสิร์ฟมาทีชิ้นใหญ่มว๊าก เป็นเต้าหู้ทอด 6 ชิ้น ทอดแล้ววางบนซีอิ๊วหวาน โรยหน้าด้วยสาหร่ายทอดและต้นหอมฝ่าน กัดทีไอร้อนฟุ้งมาจากในเต้าหู้เลย รสชาติกล่มกลอม อร่อยว๊ากมะเขือม่วงย่างชีส (190 บาท) มะเขือม่วงที่เบอร์ใหญ่จนอิฉันตะลึงงันเลยประหลาดใจ เกิดมาไม่เคยเห็นมะเขือม่วงใหญ่ขนาดนี่ เขาเอาเนื้อมะเขือม่วงมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ ใส่ซอสหวาน แล้วนำไปย่างกับชีส เสิร์ฟมาแบบย่างร้อนๆ...ชีสกับมะเขือม่วงอร่อยกลมกล่อมค่ะ แต่ซอสหวานมันหวานเจี๊ยบมาก น่าจะลดความหวานลงมาหน่อย เมนูนี่ต้องค่อยๆละเลียดกิน หรือกินกับเมนูอื่นแกล้มด้วย ไม่งั้นหวานเลี่ยนเกินเพิ่มความหนักขึ้นมาหน่อยกับเมนู ซูชิไข่หอยเม่น (ชิ้นละ 290 บาท) เมนูนี่เป็นลิมิเต็ดอิดิชั่น ไม่ได้มีทุกเดือน แล้วแต่ร้านจะโพสต์บอกหน้าแฟนเพจว่ามีไข่หอยเม่นที่สั่งตรงจากฮอกไกโดมาเมื่อไหร่ สั่งนำเข้ามาสำหรับทำครั้งละ 20 ชิ้นเท่านั้น และเก็บไข่หอยเม่นสดได้แค่อาทิตย์เดียว สาวเหนือโชคดีมากที่มากินช่วงนั้นพอดี เพราะเท่าที่ทราบในเชียงใหม่ มีร้านอาหารญี่ปุ่นที่ทำซูชิไข่หอยเม่นเพียงแค่ 2 ร้านในเชียงใหม่เท่านั้น (อีกร้านหนึ่งอยู่แถวหน้าโรงแรมดาราเทวี ไปยาก แถมคิดชิ้นละ 450 บาท)(แต่ปัจจุบันมีอีกร้านนึงในย่านนิมมานเหมือนกัน จึงกลายเป็น 3 ร้านแล้ว)นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ลองกินซูชิไข่หอยเม่น เป็นซูชิไข่หอยเม่นสีส้มจัด โปะลงบนข้าวปั้นห่อสาหร่าย แซมด้วยแตงกวา...รสชาติเหมือนเต้าหู้ไข่ เม็ดกรุบกรับนิดหน่อย เสียดายหน่อยนึงที่ไม่ได้กินแบบมาถึงสดๆ เพราะมากินตอนที่ไข่นี่มาถึงร้านได้ 2 วัน จึงไม่แน่ใจว่ารสชาติที่กินสดๆจะเป็นแบบไหน แต่สำหรับที่สาวเหนือกินมา รสชาติก็ถือว่าใช้ได้ค่ะเขยิบขึ้นมาอีกนิดกับ ปลาหมึกย่างซีอิ๊ว (200 บาท) ปลาหมึกตัวใหญ่หั่นแว่น ย่างกับซีอิ๊วหวาน แถมย่างกำลังดี เนื้อหมึกเคี้ยวง่าย ไม่เหนียวเป็นยางมิชลิน อร่อยเลิศเยี่ยมเขยิบขึ้นมาหนักอีกกับ ไข่ม้วนห่อปลาไหลย่าง (290 บาท) เสิร์ฟมาในเซท 3 ชิ้น รสชาติกลมกล่อมหอมไข่และเนื้อปลาไหล เป็นเมนูซิกเนเจอร์ของร้านเลย แต่ชิ้นนึงก็เท่า ซัมซุงกาแล็กซี่มินิ ของอิฉันไปแล้วนะครัช...แล้วนี่ให้กิน 3 ชิ้น...แม่เจ้าโว๊ยข้าวผัดสาหร่ายฮิจิกิ (90 บาท) ข้าวผัดกับสาหร่ายแห้ง ดูหน้าตาแล้วเหมือนเยิ้มน้ำมันชวนเลี่ยนชอบกลแต่เมื่อได้ลองชิมดูแล้ว...เลิศค่ะ ประหลาดใจข้าวผัดกำลังดี หอมกระเทียมหน่อยๆ ไม่เลี่ยนอย่างที่คิด ถ้วยขนาดนี่ควรกินกันสองคนค่ะ เพราะปริมาณเยอะมากและมีข้าว ก็ต้องมีน้ำซุปซดกลั้วคอกันหน่อยค่ะกับ ซุปปู (180 บาท) เป็นซุปมิโสะใส่ปู (มาทั้งก้ามเลย) ซุปก็ชามใหญ่อีกต่างหาก น้ำซุปมิโสะก็ใช้ได้ แต่จะมีรสขมนิดหน่อย เป็นอีกหนึ่งซิกเนเจอร์ของร้านค่ะอีกหนึ่งซิกเนเจอร์ของร้านก็คือ ปลาหิมะราดซอสไข่ปลาย่าง (280 บาท) ปลาหิมะชิ้นโต หมักกับซอสไข่ปลาย่าง แล้วนำมาทอด รสชาติหวานหอมกลมกล่อม อร่อยเลิศสุดๆ...และอีกซิกเนเจอร์ของร้านจริงๆคือ ชุดอุด้งสุกี้ (ขนาดทาน 2 คน 599 บาท ถ้าชุดใหญ่ทาน 4 คน 1,000 บาท) ในชุดสุกี้นี้ ถ้าเราไม่รีเควสเนื้ออะไรเป็นพิเศษ เขาจะจัดเนื้อกับหมูฝ่านบางเฉียบมาให้ค่ะ ส่วนตะกร้าผักจะมีเส้นอุด้ง ผักกาดขาว เห็ดออริจิ ผักกวางตุ้ง เห็ดเข็มทอง เห็ดหอม เครื่องทำน้ำซุป จะมีไก่ เม็ดก๊วยจี้ แครอทกับหัวไชเท้าหั่นเป็นรูปดาวเล็กน้อยคำถามว่าทำไมต้องเป็นไก่ในการใช้เป็นน้ำซุป...เจ้าของร้านบอกว่า เนื้อไก่เอาไปทำเป็นน้ำซุปสุกี้จะมีความกลมกล่อมอร่อยกว่า...แต่ถามต่อว่า แล้วถ้าเอาไปต้มเสร็จแล้วกินได้ไหม เจ้าของร้านบอกว่ากินได้(นะ)แต่ไม่ค่อยอร่อย...ซึ่งสาวเหนือก็ได้พิสูจน์แล้ว(หลังจากต้มเป็นน้ำซุปเปื่อยหลังทานสรรพเนื้อหมดแล้ว)ปรากฎว่า...เค็มปะแล่มเลยแม่เจ้า จงอยู่เปื่อยในก้นหม้อต่อไปเถอะเจ้าไก่ ว่าแล้วก็ทำตามขั้นตอนที่เจ้าของร้านบอกไว้ หลังจากตั้งหม้อเปล่าจนร้อนได้ที่ พนักงานจะทำน้ำซุปที่ปรุงอ่อนๆส่วนนึงเทลงไปไม่เยอะมากนักแบบหม้อสุกี้ไทยที่เทจนแทบท่วม จากนั้นเอาเนื้อไก่ลงไปต้มก่อน ตามด้วย เม็ดก๊วยจี้ แครอทกับหัวไชเท้า รอสักพักก็ทะยอยเทกระจาดสรรพผักลงไป รวมถึงเส้นอุด้งด้วย...จากนั้นก็ได้เวลาคีบเอาเนื้อหรือหมูแกว่งๆน้ำร้อนให้สุก (สำหรับอุด้ง เค้าว่าต้องทานตอนเส้นร้อนจัดๆ จะสัมผัสได้ถึงรสชาติของแป้งและแกนของเส้นที่อยู่ด้านใน มันจะแข็งๆ อร่อยกว่ากินตอนเส้นเปื่อยๆ)
กินสุกี้ก็ต้องมีน้ำจิ้มหน่อย แต่น้ำจิ้มของร้านนี่สีแปลกตาชอบกล เจ้าของร้านบอกว่าเป็นสูตรผสมของร้านเอง ทางร้านจะทำโชยุและของดองเองทุกอย่าง ไม่ได้นำเข้าจากประเทศต้นตำรับ เพราะจะเป็นสูตรที่ถูกปากคนไทยมากกว่า (โชยุทางร้านยังไม่ค่อยผ่านในความรู้สึกสาวเหนือ เพราะรสชาติเค็มขมไปหน่อย อันนี้ได้คอมเพลนบอกเจ้าของร้านไปแล้ว ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ได้ปรับปรุงรสชาติไปบ้างหรือยัง แต่พวกขิงดองนั้นรสชาติกำลังดี ใช้ได้เลย)น้ำจิ้มสุกี้นี่ใช้ซอสโชยุผสมกับขิงดองซอยและพริกขี้หนูซอยเล็กน้อย กับต้นหอมซอย เมื่อนำมาผสมกันจิ้มกับเนื้อแล้ว...อร่อยเหาะสุดๆประหลาดใจน้ำจิ้มเผ็ดรสเด็ดมากๆ อร่อยกว่าน้ำจิ้มสุกี้แบบปกติเสียอีก...ทีเด็ดอยู่ที่น้ำจิ้มนี่เอง สาวเหนือยกเมนูนี่ให้เป็นซิกเนเจอร์ร้านนี่เลยค่ะ
ตบท้ายของหวานเย็นๆล้างปากด้วย ไอติมชาเขียวถั่วแดง (79 บาท) รสชาติใช้ได้ แต่ไอติมนี่ถ้วยเล็กจัง ไม่สะเบิ้มแบบจานหลักเรยยยโปรดอย่าถาม...ว่าเช็คบิลราคาเท่าไหรนะครัช เกินพันแน่นอน แต่อิ่มหนำสำราญอร่อยแล้ว เรื่องราคาถือว่าจุ๊บจิ๊บ
แต่หลังจากเช็คบิลแล้ว หากลูกค้าคนใดนำรถยนต์มาจอดเอง ทางร้านจะให้การ์ดรูปแมวดำ โลโก้ประจำร้าน...ไม่ใช่เป็นของที่ระทึกแต่อย่างใด แต่นี่คือบัตรผ่านที่จอดรถครัช เพื่อนำเอาไปแสดงกับ รปภ.ประจำที่จอดรถ คือตอนเรากำลังจะขับออกไป เขาจะเอาสะพานปิดก่อน แล้วถามหาบัตรจอดรถ ถ้าเราไม่มีให้...จ่ายอัฐทันที 50 บาทครัชเจ้าหอบเงิน แต่ถ้ามีบัตรแล้วยื่นให้ ก็ฟรี...จากนั้นทางร้านก็จะนำไปคืนให้กับร้านอีกที เวียนรียูสกันไป
สรุปโดยรวม เรื่องอาหาร สถานที่ การบริการ(ที่ใส่ใจลูกค้ามาก) สาวเหนือให้ผ่านใช้ได้เลย โดยเฉพาะมีที่จอดรถให้ด้วย สำหรับย่านนิมมานที่ที่จอดรถมีค่าดุจทองคำ (ก็คือร้านอาหารในนิมมานเยอะ แต่หาที่จอดรถทำยายากเหลือหลาย)
ยังมีเมนูซิกเนเจอร์อีกมากมาย แต่เกินกว่าท้องสาวเหนือจะรับไหวได้แว้ว ใครอยากไปพิสูจน์กินชิมเมนูอื่นๆอีกมากได้ที่ Takayama Japanese Restauran นะครัช

วิธีไปร้านคงไม่ต้องบอกกันแล้วนะ ดูตามแผนที่เอานะเออ คนรีวิวขี้เกียจเขียน 555 เอาเป็นว่าดูตามแผนที่ ไม่งั้นก็สอบถามว่าการประปาแม่ริมไปทางไหน ถ้าเจอ ก็เลี้ยวเข้าซอยตรงข้ามการประปา ขับไปตามป้ายบอกทางของร้านเลย...ร้านนี่ทำเอาคนหลงทางบ่อย เลยต้องมีป้ายบอก 555เป็นร้านที่ชวนให้หลงทางในการมาสุดๆ หากใครอ่านแผนที่ไม่ชำนาญ แค่นี่ขนาดว่าหาทางเข้ายาก ยังมีรถยนต์หรูหราไฮโซ ยันบิ๊กไบค์เข้ามาจอดเต็มร้านเลยตอนอิฉันมา จนเกือบไม่มีที่จอด...แสดงให้เห็นว่าร้านนี่มีดีแน่จริง ไม่งั้นคนไม่ถ่อสังขารหาทางมาเจี๊ยะให้ได้ร้านตกแต่งบรรยากาศเหมือนอยู่ในสวนขวัญ เป็นบ้านไม้สองชั้นท่ามกลางป่า เสียดายไม่มีวิวให้ชม แต่ไฮไลต์เด่นของร้านอยู่บนชั้นสอง ตกแต่งสไตล์เหมือนบ้านคุณตาคุณยายมาก เงียบสงบ เหมาะไปนอนกลิ้งเล่นแบบไม่แคร์สายตาผู้ใด้เมนูอาหารของที่นี่เริ่มตั้งแต่ 8 โมงเช้าจนถึง 6 เย็น ไม่มีอาหารเช้า(แต่ถ้ากินแบบมื้อสายพอได้อยู่)ถึงแม้ชื่อร้านจะบอกว่าเป็นร้านขายกาแฟ...แต่เมนูหนักท้องของที่นี่ก็มิได้ด้อยกว่าแต่อย่างใดเมนูแรกที่นำมาเสิร์ฟก่อนคือ ลาเต้คาราเมลเย็น (60 บาท) และ ชาเอิร์ลเกย์ (60 บาท) แก้วใหญ่ รสชาติเย็นชื่นใจ โดยเฉพาะลาเต้ ที่มีรสหวานของคาราเมลมาช่วยซอฟท์ความขมของกาแฟลง และทำให้หวานกำลังพอดี ไม่เหมือนลาเต้ที่ข้าเจ้าเคยดื่มแล้วรู้สึกไร้รสชาติยังไงชอบกล...แก้วนี่ผ่าน!เมนูต่อมาเป็นอาหาร...เบาๆกันสักหน่อยกับ สลัดหมูย่างน้ำใส (90 บาท) จัดเต็มมาทั้งผักทั้งหมู กินคนเดียวยังไม่หมดเลย สมควรสั่งมาแบ่งกันกินหลายคน ส่วนน้ำสลัดก็เปรี้ยวได้ใจกำลังพอดีหนักขึ้นมาอีกนิดกับ สปาเกตี้หอยลาย (120 บาท) อันนี้เสิร์ฟมาจาน(ปีก)ใหญ่ทีเดียว โรยตกแต่งผักชีเป็นลูกเล่น รสชาติไม่เผ็ด หอมใช้ได้และเพิ่มความหนักขึ้นมาขีดสุดกับพิซซ่ามาการิต้า (250 บาท) เป็นพิซซ่าแป้งบางแบบ 6 ชิ้น เป็นพิซซ่ามังสวิรัติ มีแต่มะเขือเทศกับผลเบซิส ชีสมอสซาเรล่านุ่มลิ้น อร่อยสุดๆ ไม่หนักท้องมากนัก แนะนำเลย!ของหวานล้างปากตบท้ายสองชิ้นด้วย พายมะพร้าว (70 บาท) พายดูไส้เลอะๆไปหน่อย หอมกลิ่นมะพร้าวเล็กน้อย แต่รสชาติก็โอเคทีรามิสุ (80 บาท) เนื้อเค้กเลอะนิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าพายมะพร้าว กลิ่นหอม รสชาติใช้ได้สรุปโดยภาพรวม ถ้าประเมินในสายตาของสาวเหนือที่เห็นมีคนเข้าร้านกันแน่นในช่วงเที่ยง มีตั้งแต่หนุ่มบิ๊กไบค์ขับรถเที่ยว ยันไฮโซขับเบนซ์ ทำให้เชื่อแล้วว่า หนทางกว่าจะมาร้านนี่ได้ ดูไม่ใช่เรื่องยากลำบากสำหรับลูกค้าที่จะมากิ๋นของลำๆ และจิบกาแฟรื่นรมย์อยู่ในบรรยากาศแบบดอยได้(แม้จะเป็นดอยเตี้ยไปหน่อย) นี่ถ้าเปิดเป็นมื้อเย็นด้วย เติมไฟวอร์มไลค์ มีดนตรีประกอบสักนิด น่าจะแจ่มไม่น้อย
เรื่องการให้บริการ ก็ถือว่าใช้ได้ พนักงานเคาน์เตอร์อาจจะไม่ค่อยยิ้มนัก แต่อิฉันไม่ค่อยวอรี่ ส่วนพนักงานเสิร์ฟยิ้มแย้มแจ่มใสใช้ได้
เรื่องอาหารหลัก-ตามสั่ง ถือว่าใช้ได้ โดยเฉพาะสลัดและพิซซ่า แต่เค้กในส่วนที่สาวเหนือสั่งมาอาจต้องปรับปรุงเรื่องเนื้อเค้กที่เลอะไปหน่อย แต่เมนูเค้กอันอื่นไม่ได้ลอง...อันนี้สาวเหนือคงฝากให้เพื่อนๆไปลองชิมเค้กอื่นกันเอง ไม่แน่อาจจะเจอชิ้นที่ดีกว่าที่อิฉันรีวิวก็ได้

รีวิวนี่พิเศษมากๆ ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสมีทติ้งกับครอบครัวออนทัวร์ที่สาวเหนือติดตามมานานในพันทิป นั้นคือครอบครัวไกด์น้องหมา Doghall ซึ่งเที่ยวทั่วไทยมาแล้วมากมาย โอกาสนี่ทางครอบครัว Doghall ได้มีโอกาสขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่ สาวเหนือจึงรับหน้าที่หาร้านอาหารที่ต้อนรับน้องหมา ซึ่งบังเอิญร้านบ้านพาสต้าได้เสนอเข้ามาในแฟนเพจของสาวเหนือว่า ทางร้านยินดีต้อนรับสัตว์เลี้ยงด้วยห้องแอร์เป็นการส่วนตัว เพียงแต่โทรเข้ามาจองก่อนจะดีที่สุด เพราะหาก walk in เข้าไป ห้องอาจจะไม่ว่างได้สถานที่ตั้งของร้านอยู่แถวสี่แยกลิขิตชีวิน ฝั่งเดียวกับทางเทศบาลหนองจ๊อม (หรือตรงข้ามโชว์รูมโตโยต้า) ทางเข้ามีป้ายเขียนว่า วัดหนองไคร้ศรีทรายมูล ตอนขับรถเข้ามาครั้งแรกนึกว่าเป็นโรงเรียนกวดวิชา เพราะเหมือนบ้านพักอาศัยมากกว่าร้านอาหาร ตกแต่งภายในด้วยสีลูกกวาด อาคารแบ่งออกมาเป็นอาคาร A สำหรับลูกค้าที่มาเป็นกลุ่มเล็กและไม่มีสัตว์เลี้ยง ห้องจะตกแต่งสวยที่สุด และอาคาร B คือลูกค้ากลุ่มใหญ่ หรือมีสัตว์เลี้ยง เป็นห้องไม่ค่อยมีอะไรตกแต่งมากนัก เน้นพื้นที่ให้กว้างในการใช้งาน มีทีวีให้ดู แอร์เย็น รองรับแขกได้ราว 4 กลุ่มใหญ่ จะมีพนักงานเข้ามาดูแลเป็นช่วงๆละ 10-15 นาทีเมนูมีให้เลือกหลากหลายเป็นเล่มหนังสือเลย มีทั้งเซทเมนูสุดคุ้มประหยัดจับคู่ด้วย เชฟที่นี่มีเพียงแค่คนเดียว และใช้วัตถุดิบที่ไม่ก่อให้เกิดสารพิษในการปรุงอาหาร จึงต้องใช้เวลาปรุงอาหารพอสมควร ถ้าร้านจะแนะนำให้ปรุงเมนูทานเล่นก่อน เพราะจะทำเร็วที่สุด นอกจากนั้นยังมีการบอกระวังในเรื่องพาสต้าบางอย่างที่มีกลิ่นแรง เช่น พาสต้าดำกลิ่นหมึก หากลูกค้าไม่ชอบ ทางร้านไม่แนะนำให้สั่งมารับประทาน การบริการเป็นกันเองมาก โดยเฉพาะทางร้านเองก็มีน้องหมา ยังมีบริการพาสต้าสำหรับน้องหมาด้วย
เมนูกินเล่นที่เราสั่งมาก่อนเป็นชุดเล็ก ประกอบด้วย ซาโมซ่ากล้วยหอม(อันที่คล้ายสามเหลี่ยม) กุ้งบอมส์ เฟรนฟราย ฟิชริงค์ และนัตเก็ตไก่ 109 บาท สำหรับทานได้ 1-2 คน ทอดร้อนๆกรอบๆ จิ้มกับน้ำจิ้มสามอย่าง (บ๊วยหวาน,ซาวครีม,ซอสมะเขือเทศ) หอมอร่อยมากค่ะซาโมซ่ากล้วยหอมอร่อยจนต้องขอรีเควสเป็นจานเดี่ยว ขนาดเล็ก (55 บาท) คราวนี้เสิร์ฟกับนมข้นหวาน เป็นแป้งทอดที่สอดไส้กล้วยหอมบด ที่น่าแปลกคือ ซาโมซ่านี่จิ้มกินกับน้ำจิ้มแบบคาวอันแรกก็อร่อย กินกับนมข้นหวานก็อร่อยในอีกแบบเหมือนกัน

ซาโมซ่ากล้วยหอม

2

ซาโมซ่ากล้วยหอม

Milk Tea Latta (60 บาท) เป็นเครื่องดื่มแนะนำของร้าน เห็นในภาพเป็นแก้วเล็ก...แต่ตอนมาเสิร์ฟนี่ ถ้วยใหญ่มาเลย (กว่าจะดื่มหมด ก็เช็คบิลพอดั) แถมใส่ฟองนมซะฟูเลย รสชาติส่วนผสมระหว่างชากับนมและกาแฟได้อย่างลงตัวของแต่ละรสชาติส่วนผสม ชงได้ถูกปากอิฉันมากซุปเห็ด (60 บาท) รสชาติกลมกล่อมค่ะ ให้เห็ดเยอะด้วย (อยู่ก้นถ้วย ตักขึ้นมาถ่ายก็ดันไม่สวยอีก) ถ้วยใหญ่จนสาวเหนือกว่าจะกินหมดก็เช็คบิลอ่ะ

ซุปเห็ด

1

ซุปเห็ด

หอยแมงภู่นิวซีแลนด์อบชีสครีมเห็ด (4 ชิ้น/199 บาท) สาวเหนือตอนเห็นครั้งแรกแล้วอึ้งมาก อันใหญ่เท่าคืบเลย! จริงๆไม่ได้โม้ เนื้อหอยเหนียวจนเกือบกระเด็นออกจากจาน หอมกลิ่นชีส ได้รสชาติของครีมเห็ดด้วย เมนูนี่สาวเหนือทานแค่ฝาเดียวก็อิ่มค่ะ

หอยแมงภู่นิวซีแลนด์อบชีสครีมเห็ด

1

หอยแมงภู่นิวซีแลนด์อบชีสครีมเห็ด

เส้นเฟตตูชิเน่ผักโขมซอสไวน์ขาวกับไส้กรอกและเห็ดแชมปิญอง (75 บาท) บอกกันตรงๆว่าอิฉันไม่ชอบผักโขมสุดๆ แต่เส้นพาสต้านี่ไม่มีกลิ่นและรสขมของผักโขมเลย เส้นเหนียวนุ่มไปกับซอสครีมเห็ด อร่อยกลมกล่อม

เส้นเฟตตูชิเน่ผักโขมซอสไวน์ขาวกับไส้กรอกและเห็ดแชม ปิญอง ...

1

เส้นเฟตตูชิเน่ผักโขมซอสไวน์ขาวกับไส้กรอกและเห็ดแชม ปิญอง ...

สปาเกตี้ผัดฉ่าซีฟู้ด (89 บาท) กลิ่นหอมผัดฉ่าเตะจมูกมาก แถมรสชาติก็เผ็ดหอมถูกปากสาวเหนือจริงๆ เครื่องทะเลมาให้เพียบ (แต่รู้สึกปลาหมึกจะเหนียวไปหน่อยนึง แล้วกลิ่นหมึกกับเครื่องผัดฉ่าผสมกันจนได้กลิ่นแปลกเล็กน้อย แต่ไม่วอรี่อะไรมาก)ปิดท้ายด้วย สเต็กหมูดำคุโรบูตะ คอมโบกับไส้กรอก เสิร์ฟพร้อมสลัด (189 บาท) ชอบตรงที่เสิร์ฟสลัดเป็นถั่วลันเตา แครอท กับข้าวโพด คลุกเคล้าครีมสลัดอร่อยเคี้ยวมันส์กว่า สเต็กหมูกับไส้กรอกรสชาติดี แต่เหนียวนิดนึงสำหรับค่าอาหารทริปนี่ ครอบครัว Doghall ไม่ยอมให้สาวเหนือเลี้ยงในฐานะเจ้าถิ่นอ่ะ เพราะถือว่าเป็นผู้อาวุโสค่ะ งานนี้หมดค่าทำลายล้างไป 855 บาท และเนื่องจากคุณบี(เจ้าของน้องหมา)ได้อัพโหลดภาพถ่ายอาหารลงในแฟนเพจของร้านบ้านพาสต้าด้วยหรือเฟชบุคส่วนตัว จึงได้ส่วนลด 10% (ไม่รวมราคาเครื่องดื่ม)สรุปภาพรวมของบ้านพาสต้า ครอบครัว Doghall บอกว่าเฟอร์เฟ็คส์เรื่องอาหาร รสชาติอร่อยค่ะ ขนาดสาวเหนือไม่ค่อยถูกปากพาสต้าเท่าไหร่ ยังชอบรสชาติที่ทำได้ถูกปากคนไทยยิ่งนัก โดยเฉพาะผัดฉ่า และเครื่องดื่มที่ถูกปากอย่าง การตกแต่งร้านที่น่ารักในความละเอียด แบ่งสัดส่วนการใช้งานของลูกค้าครอบคลุมทุกประเภท และชอบที่อาคารของร้านเป็นห้องแอร์ ให้น้องหมานอนได้สบาย เจ้าของร้านก็ดีใจที่ไม่คิดฝันว่าไอดอลที่ติดตามในพันทิป จะมาอุดหนุนร้านด้วยค่ะ
สรุปคือ ดินเนอร์นี่อิ่มหนำสำราญมาก ครอบครัว Doghall บอกว่าถ้ามาเที่ยวเชียงใหม่อีก ก็จะแวะมาร้านนี่อีกครั้งค่ะ เพราะนอกจากรสชาติอาหารจะอร่อยถูกปาก ก็ยังต้อนรับน้องหมาได้สะดวกสบายอีกด้วย แอดเป็น FAV ไว้เลยว่า เป็นร้านอาหารอร่อยในเชียงใหม่ ที่ยินดีต้อนรับน้องหมาเข้าร้าน