Boblam's Profile

มากรุงเทพทีไรได้แวะ Size S ทุกทีเพราะใกล้ไปมาสะดวกนอกจากกาแฟดีๆทีผมทานมาหลายปีดีดัก คุณก้องปรับปรุงร้านจากมีที่นั่งเป็นแบบเทคอะเว ตัดส่วนที่นั่งแต่เพิ่มส่วนทำขนมเข้ามา แต่ไม่เป็นไรยืนทานได้ถ้ากาแฟเค้าดีเริ่มที่สะดุดตาก่อนกับกาแฟดริปที่เป็นตัวเดียวที่เขียนด้วยลายมือ ที่เหลือพิมพ์หมด เป็นกาแฟไทย COE ซะด้วย ปกติผมตั้งความหวังกับกาแฟที่ผ่านประกวดมาก ที่น่าจะมีความซับซ้อนหลากหลายเมื่ออุณหภูมิในแก้วเปลี่ยนแก้วนี้ก็เช่นกัน หวานกับกลิ่นควันแบบกล้ยวหักมุกปิ้ง เย็นเข้าอีกมีพวกไวน์/แอลกอฮอล์เข้ามาด้วย ข้อดีคือไม่มีพวกเปลือกไม้เหมือนกาแฟไทยที่ได้ทานในอดีตที่สำหรับผมเหมือนกับเป็นเอกลักษณ์เลยทีเดียว แต่ความซับซ้อนของรสชาติยังเทียบกับกาแฟ COE ที่มาจากแหล่งปลูกดังระดับโลกไม่ได้เท่าที่เคยทาน และได้ข่าวว่ากาแฟ COE ไทยแพงมากเมื่อเทียบกับรสชาติที่ได้ คงต้องรออีกซักพักเรื่องนี้สำหรับกาแฟไทยที่มาไกลมากแล้วแต่ยังต้องไปต่ออีกกาแฟตัวนี้คั่วมาค่อนข้างเข้มสำหรับกาแฟดิบระดับแข่งขัน แต่ทราบว่าคุณก้องได้มานิดเดียวไม่พอทำโปรไฟล์คั่ว เค้าเลยใช้ประสบการณ์กับฝืมือเดาๆเอา ถ้านับเรื่องนี้กาแฟที่ได้ก็โอเคก่อนกลับลองเอสเพรสโซ่ Ethiopia Kochere ดู ให้น้องบาริสต้าประจำร้านชง กาแฟออกมาดีโดยรวม แต่รสชาติน่าจะออกมากว้างกว่านี้ไม่กระจุกตัว กาแฟชงออกมาไม่ถึงกับสะอาดนักโดยเฉพาะอาฟเตอร์เทสตอนที่เย็นมากๆ แต่ก็ไม่ได้แย่จนเกินไป เรียกว่าถ้าทานกันแบบสมัยใหม่คงหาคนติยากเพราะเค้าไม่ค่อยดูรสชาติช่วงหลัง เอาแต่รสหน้าตรงกับกลางๆแก้วก็โอเคถ้ากลับไปกรุงเทพยังคงไปอีกมั้ย ผมไปแน่นอน รสกาแฟที่ได้เรียกว่าสอบผ่านดีกว่าหลายร้านโดยเฉพาะร้านใกล้ๆที่ร้านสวยและกาแฟแพงน่าดู ถ้าผ่านไปแถวงามดูพลีแนะนำให้ลองกาแฟร้านคุณก้องได้…Read More

ทานกาแฟกับบาริสต้าแนนมาเกือบสิบปีแล้วตั้งแต่แกทำ Sutdrip ( https://s.openrice.com/LcyTa01OJ0100~u1xEAAA ) เป็นแชมป์กาแฟดริปประเทศไทยคนแรก จนกระทั่งย้ายร้านเปลี่ยนแบรนด์ใหม่มาเป็น Some Time Blue ฝืมือแกคงเส้นคงวาเยี่ยมยอดตลอด แกแน่จริงเรื่องกาแฟดริปนี่ เอาไว้เป็นมาตรฐานระดับอ้างอิงในการตัดสินได้ว่าร้านไหนที่ว่าแน่ต้องลองเปรียบกับแนนก่อนว่าผ่านหรือเปล่า ไม่ใช่ที่ไทยเท่านั้น ผมว่าเทียบกับฮ่องกงได้ด้วยไม่ว่าจะความกระจ่างใสปิ๊งของกาแฟที่ได้ไม่ใช่อับทึบ แก้วที่บาริสต้าแนนชงให้เปิดเผยรายละเอียดหยุมหยิมของกาแฟได้หมด กับอาฟเตอร์เทสที่ลากยาวอยู่ได้เป็นชั่วโมงถ้ากาแฟถึง เดี๋ยวนี้คนไม่ค่อยสนใจพวกรสข้างหลังแล้ว อาจจะเป็นเพราะกาแฟพักหลังๆที่เอาแต่หมักๆแปลกๆเข้าว่า คนชงเลยไม่ค่อยถูกท้าทายจากกาแฟเท่าไหร่เพราะเทน้ำร้อนยังไงมันก็มีรส พอเจอกาแฟที่สะอาดๆไปไม่เป็นเอาเลย แต่ไม่ใช่ที่นี่ เค้าสม่ำเสมอโชว์หมดกาแฟดิบหรือคั่วดีไม่ดียังไงกาแฟแก้วที่สั่งเป็นอิธิโอเปียที่มี่พวกผลไม้ส้มๆอยู่ แต่เหมือนกับคั่วยังไม่ถึงจุดที่โชว์ศักยภาพของกาแฟได้หมด มันเหมือนกับมีรสกระดาษหรือพวกไม้จางๆปนมาด้วย มันขาดความชัดเจนของรสชาติเยอะพอควร สังเกตุได้ว่ากาแฟที่ได้มันกระจ่าง (เพราะชงดี) แต่มันทื่อๆกระดาษๆ ดีที่ว่าไม่มีรสประหลาดๆออกมา การคั่วแบบนี้ผมเจอกับโรงคั่วหน้าใหม่หรือค่อนข้างใหม่ที่กำลังปรับตัวคือ คั่วยังไม่ถึง จะว่าไปนี่ก็เป็นจุดอ่อนของบาริสต้าแนนก็ได้ กาแฟมายังไงโชว์หมด ไม่มีปิดบังหมกเม็ดบุคลิกที่ไม่ดีของกาแฟหลังๆนี่แนนเพิ่มขนมอบเข้ามาด้วย ดูน่าทานไปหมดแต่วันที่ไปไม่มีเวลา เลยเลือกเบเกิล (Bagel) ที่ผมว่าปราบเซียนมาหลายต่อหลายเจ้ามาแล้วไอ้เจ้าขนมอบที่่เหมือนโดนัทแต่ไม่หวานกับเหนียวด้วย Some Time Blue เค้ามี schmear/spread/หน้า ให้เลือกหลากหลายแต่ผมชอบเบสิคแบบครีมชีส เบเกิลนี่ใช่ได้ทีเดียว เหนียวหนุบหนับเปลือกก็กรอบคล้ายกับของจากอเมริกาที่ผมถือว่าเค้าเป็นเจ้าตำรับเค้าดังด้านนี้โดยเฉพาะฝั่งตะวันออก ครีมชีสนี่ผมว่าเหลวไปมันไม่ค่อยมันเท่าไหร่กับเปรี้ยวน้อยไปนิดคล้ายๆกับเบเกิลร้านดังที่กรุงเทพ ครีมชีสเหลวๆนี่ผมว่าไม่ได้เลย แต่กับเบเกิล Some Time Blue ทำออกมาได้ดีกว่า น่าแปลกที่ไม่ใช้ร้านสเปเชียวลิสต์แต่ทำได้ดีมากๆทีเดียว  นี่ถ้าได้เบเกิลครีมชีสกับกาแฟที่แนนชงให้ตอนเช้านี่จะดียิ่ง ขนาดวันนั้นไปบ่ายแก่ๆยังชอบเลยเขียนนี่ก็อัพเดทร้านนี้ว่ายังดีอยู่เอาเป็นที่อ้างอิงได้เลย ขนมอบนี่ไม่มีเวลาทานแต่แนวโน้มไปได้อย่างที่เขียนไว้นานแล้วว่ามากรุงเทพอยากทานกาแฟดริปดีๆต้อง Some Time Blue เอาไว้อวดใครๆไม่ว่าไทยเทศได้เลยว่าเมืองไทยมีกาแฟดริประดับสุดยอดเช่นกัน แบบที่ว่ากาแฟเราเท่จริง ต้องที่ Some Time Blue…Read More

ผมกับดอนนี่รู้จักกันตั้งแต่เราสองคนเริ่มตั้งไข่กับกาแฟ ผมเริ่มหัดทานกับคุณดอนเริ่มทำงานในร้านกาแฟยังไม่ได้จับเครื่องชงแม้แต่น้อยตอนนี้ผมก็ยังแค่คนทานกาแฟแต่ดอนเค้าพัฒนาแบบก้าวกระโดดย้ายถิ่นฐานจากที่เคยเป็นคนทำกาแฟดาวดังค้างฟ้าชนะทั้งแชมป์กาแฟที่ฮ่องกงและระดับโลกมาอยู่เมืองไทย เสี่ยงน่าดูเหมือนกันว่าเค้าจะประสบความสำเร็จแบบที่ฮ่องกงหรือไม่ เพราะตลาดนี่เป็นคนละเรื่องกันจริงๆ โดยเฉพาะพี่ไทยเราล่อกันแต่กาแฟเย็นที่วิลิศมาหรานมน้ำตาลขณะที่กาแฟดีๆแบบที่คุณดอนแกมี่ชื่อกันนั้นเป็นกาแฟร้อนที่คนส่วนใหญ่ทั่วโลกเค้าทานกันพูดมานานแล้วก็พูดได้ว่าไม่ต้องบอกถึงคุณภาพกาแฟที่คุณดอนชงให้ แต่ละแก้วพิถีพิถันสุดฤทธิ์ หลายแก้วที่ผมทานกับแกมาในอดีตนี่ซิงค์ได้ทานแต่ผมไม่ได้ทานน่าจะเป็นเพราะ QC ไม่ผ่านคุณดอน มาตรฐานกาแฟแกสูงจริงกาแฟเกือบทั้งหมดที่เคยลงซิงค์ผมได้แอบจิบแก้วเดียว ขนาดนั้นก็เรียกได้ว่าขายได้สบายมากเทียบกับร้านดีๆทั่วไปในฮ่องกง แต่ไม่เป็นที่พอใจของคุณดอนเอง ผมเลยไม่ได้ทาน ถ้าจำไม่ผิดคุณดอนชงกาแฟจาก Janson และ ฟาร์ม Sophia น่าจะเป็น geisha ทั้งคู่ ปกติผมไม่ค่อยชอบทานกาแฟพวกหอคอยงาช้างทั้งหลาย มันดีใช่แต่ผมชอบกาแฟแบบดีๆธรรมดามากกว่าที่ต้องอาศัยฝีมือคนชงที่ไม่ใช่สักแต่แอ็กเทน้ำร้อนท่อง tasting note ก็ได้รสชาติเพราะกาแฟแพงๆมันช่วย ไม่ใช่ฝีมือโดยรวมไม่ว่าจะ clarity, aftertaste, mouthfeel นี่สอบผ่านยอดเยี่ยมหมด ไม่ต้องพูดแล้วคนชงระดับพระกาฬ์แบบนี้ นี่ไม่รวมถึงกลิ่นรสกาแฟ Geisha ที่เป็นเอกลักษณ์ทั้ง aroma ที่ฟุ้งอบอวนตั้งแต่เริ่มจิบจนหลังจากนัันคาอยู่ในปากเป็นชั่วโมงกับความ fruity ผลไม้ที่ทานออกง่ายๆไม่ต้องปีนบันไดถึงจะเจอ คุณดอนโชว์ออกมาได้หมดไม่มีข้ามไม่มีปิด โชคดีที่ผมไปวันทีคุณดอนอยู่เพราะแกเดินทางเรื่อยเค้าเชิญไปโปรโมทกาแฟตลอดข้อเสีย ร้านนี้อยู่ไกลมากโดยเฉพาะนักท่องเที่ยว ซึ่งนับว่าเป็นข้อเสียข้อเดียวที่ผมบ่นให้คุณดอนฟังสรุป ร้านนี้เป็น 1 ใน 2 ร้านที่กรุงเทพ  ที่ต้องมาทานให้ได้สำหรับคนรักกาแฟโดยเฉพาะตอนที่คุณดอนอยู่ร้าน…Read More

ร้านนี้คนทำร้านที่ผมนับถือเค้าแนะนำว่าน่าจะลอง ปกติผมไม่มีธุระอะไรแถวอารีย์กับหาที่จอดยากแต่เมื่อแนะมาก็ลองดูร้านแต่งได้ดีน่านั่งโปร่งโล่งสบายสะอาดตา แต่พอตอนที่ไปไม่ว่าจะคนไทยหรือฝรั่งมังค่าก็เห็นแต่สั่งกาแฟเย็นแล้วนั่งแช่ทำงานกันส่วนใหญ่ หาคนที่ดูเหมือนทานกาแฟจริงจังไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะบ่ายวันธรรมดาก็ได้สั่งเอสเพรสโซ่ตัวโปรของเดือนที่มาจากน่าน ที่จริงตอนสั่งก็ไม่ได้ดูอะไรพิเศษแต่พอมานั่งเขียนนี่รู้สึกดีใจลึกๆ เพราะได้ยินกิตติศัพท์กาแฟจากน่านนานอย่างน้อย 5-6 ปี ต่างจากกาแฟไทยที่ได้ทานมาล้วนมาจากทางเหนือกว่านี้ทั้งนั้น และตอนนั้นรู้สึกผิดหวังเมื่อเทียบกับที่เค้าคุยๆกันว่าดีนักดีหนาในแก้วผมกลับได้โทนพวกผลไม้เมล็ดแข็งแบบพีชพลัมมากกว่าพวกส้มๆ และฝาดๆเล็กน้อยด้านหลัง แก้วนี้ชงมาเกือบๆกระด้างแบบสมัยใหม่เค้านิยมกันจะได้เจอรสต่างๆง่ายไม่ต้องมานั่งรอคอยให้รส แต่ละรสมันพรั่งพรูเรียงหน้ากระดานออกมาชัดๆทีเดียวจบ จะพูดว่ามันไม่มีรายละเอียดคนชิมซดปุ๊บเจอหมดไม่ต้องรอทันใจวัยรุ่นดี ชงแบบนี้อาจทานไม่ได้ถึงรายละเอียดกาแฟต่างๆ แต่แบบนี้จะว่าไม่ดีไม่ได้เพราะอาจจะเป็นการชง “ร่วมสมัย”แต่ไม่ใช่แก้วที่ผมแนะนำได้แน่นอนชงแบบนี้เจอเครื่องหมาย cup of excellenceด้วยกับกาแฟนี้ เท่าที่ผมจำได้กาแฟชนะประกวดมันจะมีความซับซ้อนน่าสนใจมากกว่านี้หลายเท่าตัว ถ้าให้เทียบแก้วนี้ก็แค่กาแฟดีธรรมดาใช้ได้แต่ไม่ใช่พวกที่น่าจะชนะแข่ง เจอแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่แนะนำให้ทานจริงๆแล้วกาแฟไทยเรามาไกลมากจากเกือบทุกแก้วที่ต้องมีพวกเปลือกไม้เค็มสาระพัดรสแปลกๆที่ไม่ชวนทานมาถึงแบบนี้ที่พอทานได้ เท่านี้ก็เป็นความภาคภูมิใจในกาแฟไทยหลังจากคนในวงการกาแฟไทยที่ทั้งเข็นทั้งให้โอกาสกันมานานเป็นสิบปีแล้วที่จะเริ่มเห็นผลซักทีสรุป:  ร้านนี้ใช้ได้ทีเดียวรวมๆ ไม่มีอะไรเด่นในด้านกาแฟแต่ก็ไม่มีอะไรเสียหายมากนักไม่ใช่ร้านกาแฟระดับที่ต้องมาต้องทานให้ได้ถ้าแวะไปกรุงเทพ แต่ถ้าผ่านไปแถวนั้นลองได้สบายมากไม่เสียดายเงินกาแฟชงได้แบบนี้ หรือถ้าอยากหาที่นั่งชิลๆทำงานไม่ตากแอร์ไม่คิดอะไรมากเรื่องกาแฟก็ใช้ได้เลย…Read More

ออสซี่จ๋า เจ้าของร้านขนานนามตัวเองว่า Brewboy แค่ฟังสำเนียงภาษาอังกฤษที่หนักไปทางออสเตรเลียก็น่าจะเดาได้ว่าอิทธิพลทางความคิดด้านกาแฟมาจากแถบใด ลองฟังเค้าสนทนาเป็นภาษาปะกิตกับชาวออสซี่ได้ที่นี่ https://www.youtube.com/watch?v=LDkJyZNFq84 ส่วนตัวแล้วยังไม่มีโชคได้ดื่มกาแฟดีๆจากประเทศนี่ถุงแล้วถุงเล่ากับหลากหลายบาริสต้า  แต่ไหนๆก็ไหนๆลองเสี่ยงดูวันที่ไปร้านเต็มแน่เอี๊ยดแต่คนก็ทั้งเข้าทั้งออกตลอดบรรยากาศคึกคักดีสมกับเป็นย่านกาแฟฮ็อตใหม่ที่กรุงเทพ จะมีก็แต่เครื่องเล่นแผ่นเสียงที่วางไว้แต่ไม่ได้เล่น เพลงที่คึกคักดีกลับมาจากพวก sonos หรือ ดิจิตอลอะไรซักอย่าง ทันสมัยดีร้านนี้เค้ามีกาแฟที่นี่เค้าวิลิศมาหรามาก บางแก้วเป็นหมื่น! ผมทานกาแฟพวกนี้ไม่เป็นก็เลยพยายามเลือกอะไรที่พื้นๆหน่อยอย่างอิธิโอเปียที่เป็นเหมือนยาสามัญประจำบ้านของร้านกาแฟพวกคลื่นลูกที่สามที่นี่นอกจากจะมีแต่กาแฟ ”เลิศๆ“ แล้ว แก้วที่ใช้ก็ใช่ว่าเล่น ขอบแก้วด้านหนึ่งหนาอีกด้านบาง ส่วนตัวร้านกาแฟหลายร้านที่เคยทานเค้าจะเสริฟถ้วยเปล่าสองถ้วยขอบหนากับบาง แต่ที่ terroir เค้าเข้าที เอามาผสมกันซะเลยกลายเป็นจุดขายที่ช่วยให้บาริสต้าได้สื่อสารกับคนทานกาแฟได้มากขึ้น  terroir เค้าแนะนำให้ทานด้านขอบบางก่อนแล้วตามด้วยด้านหนา บาริสต้าเค้าจะอธิบายว่าได้อะไรจากแต่ละด้าน คนทานจะได้หรือไม่ก็อีกเรื่องนึงแล้วกาแฟเป็นไง? ไม่เลวทีเดียวสำหรับเอสเพรสโซ่ร้อนแก้วนี้ จิบด้านขอบบางมีองุ่นกับผลไม้เมล็ดแข็ง (stone fruit) พวกลูกพีชลูกพลัม แก้วด้านหนาฝาดเล็กน้อยกับบอดี้อวบๆ (เวลานึกถึงพวกบอดี้ให้ลองนึกถึงนมพร่องมันเนยกับธรรมดาว่ามีความแตกต่างกันยังไงเวลาดื่ม)น้อยครั้งที่ทานกาแฟจากออสเตรเลียแล้วจะไม่รู้สึกถึงรสหนักๆที่อยู่ด้านหลัง (aftertaste) ทีมันจะคาอยู่ในปากนานมากไม่หาอะไรมาดื่มตามอย่างโซดา โค็ก มันไม่หมดไปง่ายๆ ผมเองเรียกมันว่า dirty back แต่อ่านหลายเจ้าถ้าเค้าเป็นแฟนกาแฟออสซี่พันธ์แท้นี่ เค้าจะตามหาไอ้รสชาตินี้กันว่าเป็นกาแฟดีที่หาไม่ได้ง่ายๆจากที่อื่น กาแฟแก้วนี้มี dirty back อยู่แต่น้อยมากๆ ผมว่าเป็นการพัฒนาไปในทางที่ดีมาลองกาแฟดริปกัน ส่วนตัวพอเจอร้านที่ได้อิทธิพลจากออสเตรเลียต้องคิดหนักพอควร กาแฟดริปเป็นอะไรที่ “ค่อนข้าง” ใหม่สำหรับออสเตรเลีย ที่น่าจะเริ่มบูมกันประมาณปี 55 เป็นต้นมา สมัยก่อนออสเตรเลียเค้ามีแต่กาแฟที่ต้องใช้เครื่องอัดความดันแรงๆชงเท่านั้น เคยเจอเจ้าของร้านกาแฟอิสระจากออสซี่บ่นกะปอดกะแปดนานแล้วว่า ลูกค้าสั่งกาแฟร้อนแก้วนึงไม่รู้จะเสริฟอะไรเพราะเค้ามีแต่เอสเพรสโซ่ คาปู ลาเต้ ก็ว่ากันไป เดี๋ยวนี้คงหายากแล้วความรู้สึกแบบนี้ อาจจะลืมๆกันแล้วมั้ง นอกจากจะไปเมืองไกลๆที่ไม่ใช่เมืองใหญ่อย่างซิดนี่ เมลเบิร์น เพิร์ธ กาแฟที่สั่งเป็นกาแฟไทยมาจาก ปางขอน เชียงราย ที่โปรเซสกาแฟแบบแปลกๆ ชื่อ Mosto Cascara CTF.  หลายปีก่อนที่ได้ทานกาแฟไทยที่ใช้โปรเซสประหลาดๆเช่นนี้แล้วไม่ชอบเลย เหมือนเอาเครื่องรถแข่งมาใส่สามล้อ มันมีรสโปรเซสชัดเจนมากตอนต้นแต่พอหลังมันจะมีรสที่ไม่ค่อยถึงของกาแฟไทยเข้ามากวนในแก้ว แต่คราวนี้ดีใช้ได้ทีเดียวในแก้วทานเจอพวก hibiscus (ชบา?) กับรสหมักๆแต่ทานได้ พอเย็นเข้า รส “กระดาษ” ออกมาค่อนข้างมาก เป็นรสที่เค้าว่ากันว่าคั่วกาแฟ “ไม่สุก” กัน ไม่ใช่คั่วอ่อนแต่มันเหมือนยังไม่เข้าที่ดีก็หยุดคั่วเพราะกลัวเข้มไป เป็นลักษณะเฉพาะของโรงคั่วกาแฟคลื่นลูกสามหลายร้านทีเดียวที่ยังคั่วไม่เข้าที่สำหรับผม แต่เรียกได้ว่าดีกว่าที่เคยทานมากแล้ว ไม่มีแล้วพวกเปลือกไม้ที่ทานกาแฟไทยทีไรเจอทุกทีไม่มากก็น้อย ฝีมือดริปนี่โอเคแต่ยังไม่โดดเด่นเหมือนคุณแนน ร้าน Some Time Blue ที่ผมถือว่าเยี่ยมทั้งที่เมืองไทยและฮ่องกง ถ้าจะเทียบแล้ว terroir ก็พอฟัดพอเหวี่ยงกับร้านคลื่นลูกสามหลายร้านที่ฮ่องกงทีเดียว กาแฟดริปก็เสริฟมาในแก้วที่หนาไม่เท่ากัน ผมชอบทานด้านที่ขอบแก้วบางมากกว่าสรุป ร้านนี้ใช้ได้ทีเดียว และถือว่าเยี่ยมยอดสำหรับร้านที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากออสเตรเลียเท่าที่ทานมา แค่เพียงเท่านี้ก็แนะนำได้เลยว่าน่าจะมาลองกาแฟร้านนี้จะได้เห็นว่าร้านกาแฟไทยเรามาไกลกันแค่ไหนแล้ว…Read More

Terroir.BKK SONGWAT was in the area of my old haunt that is now transformed from sleepy business only to a hip and happening area a la Tai Ping Shan Street in the old days in HK.Proud barista with Australian root: The owner names himself Brewboy and sports a heavy Australian accent (You can find this youtube https://www.youtube.com/watch?v=LDkJyZNFq84  which Brewboy talked to another Australian with pride) so you know where his inspiration and coffee thing are from which kinda put me off a bit vs my experience. However, I need to drink the coffee to be fair.Great vibe: The shop was pretty much a "zoo" when I visited on Sunday early afternoon with all seats taken and the bar was worked efficiently.  The vibe is great and you notice the 'table that was there but doesn't play the music while music came out from Sonos speaker on top. Typical and great vibe.Espresso of SO Ethiopia: I opted from most basic, I believe, Ethiopia for espresso.  It came in a 'fancy' unsymmetrical cup with one lip much thicker than the other. Barista kindly suggested me to drink from the thin lip "one dash" side first then proceeded to the other thicker one.Verdict: not bad at all.  The thin side has grape and stone fruit with thinner body and sort of mouthwatering which fits the coffee description.  The thick side is fleshy/body heavy and somewhat astringent.  Of course, this is Australian/Australian inspired cafe; I senses some teeny tiny dirty back a la Aussie coffee I had in the past which is quite unique and to me a marker of Australian coffee. To me, this is an upper level among BKK cafes so far.  Not bad.I "bit the bullet" and order drip from an Australian style cafe.  Drip for Australian "just" came to the scene relatively recent as far as 2012, IIRC (At the time batch brew was even very foreign to them I believe) as at the time an owner of cafe from Australia complains to me he didn't know what to give when a customer, particularly from the US, orders regular coffee vs his offering of espresso, capp, americano, latte or whatever that needs pressure to make coffee.And I thought I could 'destroy' this cafe with drip coffee; however, I can't.  Not bad at all.The coffee is Thailand Pangkhon from Chiang Rai (most Northern province in Thailand) with 'weird' processing Mosto Cascara CTF.  This to me works against the cafe to begin with, IMHO, vs my prior experience of using processing to cover the blemish of the green of Thai coffee. This time, it's not which is a good thing.I got hibiscus and some weird tone I can't tell. Considering it's fermented coffee, this is quite drinkable.  Cool down the coffee has some 'paper' tone that I usually associated with not fully developed roast.  Developed doesn't mean dark; to me it means fuller taste but I wonder this is how far Thai coffee can go. At this point Thai coffee shows a significant improving vs what I had almost a decade ago. At least there was no bark/wood in the cup particularly with light roast like this.For drip, the brew was okay. Not the best out there ( barista Nan at  is now my gold standard for both Thai and HK market for this trip). It is similar to basic tier cafe in HK which to me is an outrageous improvement vs what I had in Bangkok in the past.Of course, the hand drip was served in its own asymmetrical cup and I prefer to drink from the thin side.In all this cafe offers a good balance of coffee and vibe in the heart of hips and happening area these days in Bangkok. Just that it is considered a must visit to see how far Thai cafe and Thai coffee have come.…Read More

This is my last cafe for the this trip and I actually didn’t plan to pay a visit until one of my respected coffee people in Thailand simply told me “You should go.”  Just that I’m convinced to add another cafe for this cafe crawl trip.The name is quite unique indeed even though it sounds strange to me at the beginning.  The owner wants his customers to be able to try all the cakes on offering as much as they could so he intentionally makes cake and things smaller, thus the name “Size S” that stressed the small size of its offerings.  I can only wonder whether this concept will fly elsewhere, say, in the US, as the opposite is what creates the ooh and aah there, not the ‘small wonder’ like this, I believe.  Nevertheless, I didn’t have enough time to try its cake offering; also the free parking was limited to one hour for Bt200 spending at Size S so there was a rush to wrap things up faster than what I like.  Yes, I’m cheap lol.  Take public transportation if you want to linger a bit.As I had just had a excellent drip coffee from Some Time Blue earlier on that day, I was in the mood for the pour over.  I pick a rather simple coffee on offering on that day, Colombia Narino.  The drip, done by Mr Kong who is Size S’s roaster, was surprisingly good.  On the side note, I enjoyed the coffee and the conversation on various coffee things with this barista/roaster so much so I forgot to take detail note on what I had on that day.Still, I remember the drip was reasonable, clean and clear enough while not top notch to make out of layers of taste; barista also aerated the brew by pouring back and forth several times, likely to round out any edge, if any, of the brew he made.  No matter what, I got the more familiar citrusy and sweet tone I’m more familiar with Colombia these days.  However, the coffee had a dirty tone on a very far end of the taste spectrum.  It was not easy to notice but if you looked, it was there for you to be found.  Initially I thought it was the roaster and green bean selection issue.  Nevertheless, after discussion with quite a few barista and having quite a few Colombia lately, this could be the issue with coffee bean from Colombia this year which, I was told, is not as good as years earlier.  So I gave the benefit of the doubt to the quality of the roast here.  So did the bean selection.Espresso of Size S blend of Ethiopia, Colombia and Thai, all natural coffee, was pulled by Mr. Kong himself from Strada MP and the Fiorenzato grinder, an Italian grinder which is new to me.The espresso was on the tight side, which I don’t like, but I can’t complain much for the rest of the cup.The coffee is clean with a clear citrus tone on a bed of dry floral aroma and, to my surprise on the cleanliness of an all dry process coffee blend.  Despite the tightness, this espresso is very drinkable indeed.Cappuccino was my most disappointed cup here.  The cup had a strong tone of unsweetened yogurt and, as I suspected, the coffee base was double ristretto, a tradition that I seem to find more and more at cafe with a strong regional influence.  The double ristretto Cappuccino, to me, was too much coffee/too little milk issue that usually resulted in a domineering tartness/sourness in the cup that distracted any other good things that cup might have, like milk sweetness, and, at time, interfered with the feel of texture of the steamed milk no matter how good it is.In a short period of time I spent at Size S, I was surprised by how good the coffee was, particularly vs. lots of famous cafes in this town.  In addition to a friendly and knowledgeable barista/roaster there, the coffee was no slouch.  Size S is one of a handful of cafe I  can recommend if you happen to be in Bangkok.…Read More

This is my second time at Sutdrips/Some Time Blue in Bangkok and the coffee I had is the best cup of coffee for this Bangkok trip, bar none.Furthermore, it’s another barista who did the brew, not the owner, Barista Sutida, who is Thailand’s first Brewers Cup Champion, the reason to pay a visit here in the first place.  This is an achievement and proves the mettle of the owner and her ability to not only brew good coffee but maintain the quality of the shop and train her staff to keep up with the high standard of the shop people come to expect from Some Time Blue anytime.  That’s really another level of achievement vs. just run the shop and do everything on her own to come to good coffee.Coffee I get from Barista Chompunooch, a staff who brewed for me on that day, is excellent and it’s about 80-90 % of the cup quality that I had from the owner herself.  One sip and I was blown away and knew my recommendation for this cafe as a destination cafe in Thailand is maintained.  Even better, I don’t need to specify barista for your great cup of coffee at this cafe.  You can have coffee from any barista there and expect a good cup of coffee, very close to what you get from the champ herself.Barista Chompunooch delivered a delicious cup of coffee with a nice spread of taste from front to back and solves the issue of the missing ‘middle’ part of the cup that I had in the past from the champ herself.  I get a nice stone fruit tone permeates throughout the cup with the sweetness as its undertone in a clean and clear cup.  I’m still salivating while typing this out.  Nitpicking for this particular cup is that it is not as crisp and clean vs. what I had and loved two years ago from the champ herself.  Also, the cup is not tasty enough as if something is holding back on all the taste.  But really it’s nitpicking.  A cure for bad traffic and bad coffees during this trip, you bet.  This coffee rekindles my love of coffee from this Central American country.  I haven’t had a good washed coffee from Costa Rica for quite some time as coffee from this country seems to go big on honey process that I don’t really like.To me, coffee at Some Time Blue should be the highlight of your cafe crawl in Bangkok.  I call Some Time Blue a destination cafe coffee lovers should pay a visit if they are in Bangkok, no excuse.  Highly recommended!…Read More

I was impressed by the decoration of this cafe when I first learned about its existence, a glass structure in a small leafy garden in a small lane off the concrete jungle in Bangkok.  Just the decor, I wanna try this cafe out.The cafe is behind the DIY workshop (MHOE Co Workshop Space) that you can rent on an hourly basis.  You see the powerline hanging low in front of the shop and, to me, the powerline is the skyline of Bangkok that I won’t miss them at all.Apart from the glass structure that houses the cafe, there’s an outdoor seating that some might prefer.Let start with Cappuccino.  Right away, the dark roasty tone popped up even in milk drink.This Cappuccino looked like a newer version that came in with a smaller cup size like 4oz or less which meant you were likely to get more coffee/less milk in this cup which is not what I like.With too much coffee/not enough milk, there was a distinct sourness in the cup that was akin to unsweetened yogurt.  The sourness interfered any other tasting note that could be there, be it the milk sweetness, milk textures or even the coffee itself.  This was not what I call delicious cup of coffee but it was bearable.In espresso form, the dark roast was very clear on the nose.  The espresso had a bitter sweet flavor with a bitter grapefruit tone. It was pull on the tight side and this made matter worse.  The dark roast coffee base, comprising Kenya, Ethiopia, Honduras and Thai, was roasted by Bangkok based Nana Coffee Roaster, supposedly one of the famous roasters in town.  Lots of bean seemed to be used in this blend more for consistency from season to season than for complexity in the cup so don’t expect too much from this dark roast coffee that is usually used for milk drink.There’s the other espresso blend of Rwanda and Thai called SA-TI blend, roasted by Happy Espresso, another famous roaster in Bangkok.  While this was a dark roast espresso blend, the coffee was better in that it was pleasantly cleaner with some sort of astringent grapefruit tone and bitter chocolate.The weak point of this coffee was some hint of roasty and darkish tone that lasted in your mouth hours on end in the aftertaste, known as ‘dirty back’ among my circle, which is a negative attribute in my opinion.  Luckily, this is only a hint but it’s there to be found.SATI only offered Thai coffee for its drip offering on that day so I tried Black Honeyed Doi Saket, Chiang Mai coffee roasted by Roast Runner, a new Thai roaster for me.As with most Thai coffee I had, I get a hint of bark tone at the very far end of the coffee that I don’t really like.  The roast felt light even the color of the brewed coffee didn’t look that light.Nevertheless, the light roast showed the taste of honey process well but the green was not complex enough to benefit from this kind of light roast profile.The processing flavor now seems to be the “IT” thing for Thai coffee farm as they try to diversify their green offering, from my observation. Brewise, while the brew skill of all coffees was not at the tip top level, it’s good enough to let the coffee shine and this barista has a potential to improve with more exposure to coffee outside SATI, in my opinion.In all, this is a nice place to visit on decor; the coffee is merely okay ie I wouldn’t flag it as bad but there’s nothing impressive at this place.If you are in the area, why not.  Enjoy the ambience and keep expectation in check on coffee and you’ll be fine.…Read More

Brave Roaster and its affiliate One Ounce for Onion are the group of cafes that I am impressed more and more since I had their first coffee two years ago.  Thus, what’s better than trying its latest venture to see how far they have come.Brave’s new location is inside Seenspace, which is billed “Lifestyle Mall” in the hip Thonglor area in Bangkok.Espresso of a blend of natural Ethiopian and Thai coffee was pulled on a tight side with all tasting note piling up on each other and a rather forward tone on the first sip.So I poured some plain water into the espresso trying to fish some tasting note out and, to me, the ‘operation’ is a success by bringing out the sugar cane sweetness that seems to be a pointer to the light roast coffee and clearer acidity.  Astringency was another tone that was not uncommon to light roast so it’s not that surprise it’s there.While the pull has a very forward tone that I don’t really like, the coffee is quite clean.  This simple requirement of a clean tasting coffee is no small feat vs. cups of coffee I’ve tried in Bangkok.  While I am disappointed with the style, it will suit some well, particularly newbies that will be ooh and aah on the inundated taste even at their first sip.You also needed to credit barista, in addition to Braves’ head honcho and barista trainer, for delivering a reasonable cup of coffee, considering most barista’s experience of only 1 month or so in the specialty field.  These barista showed a good bone, listened to customer’s comment no matter what it is, and I hope that one day they will learn how to tame any coffee to a drinkable and delicious cup.Another issue is the freshness of the coffee, or too fresh to be exact.  According to Brave, the house espresso blend itself was rather new and they expect it to improve, particularly on clarity, a week later as it matures.  I doubt it but won’t have time to try it.A drip of washed Colombia San Lorenzo was reasonable. While the resulting cup is not as clean and clear like coffee from those barista with tip top brewing skill, it’s good enough to let the coffee shine.  Still, not many barista in Bangkok can achieve this basic level of coffee brewing or knows how to taste/drink the coffee, as shown in cups of coffee I had in Bangkok.The coffee was roasted quite light, not my cup of tea, and the astringent tone that I don’t like remained.  Still, Blackberry in Colombia coffee is new to me and it’s interesting just to try no matter what style the coffee is.In all, Brave shifted gear a bit on its roasting style.  If you like a forward tone that all tastes are all upfront, which is not my cup of tea, Brave is one of the cafe that you should drop by.  Brave remains one of the worthwhile visit, particularly if you are in the area.  To me, Brave knows how to do coffee and is good at what it is doing.…Read More

This is my second visit at this branch for the now large chain of “indy” coffee shop over the past two years.  Nevertheless, I don’t recognize any barista here at all and the all women team this time is in contrast with the all men team from my last visit.  It’s as if this is a brand new cafe with all new barista, at least to me.Let start with espresso of house blend, comprising all Thai coffees.  This coffee has an indescribable acidity with some form of savory tone.  The pull was on a tight side but the cup remains drinkable and better than what I had here two years ago as it’s not as extremely tight, a profile that shared by lots of Thai cafe I suffered from at the time.  I would say this is not a delicious cup of coffee but bearable if you really need to have some coffee.I opted for the pour over of the famous Thai coffee farm, Sopa Estate (S-40) with a tasting note of bright acidity, vanilla and clean aftertaste.  What I get mostly is tree bark tone which seems to be quite a common for all Thai coffee I have had so far.  There is a very distant and fainted vanilla tone, if at all, at best.  The aftertaste is clean as said but that distracting bark tone continues to haunt me, making the overall coffee not quite comfortable to drink.Barista Fang, a trainer of barista at Casa Lapin group, did a decent job in hand dripping coffee.  Mind you this is neither the best drip in town nor the undrinkable cup.  It’s sort of middle of the road style that I can’t complain but am not impressed.    Also, this style makes sense as Casa Lapin’s benchmark, allowing Casa Lapin to standardize the brew quality among various branches, the issue that is sorely needed to be solved at Casa Lapin, in my humble opinion, after drinking up and downs cups at three Casa Lapin branches on this trip.The decor and ambience at this place remains exactly the same as two years ago so if you fall in love with the place, you’re in luck to come back to what you like for your next visit.…Read More

Coffeas is owned by a Thai Q-grader and a SCAA Lead Instructor so you know how serious they are on coffee.  You can see coffee courses on offer here by well known coffee instructors from local and aboard.The shop is well decorated with Thai elements while the owner provides no WiFi to encourage conversation. I was the only customer on the day I visit and did strike some conversation with both barista and more with the owner of the shop on coffee to the same degree that I had with shops with WiFi, thus I can’t ascertain this no WiFi policy at Coffeas.My first coffee here is Cappuccino of single origin Thai coffee from Chiang Rai as the owner of Coffeas is a staunch supporter of Thai coffee and this is one of the good places to check Thai coffee out.  What I get is caramel at my first sip, following by milk sweetness which is good.  There is some note of black tea leaf and something not quite clean that I don’t like.  Later I get some sort of tree bark tone which seems to be quite common with Thai coffee from my experience.My espresso of the same coffee was pulled on a tight side and felt somewhat harsh with some sort of bark aftertaste.  The coffee turns a tad salty when cold and the saltiness is much clearer when one added water to the espresso so drink hot.  This coffee is not bad considering my experience with Thai coffee in the past.  Also, the coffee could be good for those who can overlook this bark tone.The drip brew of Colombia Cauca was via Melitta and Fuji Royal grinder.  The cup was on a tight side and a tad dry at the back that is not comfortable to drink.  The tasting note didn’t spread out well and I couldn’t make much of it out.  When the coffee is cold, it’s somewhat dirty so better drink it hot.I was told the brew ratio is 1:10 and from drinking I suspect the temperature to be quite low like in the 80s degree Celsius.  The coffee is not bright enough, kinda blurry tasting profile for me.  This taste profile is likely the result of the combination of the updosing, low temp brewing and a taste of Fuji Royal grinder which is not as clear and there there like Mahlkoenig EK43 but this could suit some well.  The Melitta cone also delivers more body than Hario V60 cone, further muting the coffee, in my humble opinion.Contrary to my initial belief, the dirtiness of this Colombia might not be the issue with the roaster or brewer herself but the bean as I later had quite a dirty Colombia at another cafe and some barista told me about their disappointment on Colombia this year in general.  I didn’t drink lots of coffee lately so I need to take their words and give the benefit of the doubt to Coffeas’ on roasting and brewing as the issue of the drip could be with the green.Somehow, the brewing style reminds me of the time I started to get serious on coffee more than a decade ago.  At the time, the low temp and updose brew was meant to get the best part of the coffee out while weeds out the part that tastes bad.  These days, the coffee and the roasting have come a long way so the focus shifting to get as much taste out of the coffee as possible so the cup feels completed from front to back than in the past.  Thus the coffee dose comes down and the brew temp goes up to match the quality of the green and the roast these days.…Read More

This is Casa Lapin’s first branch inside a major shopping mall and its flagship store after Casa Lapin found a new investor. While the company has a model of the destination cafe similar to Blue Bottle branches in Japan in mind, this Central World flagship store is much more similar to the Coffee Academics in Hong Kong i.e. nicely decorated eating place that serves food and emphasizes that its coffee is good.This Casa Lapin - Central World 'flagship' store has impressive machines, comprising La Marzocco (LM) Leva, LM’s modern take on age old level machine, and a by a cup brewing siphon inspired Steampunk.  I didn’t have much time on that day to go through all the coffee so I get straight to the point, IMHO, with espresso.An espresso I had was roasted quite dark with only a fainted hint of acidity at best.  The cup felt monotonous/uninteresting but sort of drinkable, slightly better than no discernible tone of coffee, just some note like caramel or something else in a thick syrupy sort of tasteless dark brown liquid that tells you it’s coffee, sort of.The lever machine doesn’t help the coffee much and I can only wonder why the advanced machine like this is needed to get this kind of coffee.  This cup of coffee also makes me worry about the level of the barista skill and experience in making and tasting coffee as well as the familiarity with this advanced coffee machine.I can’t recommend this shop, based on my experience with its espresso.  Service and decoration, however, are another story; they were good.  Nevertheless, bear in mind that Casa Lapin is now a big chain so the quality of each shop is different, depending on the barista at the time.  As such, the job one that Casa Lapin should do is trying to standardize the quality of brew among shops.…Read More

Red Diamond Cafe seems to be the hottest Thai cafe in town.  Lots of $$$ coffee gears that coffee enthusiasts ooh and aah and its positioning as the ultimate destination for “specialty coffee” are major draws for this cafe of the moment.This Central World branch is Red Diamond’s second branch right in the city center vs. the suburb location of its first shop which is hard to reach for both tourist and some local alike.  At the time of this writing, Red Diamond’s third location is in the making.What strikes me most is its barista training program.  Notice that barista here wear black glove with no apron required that signifies their ‘graduation’ from Red Diamond’s 4-month training period (doing anything in the cafe except brewing coffee for the first two months) that ended with "Black Glove Ceremony", joined by various generations of black glove “graduates” to welcome these black glove “rookies” into the world of Red Diamond barista.  Also, more gloves mean more seniority.In the real life, the barista that worked on the day I visited were very enthusiastic and I felt they were so proud on what they were doing.  The confident level is simply over the top and they have no qualm as a coffee expert in approaching and advising customers on anything coffee.  I even saw a barista whipped out an aroma kit to some customers just to make his point.  However, nobody offers me that  kit; otherwise, I could learn a thing or two on that day. Eccentric as it sounds to some coffee people, the proof on all these trainings that was celebrated on the company’s Facebook is really in the pudding i.e. whether these barista can deliver good cup of coffee.  In my opinion, I had no complaint about the brew on that visit.  Mind you all the coffee I had on that day is not at the tip top level of brewing, but passable.  The brew seems to meet the basic requirement of brewing and let the coffee show itself, in my opinion.  If the training program of this nature works, it is good no matter what others think about it.  Whatever it takes...  My first order is the Steampunk of Guatemala SHB Huehuetenango - Washed.  I chose the more simple coffee as I believe it allows the skill of roasting, brewing and green bean selection to shine better than a strong taste coffee like natural and honey.  And this test the bottomline on the basic requirement of how good the coffee should be to be on Red Diamond coffee list.Right away, there’s a hiccup for this order in that the barista told me to drink only after the timer rings.  The timer was set to three minutes and I know that setting as the timer hasn’t yet been started when the coffee was served!  I started the timer right away that I found out this glitch and hoped it fit Red Diamond’s protocol on how to drink this coffee...The Steampunk coffee shows a superb clarity, which, to me, is the hallmark of Steampunk coffee.  This is followed by some fruity tone that is close to berry.  Colder, the coffee started to show some smoky and wood tones which buried all the tasting notes I had earlier.  Later, I sense some savory, dryness and astringent tone in the cup.  I don’t get caramel, bright and round as the tasting note said.  Later, the coffee turned harsher when colder.  Needless to say, I was underwhelmed by this cup.I had better Guatamala than this I would say.  I’m not talking about the fancy Guatemala like those from El Injerto farm but the basic one.  The brew alone could not make this coffee come this “far” so, for me, I blame this strange and indescribable cup on the roaster and the green selection for this cup of coffee.Next up is espresso of Red Diamond “Reserve” espresso blend of Kenya, Ethiopia and Rwanda beans.  I got a tight cup of espresso and the cup has a dry and astringent tone with some salty plum, woody feel, making it difficult to sense all those tasting note provided in the tasting note card.  The aftertaste is way too short, quite strange indeed.  Notice that the harsh, astringent and woody tones of espresso reminisced those of Steampunk coffee I had earlier.  This means it’s more of a roaster issue than a barista issue with the same tasting note on different coffee happening across different brew methods.  I’m not too impressed at all espresso that came out of Mavam espresso machine which, to my understanding, has all the innards of Synesso, the coffee machine that I love.I chose Cappuccino of the same Red Diamond “Reserve” espresso blend as the woody tone might work well under the milk.  Nevertheless, this is not what I call delicious milk drink.  My Capp is sour like unsweetened yogurt; my guess is that this Cappuccino uses less milk/too much coffee, likely double ristretto as coffee base.  If I were to say something good on this Cappuccino, it seems to be some very fainted orange cream.  Nevertheless, this is not enough to provide a cover up for other tasting notes and lift up the overall quality of this Cappuccino.In all, Red Diamond did a good job on its barista; they seems to do their job well and help elevated the cup as much as they could but for my visit this time.  However, I felt the roaster and the green bean selection are main issues for Red Diamond that needs urgent attention.  I think its roaster tries too hard to be different, judging from the coffee I had.In addition, it hits home for me when I saw the recommended coffee list of the week. All the coffee in the list are of natural processing.  Unlike most washed coffee, such a strong taste coffee like natural and, to a lesser extent, honey process coffee allow more error in both roasting and brewing, ie whatever mistake you make in those steps, natural coffee should still come out tasty enough even with those errors.The “84 Score from CQI” is another sticking point.  Of all the years I have been drinking coffee, I’ve never seen any roaster, local or international, big or small, use this Q evaluation/Q coffees program on their roasted coffee.  Quite a few of coffee people I talked to haven’t heard of this program and a recent Q grader told me he has never seen this program used by any roaster with his years in the coffee industry.  I can see a point why Red Diamond uses this program for one out of 16 coffees on offering as Thai coffee remains less well known on quality vs major coffee producers in other countries.  However, don’t get carried away when you see this.  Think about it, if this Q evaluation/Q Coffees program is such an important element to the coffee, we should have seen and known about it, at least since 2013 when I found the reference to this program.…Read More

Casa Lapin is not a new name for me.  My previous experience at its then roaster at Sukhumvit 26 two years back was bearable, at best.  I even had a lower expectation on this particular branch with its location at a corner right beside a movie theater.  However, this time, I was wrong and it is a good thing.The espresso I had was surprisingly amazing vs. my experience at other Casa Lapin branches.  The acidity was what I noticed at the first sip, quite close to those citrus tone, and overall cup tastes smooth and round on top of the underlying sweetness all over the coffee, thanks to the usage of lever espresso machine per my past experience with this type of machine with a smoother and rounder ending.  The cup is quite clean likely due to decent pull but I can sense some sort of dullness in the cup, likely from Thai coffee used in the blend.Another good thing is that the super tight cup which seemed to be quite a common problem in Bangkok two years back was gone in this cup, a good riddance indeed.  The cup I had this time was quite drinkable one can easily make out acidity and sweetness, at least.  Still there’s some cereal and somewhat faded tasting note in the cup toward the end, the latter an indication that its roasted coffee had past its prime, IMHO.  Nevertheless, the overall cup is quite decent I don’t have much problem drinking this kind of coffee, not because I have to but more like I want to.My order of drip coffee further cemented my belief that it’s the contribution from this barista that helps make things better here.  My order of Kenya’s drip came out very drinkable.Firstly, Kenya this Casa Lapin branch carried at the time was quite old i.e. mid July roast date (vs September 2018 brew/drink date) and the cup showed faded tasting notes.  This could be the result of the location that should have a very low foot traffic among coffee lovers as a small corner right beside a movie theater is not quite a prime location for coffee lovers, thus resulting in aged coffee on offering. However, the brew is quite nice, clean and clear enough to be an enjoyable cup of coffee, thanks to the very good skill of the barista herself and her ability to drink and differentiate coffee, ie she knows how good coffee should taste like.The coffee was not very tight vs what I had in Bangkok two years earlier, a good thing indeed.  I get the lemony tone right away with my first sip but some missing/faded tasting note afterward due to coffee age. The cup could be considered too weak or too light by some but for me it's quite good. The spacing of each tasting note is nice, starting with lemony tone, as said earlier, following by some sort of astringency which is not that pleasant but likely due to roaster than brewer. I would credit all the good coffee to this barista who seems to know how to taste/drink coffee, judging from the cup she delivers and the taste of those coffee I had. It's not that easy to find a barista who knows how to taste a coffee like this, particularly in Bangkok from my experience.  This issue has less to do with how long that barista work but how much effort and interest each barista put into what one is doing.  I had a let down experience at another Casa Lapin before but this one is very good for whatever coffee they had on offer on that day. Noted that Casa Lapin now becomes a large chain store and the quality of each branch seems to differ greatly from drinkable to okay to undrinkable.  My good experience for Casa Lapin only pertains to this particular branch and this particular barista.…Read More